Szlachetność języka

Wska­za­nie: Roman HONET baw się

Pierw­sze, co przy­cho­dzi mi na myśl, kie­dy wspo­mi­nam tę książ­kę, to szla­chet­ność języ­ka. Ujmu­je magia roz­pię­ta przez cały ten zbiór, zawar­ta w tek­stach, gdzie mówi się o rze­czach codzien­nych i bez­na­dziej­nych, doj­mu­ją­co pod­skór­nych.

Autor uczci­wie zacze­pia czy­tel­ni­ka, pro­po­nu­je mu swój świat, by nie być wyłącz­nie jego jedy­nym świad­kiem. Przez co poru­sza. Roman Honet przy­po­mi­na mi, o czym pamię­tam, ale czę­sto wyga­szam w sobie, że czło­wiek nie jest maszy­ną do mówie­nia, wygła­sza­nia potęż­nych prze­mó­wień, czło­wiek zni­ka. Może­my mu tyl­ko cicho sprzy­jać.

To dla mnie jed­na z waż­niej­szych ksią­żek ostat­nich lat.