książki / PROZA

Psy pociągowe

Filip Zawada

Fragmenty książki Filipa Zawady Psy pociągowe, która ukazała się nakładem Biura Literackiego w serii "Proza" 10 lutego 2011 roku.

Biuro Literackie kup książkę na poezjem.pl

1.
W pociągach jest strasznie nudno i wszystko trzeba robić z przymusu. Podróżując, nie ma się wyjścia. Trzeba poznawać, rozmawiać, a po wyjściu, na stacji, zapomnieć.
Nie przypominam sobie żadnej osoby, którą poznałem w pociągu. Wszystkie kojarzę tylko w momencie, kiedy z nimi rozmawiam. Każda stacja służy do tego, żeby zapominać.
Wszystkie osoby, które spędzają na dworcach i stacjach więcej czasu niż w domu, są nienormalne.
Wczoraj poznałem dziadka, który pamięta cały rozkład jazdy. Nikt nie zaproponował mu, żeby pracował w informacji PKP.

16.
Pierwszy wagon – węgiel.
Drugi wagon – węgiel.
Trzeci wagon – węgiel.
Itd.

Na czarny Śląsk udało mi się dostać pociągiem towarowym. To było bardzo dawno temu, kiedy podróżowanie nie kojarzyło się z męczarnią, tylko z adrenaliną.
Zimą 1995 roku wszystkie stopnie towarowców były oblodzone, a ja spadłem pod pociąg i cudem mi się nic nie stało, chociaż Kuba mówił, że powinienem nie mieć głowy. Śni mi się to do dzisiaj. W nocy, kiedy jest mgła, słyszę, jak zapowiadają odjazdy pociągów na Dworcu Głównym. Słyszę je od zimy 1995 roku.
MGŁA JEST DOSKONAŁYM PRZEWODNIKIEM.

19.
W pociągach najczęściej porzucane są gazety.
Wczoraj w jednym z takich niechcianych czasopism przeczytałem, że zanikają męskie geny. Z tego można wywnioskować, że niedługo kobiety będą nas kochały za to, za co my kochamy je teraz.

27.
Noc. Rozeszły się wszystkie plotki z tanich dzienników. Tylko ja nic nie wiem, bo nie miałem kasy, żeby kupić gazetę, i nie miałem śmiałości od nikogo pożyczyć. Wszyscy w przedziale śpią, a one leżą. Zakonnica czyta harlequina oprawionego w szary papier. Tylko ja się domyślam.

68.
Rzeki różnią się od pociągów tylko stanem skupienia. Przenoszą, przesuwają się, śmierdzą i nie można się koło nich bawić.

W rzekach odbija się najwięcej nieba, dlatego rzeki mają dusze.

Najdłuższe dusze na świecie.

78.
Mistrz olimpijski w zapasach wsiada do przedziału i staje mi na palce, kiedy śpię. Mówi przepraszam, przegląda się w lustrze, poprawia nierozsmarowany żel na włosach i siada. Ma duży złoty zegarek, którego nikt nie da rady mu ukraść, i buty z krokodyla, które są podobno bardzo wygodne. Jest tłok. Do przedziału schodzą się dzieciaki zrobić sobie zdjęcie z mistrzem i proszą o autografy. Wszystkie depczą mi po nogach i żadne nie powie przepraszam. Kiedy wszystko się uspokaja, zapaśnik zasypia. Zajmuje prawie dwa miejsca siedzące. Niczego się nie boi, w przeciwieństwie do mnie. Nie boi się nawet o torbę, którą zostawił na korytarzu.
Budzi się nagle przed Katowicami i pyta: – Gdzie jest sędzia?
– Sędzia jest w niebie – odpowiada mechanicznie zakonnica.

O AUTORZE

Filip Zawada

Urodzony we Wrocławiu. Poeta, prozaik i muzyk. Grał w zespołach AGD, Pustki i Indigo Tree obecnie muzykuje sam w formacji ITOITO. Pisze bloga na www.filipitoito.com

Odsiecz

nagrania / Z Fortu do Portu Filip Zawada Marta Podgórnik Roman Honet

Zapis spotkania autorskiego “Odsiecz” z Romanem Honetem, Martą Podgórnik i Filipem Zawadą w ramach 20. edycji festiwalu Port Literacki 2015.

Psy pociągowe

Filip Zawada

O AUTORZE

Filip Zawada

powiązania

Odsiecz

Poeci: Filip ZAWADA

Rozmowa o książce Sposoby na zaśnięcie

Tłumaczenie z polskiego na polski

„Boże kobznij rozumku”*

Z uwagi na tekst?

Wakacyjne zen

Wiersz w drodze

Jeśli to przez tę rozmowę w korytarzu

Telewizorowanie

Robin Hood z haiku

Testowane na dzieciach

Obojętny stukot kół

W pociągu byle jakim

Pociąg do egzystencjalizmu

Filip Zawada Pod słońce było

Opowieść o niezwyczajnym szaleństwie

Terapia łukiem i piórem …czyli o Filipie, który znalazł wewnętrzny spokój

Jak żyć, panie Zawada, jak żyć?

Czasem najlepiej widać, gdy się patrzy pod słońce

Filip Zawada Pod słońce było

Przeciwnikiem zawsze jesteś ty sam

Filip Zawada Trzy ścieżki nad jedną rzeką sumują się

Mały duży apokryf Filipa

Notatki o nowej książce Filipa Zawady

Między poezją a prozą

Kogucia mantra, świetna migawka i niesprawiedliwość

Koguto – człowiek pieje w noc

Różnicowanie sumy

Obojętny stukot kół

W pociągu byle jakim

Pociąg do egzystencjalizmu