streszczenie pieśni

boisko do rzutu młotem

I
ci niesforni trampkarze połamali plac! wynajmują
mieszkania, zapuszczają włosy. jutro spod tej tafli

wyciągnie się ciało, ciało oczywiście kogoś nam przypomni,
kogoś, dla kogo warto przeżuć sieć, strawić sieć, wysrać sieć.

sterczymy nad przeręblem rozchełstaną krą,
rozbieg chodzi wkoło, spuchł jak Platon, mruczy

II
drabina w próżni: stopień
po stopniu, do samego końca.

drakkar jako pępek

byłbym szkutnikiem, ale nie umiem pływać.
nie wybiera się bycia szkutnikiem, wybiera się

długość desek. stado wybucha, król plecie z mata
kolejną koronę. tata przegląda się w czajniku,

zadowolony rzuca: „zmarszczki są pełne,
jeszcze nas nimi przywiążą, do siebie, plecami,

zobaczysz”