Wieże

Budowałem Babilon z zestawu Lego City

zaczą­łem od domu, cho­ciaż teraz wiem, że powi­nie­nem
zaczy­nać od ratu­sza lub jed­ne­go z cudów świa­ta.

„bo konia budu­je się od bok­su” – powie­dział kie­dyś archi­tekt pierw­sze­go archi­tek­ta.
na ryn­ku umie­ści­łem więc pomnik Boga, któ­ry okła­da podusz­ką mar­mu­ro­we­go Jezu­ska.

jeże­li wrzu­cisz mone­tę dwu­zło­to­wą w spe­cjal­ny otwór umiej­sco­wio­ny mię­dzy war­ga­mi ojca
to ten ze śmie­chem wali syna w twarz. i tak w kół­ko.

Maria w tym cza­sie bie­rze prysz­nic, ja przez okno oglą­dam
dzie­ci ski­tra­ne na tyłach kate­dry, jak spo­ży­wa­ją prze­my­co­ne pod języ­kiem hostie.

oglądając martwą naturę

jak by nie patrzeć to:

owo­ce sra­ją pod sie­bie,
potem lepią z tego miski.

miski – jak każ­dy sza­nu­ją­cy się owoc
sys­te­mu – poże­ra ów
skła­da­ją­cy się z: 2 bana­nów, 2 man­da­ry­nek, 2 jabłek zie­lo­nych,
i nas też 2

ist­na arka Noego – zauwa­ża Zosia,
któ­ra wła­śnie skó­ru­je trze­cią man­da­ryn­kę

korki z marksizmu

talerz w zupie.
łyż­ki:
dry­fu­ją­ce, zasy­mi­lo­wa­ne,
meta­lo­we liście lau­ro­we,
któ­rych nie ma gdzie odło­żyć.

gdzie każesz pły­nąć?
czy na ostat­niej desce ratun­ku mam budo­wać mia­sto?

wielki piątek

10.04.2020

na skrzy­żo­wa­niu Fran­cu­skiej i Zwy­cięz­ców obser­wu­ję
dwóch dorod­nych męż­czyzn zapa­trzo­nych w sie­bie.

męż­czy­zna 1 prze­su­wa po męż­czyź­nie 2 oddech
tak jak prze­su­wa się mebel w celu wycią­gnię­cia zabaw­ki.

to było cał­kiem zabaw­ne, wiesz?
taki mały plu­szo­wy pies i taka wiel­ka drew­nia­na sza­fa.

do roz­sy­pa­nych owo­ców śpie­wa­ły pta­ki,
kobie­ty w rytm fugi rusza­ły bio­dra­mi

o tak.

Dofi­nan­so­wa­no ze środ­ków Mini­stra Kul­tu­ry, Dzie­dzic­twa Naro­do­we­go i Spor­tu pocho­dzą­cych z Fun­du­szu Pro­mo­cji Kul­tu­ry – pań­stwo­we­go fun­du­szu celo­we­go.