Sirius nights

Sirius nights

(stro­na czyn­nA)
były­śmy tref­ną meto­ni­mią kup­cze­niem po pół­kach
obwa­ro­wa­nych Play­Sta­tion były­śmy Grand Theft
na prze­strzał astro­no­mii kul­tu­ry zde­rza­ły­śmy
po kapłań­skich staw­kach a nasze poko­je nasze poko­je
ist­nia­ły jak zie­mia natchnio­ny łan
od Los San­tos po Comp­ton były­śmy
nagłym spo­tka­niem koniunk­cją u tło­ku wzla­ty­wa­ły nam nuty
śmier­tel­nym roz­mno­że­niem pakie­tów z angel dust
w poci­chłej umo­wie

był <był i czyj pię­trzył
         się: pułap,
         szy­bo­wa­ło ryzy­ko>

(stro­na Bier­na)
<To wła­śnie wte­dy nas wszyst­kie wyklę­ło coś z dru­giej stro­ny kon­ste­la­cji, od tam­te­go dnia
zala­ni łza­mi świę­ci egze­kwu­ją zemstę, trzy­ma­jąc za pazu­chą gloc­ki, mapy gwiazd por­no
i via­grę. I choć cza­sem fan­ta­zju­ję o ich ślicz­nych twa­rzach, to znam nie­ustę­pli­wość:
dyżur­ne pen­sje, koczo­wa­nie w aren­dach. Znam skut­ki ubocz­ne: żal i nie­win­ność
pod jed­nym z albu­mów, gdzie biją maska­ra­dy, elek­tro-miste­ria
buj­ne w kosmi­tów. Widzia­łam też bru­tal­ność, kor­po­ra­cje jak wydmy,
anio­ły porząd­ko­we z licen­cją na stę­że­nia. Od wid­mo­wych Nom­mo, z Los San­tos do domu,
mknąc jak bia­ły karzeł przez zbłą­ka­ne kro­ni­ki, kre­owa­łam napór,
zwrot­ną kolo­nię wple­cio­ną w synap­sy. Musisz pojąć, że byłam jak wynik
zosta­wio­ny w Mali. Ist­nia­łam jak zie­mia: odręb­na i żyzna.>

Są Comp­ton i Los San­tos, są świę­ci w waha­deł­ku. A wszyst­ko to dla­te­go, że praw­da, podob­nie jak każ­dy wynik, zosta­ła na Mali ‒ w pod­stęp­nych klik­nię­ciach, pod gwiaź­dzi­stym kocem, w bla­sku kon­spi­ra­cji i w cie­niu Syriu­sza.

Dofi­nan­so­wa­no ze środ­ków Mini­stra Kul­tu­ry, Dzie­dzic­twa Naro­do­we­go i Spor­tu pocho­dzą­cych z Fun­du­szu Pro­mo­cji Kul­tu­ry – pań­stwo­we­go fun­du­szu celo­we­go.