POWRÓT DO DOMU

Powrót do domu

nie syn robotnika ale niedoszły
samobójca a w oczach swoich
wierszyn nie syn chłopki a doszły
samojebca a w oczach swych
gnojek nie wnuk elektryka a niedoszły
samouk a w oczach swoich doszły
niedouk nie wnuk sołtysa a lewe ręce
a w swoich oczach szkło zbitych dróg
nie ulubieniec pani od liczenia
a popychadło pani od języka
nie wnuk chłopki tej ważnej co pokonała
wiedźmę koniobójczą i tę koniojebną
a kucyk on weźmie swój ciężar na spacer
ten wiersz by dotrzeć samemu
nie wiedząc czy tato zrozumiesz gdy mama
w babę zaprosi cię i dziada

Czytałem sobie Powrót do Reims Didiera Eribona (Wydawnictwo KARAKTER) o bliskości i obcości francuskiego intelektualisty wobec rodziny z klasy ludowej i olśniło mnie, jak ja w swoim życiu poniekąd powtarzam jego schemat odcięcia się od korzeni i powrotu do źródeł. Poniekąd powtarzam, bo nie zostałem ani francuskim, ani nawet polskim intelektualistą, ale wyobcowałem się z rodziny przynajmniej na jakiś czas. A rodzina moja  ludowa, ale z silną presją na awans do klasy średniej, co się zresztą udało, jak byłem już starszy. To są jakieś tajemnicze procesy społeczno-psychologiczne. To jest moja prywatna, polityczna, materialistyczna, genealogiczna mistyka/magia.

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.