Wymieniamy się słowem jak bracia i siostry

Czy literatura jest wirusem czy przeciwnie – szczepionką?

Literatura to czasem zyskowny koncern Pfizer, a czasem antyszczepionkowa awantura.  

Jakiemu zwierzęciu poświęciłbyś wiersz lub opowiadanie?

Chyba chomikowi. Mojemu – zmarłemu lata temu – Kubusiowi. A może zmarłej lata temu Perełce, piesce z Borów Tucholskich.

Czy myślałeś kiedyś „jak góra” lub „jak morze”?

Nie myślę w ten sposób. Ale czuję. Czułem się w życiu wieloma rzeczami i osobami. Może i Górą.

Gdybyś miał wybrać artystę, który napisałby muzykę do twojego wiersza lub opowiadania i wykonał go na scenie, byłby to…?

Lou Reed, Kora, Brodka.  

Jaka była najlepsza rada „poetycka” lub „prozatorska”, jakiej ci udzielono?

Moje finalne poczucie języka nabyłem pod ostrzałem redaktorki z gazety „Rzeczpospolita” – Pani Ewy. Nie dostawałem od niej raczej rad. Tylko precyzyjne wskazania, gdzie mój język jest wiotki, mulisty, pustawy. 

Wolność, równość, braterstwo – z którą z tych wartości poezja lub proza mają najwięcej wspólnego?

Poezja dla mnie ma dużo wspólnego z wolnością. Chciałbym, aby miała więcej wspólnego z równością. A braterstwo? Czemu nie, wymieniamy się słowem jak bracia i siostry.

Dlaczego ludzie nie czytają poezji i ambitnej prozy?

Odpowiedź moim zdaniem jest prosta: nie mają ani czasu, ani narzędzi, aby to robić. Nie mają czasu, bo pracują. Nie mają narzędzi, bo szkoła im ich nie dała, ponieważ była zajęta straszeniem, że nie znajdą pracy. Oraz: rodzice lub opiekunowie nie czytali, to czemu my mamy czytać.