Z jednej strony metafora, wyobraźnia, intuicja, z drugiej – dyskurs, myśl, świadomość; z tym że związki między metaforą a dyskursem, wyobraźnią a myślą, intuicją a świadomością są związkami nierozdzielnymi. Prawdopodobnie dzięki w ten sposób stworzonej równowadze poeta jest władny wyrazić w sposób dosłowny niedosłowność, poprzez którą przejawia się nasza wiedza o świecie, o życiu, o kosmosie, a także o nas samych. Składająca się z trzech, nieustannie się przeplatających żywiołów: filozoficznego, religijnego i miłosnego, liryka Bogusława Kierca jest poezją metafizyczną.

Jest to bowiem książka mistrzowska, w każdym calu, nie ma w niej ani jednego zbędnego słowa. Maestro z Wrocławia nie potrafi chyba napisać kiepskiego zbioru wierszy. (…) Tutaj wszystko jest uspokojone, brak tu rozbuchania znanego nam z poprzednich dzieł, można odnieść wrażenie, że jest to tomik, którym Kierc powoli, bardzo powoli, przygotowuje się na odejście z tego świata. Szewski poniedziałek jest szalenie intymnym zapisem rozmyślań nad czekającą każdego śmiercią, jest to też zbiór pełen niesłychanie wzruszających erotyków pisanych dla żony Danusi.