Dłuższe formy zasługują na takie słowa, jak: chityna, pancerz, skorupa

Czy lite­ra­tu­ra jest wiru­sem, czy prze­ciw­nie – szcze­pion­ką?

I jed­nym, i dru­gim. Ja się na przy­kład nie­zwy­kle czę­sto na lite­ra­tu­rę obra­żam. Cho­wam na sam spód sto­su, sta­wiam na naj­niż­szej pół­ce albo grzbie­tem do ścia­ny. A tym dru­gim, bo w więk­szo­ści przy­pad­ków wra­cam do niej pokor­na i prze­pra­sza­ją­ca. W tym samym cza­sie się w lite­ra­tu­rze pod­ko­chu­ję i z lite­ra­tu­ry leczę.

Jakie­mu zwie­rzę­ciu poświę­ci­ła­byś wiersz lub opo­wia­da­nie?

Napi­sa­łam już kil­ka zwie­rzę­cych wier­szy o kurach, kro­wach i – oczy­wi­ście, wiwat pie­ski – psach, ale opo­wia­da­nie to zupeł­nie inna histo­ria. Dłuż­sze for­my zasłu­gu­ją na takie sło­wa, jak: chi­ty­na, pan­cerz, sko­ru­pa.

Czy myśla­łaś kie­dyś „jak góra” lub „jak morze”?

Zryw, zakręt, zapał. Mała Noteć, dopływ rze­ki Note­ci.

Gdy­byś mia­ła wybrać arty­stę, któ­ry napi­sał­by muzy­kę do two­je­go wier­sza lub opo­wia­da­nia i wyko­nał go na sce­nie, był­by to…?

Sła­wek Jaskuł­ke!

Jaka była naj­lep­sza rada „poetyc­ka” lub „pro­za­tor­ska”, jakiej ci udzie­lo­no?

DBAJ O KRĘGOSŁUP!

Wol­ność, rów­ność, bra­ter­stwo – z któ­rą z tych war­to­ści poezja lub pro­za mają naj­wię­cej wspól­ne­go?

Chcia­ły­by z każ­dą; ale w prak­ty­ce naj­le­piej doga­du­ją się z: ego ego ego, zom­bie zom­bie zom­bie i kiwi kiwi kiwi.

Dla­cze­go ludzie nie czy­ta­ją poezji i ambit­nej pro­zy?

Ambit­na według czy­jej defi­ni­cji? Że bar­dziej Pła­to­now niż Klo­cuch? I kim mie­li­by być ci mitycz­ni „ludzie”? Ci od umo­wy z Medi­co­rem czy od kole­jek na NFZ? Ci, któ­rzy zama­wia­ją vegan chic­ken masa­la, czy ci, któ­rzy przy­no­szą go do sto­li­ka?