Pisz, po prostu pisz

Czy literatura jest wirusem, czy przeciwnie – szczepionką?

Szczepionką uodparniającą na rzeczywistość.

Jakiemu zwierzęciu poświęciłabyś wiersz lub opowiadanie?

Mogłabym spróbować opisać psa, bo tylko jemu udało mi się przyjrzeć bliżej, ale wiem, że nie zrobię tego lepiej niż Kafka. Może zatem wybiorę niesporczaka albo kolonię roztoczy zamieszkującą czyjąś niewykrochmaloną pościel.

Czy myślałaś kiedyś „jak góra” lub „jak morze”?

Nigdy nie miałam śmiałości.

Gdybyś miała wybrać artystę, który napisałby muzykę do twojego wiersza lub opowiadania i wykonał go na scenie, byłby to…?

Mikołaj Trzaska, ale nigdy jako tło do czytanego opowiadania. Tylko muzyka, która opowiada.

Jaka była najlepsza rada „poetycka” lub „prozatorska”, jakiej ci udzielono?

„Pisz, po prostu pisz”.

Wolność, równość, braterstwo – z którą z tych wartości poezja lub proza mają najwięcej wspólnego?

Równość, bo żeby pisać, nawet nie trzeba tego umieć.

Dlaczego ludzie nie czytają poezji i ambitnej prozy?

Może dlatego, że nikt im nie powiedział, że mogą? Może dlatego, że jest legalna? Może nie mają takiej potrzeby? Może nie mają czasu i siły? Może myślą, że to obciach? A może nie widzą w tym dla siebie żadnych korzyści? Może zniechęcono ich w szkole? A może wolą oglądać seriale na Netflixie? Mogłabym zgadywać dalej, ale nie wiem, jaki jest prawdziwy powód. Pewnie każdy ma swój. I może nawet ktoś z nich ma rację?