Poeta w czarnym swetrze

Osobiście tylko raz udało mi się dotrzeć na festiwal organizowany przez Biuro Literackie, a było to dość dawno temu, bo gdy jeszcze impreza odbywała się w Legnicy. Pamiętam trzy dni gorączkowego przemieszczania się z miejsca na miejsce, ze spotkania na spotkanie, z warsztatu na koncert.

Gwiazdą wtedy, przynajmniej dla mnie, przynajmniej z tego co pamiętam, był Marcin Świetlicki. Świetlicki (wraz z innymi) prowadził warsztaty, Świetlicki występował w konfesjonale (i opowiadał o zagubionym kotku), Świetlicki miał koncert (premierowy występ Czarnych Ciasteczek, potem wydany na płycie, jeżeli dobrze pamiętam), Świetlicki pokazywał swoje rysunki (wystawa w Teatrze, również po raz pierwszy publicznie). A Świetlicki to wiadomo – nie tylko osoba, ale również styl życia. Poeta w czarnym swetrze, po alkoholu, z papierosem.

I taki był chyba tamten festiwal, a może wszystkie festiwale wtedy takie były? Może takie były wtedy czasy, taka była wtedy poezja? Z pewnością nie, z pewnością nie do końca, ale chyba wtedy tak to dla mnie i jeszcze paru osób wyglądało.

Dlatego jestem bardzo ciekaw najbliższego festiwalu. Będę na tej imprezie dopiero po raz drugi. Czy multimedia, nowe miejsce i nowe czasy odcisnęły swoje piętno? Czy poezja przestała pić, palić i nosić czarne swetry? Może przynajmniej w moich oczach? Może teraz co innego mnie interesuje?

Na festiwalu będę dopiero po raz drugi. Nie wynika to bynajmniej z tego, że imprezy nie cenię. Ja po prostu jakoś nie do końca cenię spotkanie z autorem. Jakoś nie potrafię skupić się na słuchaniu poezji podczas tego rodzaju imprez. Wolę jednak robić to w domu, mając przed oczami książkę, powracając raz po raz do ciekawych fraz, do interesujących wierszy. Jeżeli już coś mnie interesuje w festiwalach, to rozmowy z poetami. I na te czekam.