(miejsca ich jesiony)

(pierwiastki pierwiosnki)

nie wiem co było pierwsze
czy byłam brzozą śniłam się jej czy płynęłam pod korą kry
cokolwiek się stanie a przecież i tak nie będziemy wiedzieć
jeśli i tak nie wiemy nie widzimy że mięta tańczy
gdy rośnie las las umiera

podobno jesteśmy częścią z
atomów dwutlenku węgla i drobin cukru
do cząstek ciepłych słodkich pierwszych wrócimy

(odpamiętywanie: łączenia)

póki pamiętam: połączenia
wkłucie centralne w żyle szyjnej (zostaną mi po nim dwie kreski blizn będą blednąć) linia tętnicza w prawej promieniowej sonda cewnik tlen na masce (po rurce intubacyjnej wtedy już tylko brak to znaczy ból)

póki pamiętam: wypływanie czegoś wpływanie czegoś powoli
związywanie zawiązywanie się

nagość w tym

(wysycanie)

to nie jest o odejściu a odchodzeniu

myję jeszcze długie włosy w płynącej wodzie traci się warkocze oddech cicho
nasycają mnie powietrzem (wtedy nie wpływa przecież tylko czyste tlen)
łączą z czymś obcym w zamian wypełnia od nowa pomiędzy

splatasz mi resztki włosów próbujesz rozczesać objąć

może oddać się nie odwracać biegu (czy to będzie ten czy ziemi)
wysycić się tym co teraz kładzie się przepływa

(odpamiętywanie: pierwsze)

pierwsze jest granatowe gdzie mnie nie było gdzie
zabrakło przybyło na ileś z dlaczego
próbuję zapamiętać to które zaczynało ale nie znam jeszcze
słów z alfabetu istnieje granatowa kulka dźwięki (na liniach las hawaii oslo niebo) te
cienkie nitki rurki kable łączą się zaczynają trzymać tu dalej niż nigdzie

gdy wrócisz nie wstrzymuj oddechu
mów o tym bezczelnie powtarzaj

(berka)

drobne gesty wiele wiele ruchów
powieka palce tylko tę znasz odległość od świtu
robienie racuchów szukanie schronień pół miliona ponad coraz więcej oddechów bezpiecznych zostaną niespokojne

ruchy potężne ruchy oblężenia
okrucieństwa przelewają się głosem syren na zostawianie czy zostawanie
tłoczne granice uciekające miasta
zburzone zostaną

piszesz: mój dom jest we wszystkich naszych miastach
mój dom jest tu mój dom jest tam
(choć nie mogę wiedzieć czuję)
ziemia na współ ziemia

(jesion)

światło już tylko na czubkach brzóz
na tym jesionie (który mógł nie być jesionem a grabem czy wiązem) w porze zmierzchu odpowiadającej tej (wszystko się zmienia) też się kładło (choć pewnie mylę kierunki południe i zachód)

z ojomu tak jak najłatwiej się rodzi wieziono mnie głową z przodu gdy patrzy się do tyłu (myślę jak wchodzi się w ziemię)
i w tamtej chwili gdy ją teraz odpamiętuję był tylko tamten jesion (który pewnie nie był jesionem) i tamto światło