Kacper BARTCZAK: Naworadiowa

Ukazała się właśnie czwarta książka Kacpra Bartczaka w Biurze Literackim. Po szkicach Świat nie scalony, tomie Pokarm suweren oraz przekładzie Ciemnej materii Rae Armantrout przyszedł czas na kolejną książkę poetycką – Naworadiowa.

Ukazała się właśnie czwarta książka Kacpra Bartczaka w Biurze Literackim. Po szkicach Świat nie scalony, tomie Pokarm suweren oraz przekładzie Ciemnej materii Rae Armantrout przyszedł czas na kolejną książkę poetycką – Naworadiowa. Jej pierwsze czytanie w towarzystwie Pawła Szamburskiego zaplanowane zostało podczas wrześniowej Stacji Literatura 24 w piątek 13 września w ramach cyklu Muzyka słowa.

Naworadiowa to struktura, środowisko, ośrodek, w którym jak w zwolnionym tempie, na innej fali, dochodzą do nas wstrząsy targające psychopolityczną rzeczywistością. W takim ośrodku czytelnik będzie obserwował ruch i przemianę pojęć oraz towarzyszących im stanów emocjonalnych. Będzie mógł ustawić się nieco inaczej wobec podsuwanych mu każdego dnia podniecających tez i prawd, które prędzej czy później okazują się pasożytami na tkance życia.

W wyniku tej operacji pojawia się jednak pytanie: czym miałoby być życie uwolnione od psychopolitycznego pasożytnictwa? Czy mamy w sobie jeszcze na tyle żywotności, żeby takie życie sobie wyobrazić? Cóż na to poemat? Sam staje się miejscem niestabilnym, świadomym tej niestabilności, ale właśnie dzięki niej wciąż od nowa podejmuje zadanie zarysowania swojego kształtu w szumie zrodzonym na styku psychiki, cielesności, biologii i polityki.

Zdaniem Jakuba Skurtysa: „To jest inny tom niż Wiersze organicznie i Pokarm suweren. Inny w sposób konsekwentny, oparty na podobnych metaforach i koncepcjach neuronalno-fizjologiczno-artyficjalnych, ale jakby dalej wychylony w czasie, jakby przychodził nie 2, a 500 lat po Pokarmie. I dodaje: „Powracająca w różnych wariantach „forma pojemna” jest równorzędną bohaterką tego tomu, wyradzającą się na skutek jak najbardziej materialnej, choć z punktu widzenia kapitalizmu zupełnie bezproduktywnej, pracy wiersza”.

W rozmowie z Zuzanną Salą Kacper Bartczak mówi: „W ostatnich latach moje zbiory brały się z nieco zmiennych fal klimatów psychicznych, które mnie nawiedzały – bądź to ze względu na wydarzenia, bądź ze względu na lektury. Pokarm suweren jest chyba pełen napięcia, które przełożyło się pewnie na silną presję, jakiej w tym zbiorze poddana jest frazeologia. Podstawą nowej książki jest obliczone na nieco dłuższy dystans, rozłożone w czasie zanurzenie się w innej strukturze i geometrii”.

Kacper Bartczak urodził się w 1972 roku. Jest poetą, tłumaczem, krytykiem i wykładowcą akademickim. Przed rokiem podczas Stacji Literatura premierę miał tom Rae Armantrout Ciemna materia w jego przekładzie. W 2009 roku został laureatem Nagrody „Literatury na Świecie” za wydany w Biurze Literackim zbiór esejów krytycznych Świat nie scalony. Mieszka w Łodzi i wykłada na tamtejszym uniwersytecie.