Poetycka książka trzydziestolecia: rekomendacja nr 15

1. Stanisław Nowak Galicyanie. To od czasów Reymonta najciekawsza w literaturze polskiej próba stworzenia epopei chłopskiej. A przy tym na miarę naszych – zgoła nie eposowych – czasów. Z szeroko zakrojony tłem historycznym, świetnie zarysowaną siecią relacji społecznych, a wszystko opowiedziane finezyjnym językiem, naśladującym dawną mowę Galicjan.

2. Jan Polkowski Cantus. Ta książka to najbardziej niezwykły powrót pisarza na scenę literacką ostatnich lat. Polkowski wrócił dojrzalszy, w uspokojonej, długiej frazie, jakby trochę zamyślony, medytacyjny. A przy tym dysponujący wciąż niezwykle gęstym, plastycznym obrazowaniem.

3. Wojciech Wencel Imago mundi. To właściwie miniepos – nawiązujący do tradycji epopei chrześcijańskiej. Regularny trzynastozgłoskowiec, który ją wypełnia, ujęty w misternie konstruowane sestyny i w dwanaście pieśni unosi istotne doświadczenie współczesności – przeżycie załamania się ładu świata. Kreśli fascynujące obrazy drogi bohatera przez współczesne infernum w poszukiwaniu nadziei.

4. Marta Kwaśnicka Krew z mlekiem. Autorka jest najciekawszą polską eseistką młodego pokolenia. Intrygujące, erudycyjne eseje mają w swym tle podróże po Europie, ale przede wszystkim odwagę poszukiwania w głębi jej kulturowej przeszłości perełek, które wciąż mogą ozdobić pejzaż naszej współczesności.

5. Krzysztof Kuczkowski Kładka. Wiersze duchowe. Książka jest wyborem wierszy poety niesłusznie spychanego na obrzeża współczesnej świadomości literackiej. Tymczasem w swoich wierszach Kuczkowski podejmuje jedną z najbardziej intrygujących prób odnowy polskiej liryki religijnej, stawiając na idiom kultury popularnej i doświadczenie wewnętrzne.