POETYCKA KSIĄŻKA TRZYDZIESTOLECIA: REKOMENDACJA NR 22

Książki poetyckie, do których wracam i które mam całe pomazane i pozaznaczane

W poezji szybciej chwyta się pojedyncze zdania niż w prozie. Gotowe złote myśli wyłuszczone są zwykle oddzielnym wersem. Sprzyja to dezorganizacji wiersza oraz wypatroszenia go z sensów i kontekstów. Czai się niebezpieczeństwo pocztówkarskiego czy magnesowego przedsiębiorstwa Paula Coelho. Ale trudno. Bazgrzę po książkach i poluję na takie skarby, nic na to nie poradzę. Dlatego też mój ranking zbudowany jest na książkach najbardziej pokreślonych i pozaznaczanych. Jest to sprawa intymna, co się podkreśliło, i nikt nie powinien tego widzieć, zwłaszcza autor (raz mi się to zdarzyło i do tej pory jest mi wstyd). Poza tym czasami patrzy się na jakiś zaznaczony wiersz i wzrusza ramionami ‒ o co nam chodziło, przecież tu nic nie ma? Skreślenia to również pamiętnik tego, co nam wiersz robił. Kiedyś, teraz już niekoniecznie.

1. Jacek Podsiadło Wiersze zebrane ‒ dwa tomy (ale zaczęło się od W lunaparkach smutny, w lupanarach śmieszny)
2. Justyna Bargielska Dwa fiaty
3. Solistki. Antologia poezji kobiet
4. Marcin Orliński Środki doraźne
5. Marcin Świetlicki Zimne kraje
6. Czesław Miłosz Haiku (nie wiem, czy to się kwalifikuje, ale miałam 13 lat, gdy kupiłam ten tomik, i jest on dla mnie ważny)
7. Ale skłamałabym, gdybym nie dodała do tej wyliczanki wydawnictwa Grupy Poetyckiej Zlali Mi Się Do Środka
8. Dla mnie tomikiem były też (chyba piracko) wydane teksty autorstwa Krzysztofa Grabowskiego (wtedy jeszcze tylko z Pidżamy Porno). Żałowałam, że nigdy nie ukazały się teksty Post Regimentu, bo z pewnością znalazłyby się w tym zestawieniu.
9. Podobno niebawem ma wyjść Anna Świrszczyńska ‒ wiersze, biografia? Mam jej stary tom w stylu the best of, został wydany dawniej niż trzydzieści lat temu, ale musze wymienić jej nazwisko. Podobnie jak Barbary Sadowskiej, ostatnio przypomnianej jako “matka Grzegorza Przemyka” w książce Cezarego Łazarewicza. A wznowień poezji jak nie było, tak nie ma.