Katarzyna SZAULIŃSKA: Druga osoba
Trzecią po książkach Salvadora Espriu i Rafała Wojaczka majową premierą Biura Literackiego jest debiut Katarzyny Szaulińskiej Druga osoba. Autorka jest laureatką Połowu, konkursu na wiersze i opowiadania doraźne oraz projektu Pierwsza książka Biura Literackiego w 2019 roku.
Trzecią po książkach Salvadora Espriu i Rafała Wojaczka majową premierą Biura Literackiego jest debiut Katarzyny Szaulińskiej Druga osoba. Autorka jest laureatką Połowu, konkursu na wiersze i opowiadania doraźne oraz projektu Pierwsza książka Biura Literackiego w 2019 roku. Kim jest druga osoba? Czy to ukochany, czy przeciwnik? Towarzysz – czy ten, kto odszedł? Czy to ktoś należący do mniejszości, szukający schronienia? Albo agresor chcący zaanektować przestrzeń i zaatakować gospodarza? A może to dziecko?
W debiutanckim tomie Katarzyna Szaulińska pyta o granice jednostki, pokazuje różne aspekty relacji między dwoma obiektami – lustrzane odbijanie, przenikanie pod powierzchnię, zniekształcanie obrazu, stopienie. Podejmuje też namysł nad tym, skąd pochodzimy i na ile jesteśmy odrębni, a na ile składamy się z części dziedziczonych jak mitochondria od naszych matek i wszystkich, którzy mieli na nas wpływ. Ta poezja wlewa się w czytelnika powodzią skojarzeń i nie pozwala zachować dystansu. Pierwsza i druga osoba w lekturze tomu zlewają się w jedno.
Zdaniem Weroniki Janeczko: „Wiersz (za poetką) ma być jak woda: powinien na chwilę ‘przybierać kształt tego, co opisuje, a potem płynąć dalej nieprzywiązany do źródła’. Najpierw ‘wiersz trzeba obrać z nadmiaru słów, tak jak się rzeźbi w kawałku marmuru, przy czym proces raczej (…) zaciera związki z rzeczywistością i otwiera na abstrakcję ‒ tak jakby Michał Anioł rzeźbił najpierw Dawida, a potem z Dawida marmurowy blok’. A później: ‘Wyrzucić [z komentarza] 99% ‒ może powstanie nowy wiersz’”.
W rozmowie z autorką, jaką w Magazynie Literackim biBLioteka przeprowadza Adam Partyka, Katarzyna Szaulińska mówi bardzo ciekawie o formie gramatycznej zastosowanej w książce: „Pisanie w drugiej osobie najpierw było dla mnie intuicyjne, potem stało się świadomą strategią. Pasowało mi też jako metoda do opisywania stanu zniewolenia ‘drugą osobą’, poszukiwania odpowiedniego dystansu. Inspirowała mnie perspektywa przeżywania świata przez osoby z zaburzeniami osobowości borderline”.
Katarzyna Szaulińska urodziła się w 1987 roku w Kołobrzegu. Publikowała wiersze, opowiadania oraz komiksy, m.in. w „Małym Formacie”, „Kontencie”, „Fabulariach”, „Wakacie”, „Kulturze Liberalnej” i 8. Arkuszu „Odry”. Oprócz wspomnianych wyróżnień w projektach Biura Literackiego nominowana została także do nagrody głównej w XXV OKP im. Jacka Bierezina. Jest autorką scenariusza komiksu o depresji Czarne fale oraz monodramu Córcia wystawianego w Teatrze WARSawy. Mieszka w Warszawie, gdzie pracuje jako psychiatra i psychoterapeutka.
