ESEJE
nawigacja
ostatnio w bibliotece
ESEJE
Oto jest pisanie
Z Imię NAZWISKO
ESEJE
Death is not the end
Z Imię NAZWISKO
ESEJE
Fabuła i dokument, czyli o podróżach służbowych Ingi Iwasiów
Z Imię NAZWISKO
ESEJE
Neuroprzekaźnik musów. O “Umalmu” Łukasza Woźniaka
Z Imię NAZWISKO
ESEJE
Szczeliny widzenia
Z Imię NAZWISKO
ESEJE
Hänsel und Gretel jako metoda
Z Imię NAZWISKO
ESEJE
Karnisz i ćwiczenia z aktywnej nadziei
Z Imię NAZWISKO
ESEJE
Metamorfozy i wyobraźnia przeciwko poczuciu braku
Z Imię NAZWISKO
ESEJE
Pod prąd, w nieważkość. O “gatunkach anadromicznych” Karola Brzozowskiego
Z Imię NAZWISKO
Agata Bielik-Robson
Urodzona w 1966 roku. Filozofka zajmująca się filozofią podmiotowości, postsekularyzmem, myślą judaistyczną oraz wpływem psychoanalizy i formacji romantycznej na filozofię. Pracuje na Wydziale Teologii Uniwersytetu w Nottingham oraz w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN, wykłada w Collegium Civitas, Szkole Nauk Społecznych i Ośrodku Studiów Amerykańskich UW. Członek Stowarzyszenia Naukowego Collegium Invisibile. Mieszka w Warszawie.
A poem should not mean but live. Oznaki życia w późnej poezji Andrzeja Sosnowskiego
Esej Agaty Bielik-Robson towarzyszący premierze książk poems Andrzeja Sosnowskiego,