Amy Lowell

Urodziła się 9 lutego 1874 roku w Brookline w stanie Massachusetts, zmarła tamże 12 maja 1925 roku. Amerykańska poetka i krytyczka. Pochodziła ze znanej rodziny z Nowej Anglii, z której wywodził się m.in. poeta James Russell Lowell; jej brat był przez pewien czas rektorem Uniwersytetu Harvarda. Już jako dziecko wiele podróżowała. Odebrała staranne wykształcenie domowe. Pierwszy tom wierszy autorki – A Dome of Many-Coloured Glass (1912) – był dosyć konwencjonalny. Dopiero spotkanie z grupą imagistów nadało poezji Lowell rysy nowatorskie, a jeden jej wiersz znalazł się w antologii Des Imagistes. Publikacja antologii Some Imagist Poets w 1915 roku uczyniła z Lowell przywódczynię ruchu, który odtąd trzymał się kilku precyzyjnie sformułowanych zasad. Dzięki swej zamożności poetka została też mecenaską imagizmu. Lowell wydała m.in. tomy wierszy: Sword Blades and Poppy Seed (1914), Men, Women and Ghosts (1916), Pictures of the Floating World (1919), Legends (1921) oraz What’s O’Clock (1925), za który przyznano jej Nagrodę Pulitzera. Po śmierci autorki ukazały się East Wind (1926) i Ballads for Sale (1927). Najważniejsze krytycznoliterackie prace Lowell to Six French Poets (1915) i Tendencies in Modern American Poetry (1917). Poetka jest również autorką biografii angielskiego poety romantycznego Johna Keatsa (John Keats, 1925). Interesowała się liryką Dalekiego Wschodu, tłumaczyła utwory poetów chińskich i japońskich.