Jakie miasto, taki Times Square

Jakie miasto, taki Time Square

To miasto jest za małe na naszych
dwieście dziewięćdziesiąt sześć tysięcy
w jednym pudełku zapałek

do wzniecania rudych pieszczot
siarczystym językiem ulicy. Na pstrym targu
proszę o jeden gram insta, gdy brakuje
mi sugerowanej dawki wyświetleń twarzy
w nowej reklamie Biedronki. Na wieść o kolejnym
nietrafionym totku kolega żul obwieszcza
znaną miastu litanię:

Członek!
Ojejku!
Jasny gwint!
(bez powtórzeń i cenzury – przypis tłumacza),

za to z uprzejmości bierze ulotkę od dziewczyny o poszarpanych
nerwach – nic dziwnego, skoro zarabia, promując kredyt
na dobre pożycie (koronka i róż, waluta za chuć). Bezcześci Marię i Lecha,
bo Szewczykowi było wszystko jedno, czy hamburgera masz
z Maka, czy KFC, jeden pies, jeden

plaster bezmięsa. Im dłużej myślę,
tym bardziej chcę do Niemiec i Stanów,
gdzie pewne rzeczy da się przełknąć
bez gryzienia, wydalić
bez trawienia,

posegregować?

Praca ulotkarza może wydawać się nudna. Pozwala jednak uważniej przyjrzeć się miastu, spojrzeć ludziom w twarz, obserwować ich zachowania. W innych okolicznościach codzienny pęd by tego nie umożliwił. Jeden z przechodniów porównał do ikony Nowego Jorku katowicki plac Szewczyka… a raczej Marii i Lecha Kaczyńskich po zmianie sprzed kilku miesięcy, jednak to, co utarte w świadomości, trudno ot tak zmienić. Mamy swój Time Square, z jedną reklamą nad wejściem do galerii i ulicznymi artystami. Mamy dwa McDonaldy w promieniu kilkuset metrów i sklep z odzieżą erotyczną. Mamy sprzedawców warzyw, kwiatów, perfum i książek, ale też bezdomnych, których codziennie można spotkać w tych samych miejscach o tych samych porach. Choć nie otrzymują nic w zamian, z uprzejmości biorą papierowe reklamy. Czy (a jeśli tak, to czym) różnimy się od Niemiec i Stanów? Czy nasz lokalny koloryt znacznie odbiega od tamtejszych? A może jesteśmy drugą stroną tej samej monety, więc jeden gram insta wszędzie waży tyle samo? O to trzeba by spytać zagranicznych ulotkarzy.

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury, uzyskanych z dopłat ustanowionych w grach objętych monopolem państwa, zgodnie z art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych