haka!

przez kraj ludzi zwierząt i bogów

mijasz ogródki działkowe w siatce ogrodzenia
nieruchome liście drewniane budki kobalt sprana zieleń
płachty potarganej juty mijasz worki przykryte brezentem
w osadzie świeżego śniegu sosny o pniach z miedzi porzucone
wiadra ułamane huśtawki odgięte znaki drogowe – gdzie jechać?
przed tobą wiadukty ślimaki balustrady jak skręcone muszle
mosty nad wierzchołkami drzew – mijasz chwiejne żurawie
ażurowe konstrukcje kontury z komiksów nieudolnych szamanów
którzy zapomnieli piór i uroków mijasz sekcję dętą w kiltach
bez dźwięku rower z pochylonym jeźdźcem narciarza indygo
z bambusowym kijem brodacza na hulajnodze
mijasz czas od złej strony jesteś sam
przymykasz oczy żeby nie wypadły

powiśle

po( )wiśle przesuń palcem spróbuj dotknąć miejsca
z którego wyrosłeś zwisając z trzepaka głową w dół
uderzenie rzut piłką o ścianę – znów grasz w państwa miasta
jest tu coś twojego? z płynnej taśmy palety rowery leżaki spacer
z pieskiem pod mostem bulwarowe ciosy powietrze nawet nie drgnie
– udała się plaża! w gęstej społeczności co krok parawany zgrzany
piach z koparki rozwój albo krach pod krakiem tak swojsko że breja
z barei po wiśle rejs jak kiedyś pod okiem kaowca biblioteka w lianach
akcja się zakleszcza nie ważne polityczna giełdowa społeczna
wszystko ma swoje źródło – więc barania góra? – mapa nie drgnie
stąd czerpiesz nic się nie przesuwa

rocznica

urządziłam nam wtedy konkurs kto szybciej – zawody
w opróżnianiu – wczesna pora duże porcje sangrii
przed nami plan życzenia przez telefon włóczęga po mieście
w absurdalnych humorach zaburzone widzenie
lustra w secesyjnej knajpce upał i kanapki mdły zapach
tuńczyka – wygrałam pamiętasz? wbicie kodu pin stało się
wyzwaniem podobnie jak przejście suchą stopą przez metro
potem eksplozja! małż z puszki w pokoju hotelowym
lepkie skrawki na ścianach na łóżku w którym spali inni