O Afekcie

Niczym zbrod­nia w afek­cie, śmia­ła i odważ­na, choć przy­znać trze­ba, iż ów „afekt” został ukry­ty, zasło­nię­ty, zama­sko­wa­ny chi­rur­gicz­ną, dość okrut­ną, pre­cy­zją, z jaką poeta doko­nu­je reje­stru codzien­nych strat. Nie­wiel­kie niczym zaci­śnię­ta pięść dziec­ka, sto­no­wa­ne, choć pul­su­ją­ce i ener­ge­tycz­ne, poszar­pa­ne, a z dru­giej stro­ny spój­ne, sur­re­ali­stycz­ne i wyśnio­ne, a jed­nak tak bar­dzo osa­dzo­ne w tym co real­ne.

Ten dopie­ro co rodzą­cy się pro­jekt poetyc­ki dość zaska­ku­ją­co doty­ka istot­ne­go, mówi o koniecz­nym, wpra­wia w ruch zatrzy­ma­ne. Na doda­tek kon­se­kwent­nie kro­czy po linie we wła­snej ciem­no­ści choć „z obu stron nie­uchron­nie osu­wa się pia­sek”.

Bar­tło­miej Maj­zel

Wszyst­ko mnie w nich dener­wu­je, a jed­nak cie­szę się, że będzie je moż­na zna­leźć na papie­rze. Wier­sze Sław­ka Elsne­ra śle­dzi­łem od kil­ku lat i coraz bar­dziej mam wra­że­nie, że i jego one dener­wu­ją w coraz więk­szym stop­niu. Bio­rą się bar­dziej z uciecz­ki od pisa­nia niż z chę­ci i posta­no­wień w spra­wie pisa­nia wier­szy. Nie­wie­le w nich gry i przy­kry­wek, nie­wie­le szli­fo­wa­nia warsz­ta­ci­ku, za to wie­le nie­skry­wa­nej bez­rad­no­ści i świa­do­mo­ści ska­li, na jakiej moż­na zazna­czać ich brak zna­cze­nia. Taki bez­ce­lo­wy wysi­łek uczy­nie­nia lite­rac­kim cze­goś, co było czy­ste.

Jacek Bie­rut