książki / POEZJE

gubione

Krystyna Miłobędzka

Fragmenty książki Krystyny Miłobędzkiej gubione, wydanej w Biurze Literackim 24 listopada 2008 roku.

Biuro Literackie kup książkę na poezjem.pl

[jest rosnące drzewem]

jest rosną­ce drze­wem

jest pły­ną­ce

jest bie­gną­ce, jest lata­ją­ce

jest od począt­ku

jest nie tak

jest nie to, jest do koń­ca

jest nie ma, jest jest

jest – jestem

świat z Tobą


[słońce idzie po niebie]

słoń­ce idzie po nie­bie.
i zaszło.
sło­wom robi się zim­no, ciem­no
i nija­ko.
sło­wom robi się zim­no, ciem­no
i do domu dale­ko.

czy mi idzie o słoń­ce?

czy szło ci, dzie­ci­no, o słoń­ce?
czy o blask sło­wa słoń­ce?

o co ci idzie, dzie­ci­no?
o blask sło­wa słoń­ce?
o słoń­ce?
o któ­re?


[ślady czyje? łzy czyje?]

śla­dy czy­je? łzy czy­je?
sło­wa czy­je?

drze­wa czy­je? góry czy­je? pola czy­je?
chmu­ry czy­je?

śla­dy moje. łzy moje.
sło­wa moje.

drze­wa moje. góry moje. pola moje.
chmu­ry moje.

zagu­bio­ne.
gubio­ne po dro­dze.


[chciałabym tylko biec]

chcia­ła­bym tyl­ko biec
biec po nic
biec do nic
samo biec
żeby biec

biec


[z czego moja?]

z cze­go moja?

z cze­go obca?

z cze­go czy­ja?

ile z kotów?

ile z paty­ków?


[rzeczowniki, czasowniki, przydawki, pierwiastki]

rze­czow­ni­ki, cza­sow­ni­ki, przy­daw­ki, pier­wiast­ki,
dopeł­nie­nia, try­by mowy, imie­sło­wy, przy­miot­ni­ki,
syla­by, fone­my

moja dyk­cja, mój głos, moje war­gi, mój nos, moje
czo­ło, moje oczy, moje usta, pia­sek

pia­sek

O autorze

Krystyna Miłobędzka

Urodzona 8 czerwca 1932 roku w Margoninie koło Chodzieży. Poetka, autorka scenariuszy przedstawień teatralnych dla dzieci i prac teoretycznych poświęconych teatrowi dziecięcemu. Laureatka nagród: im. Barbary Sadowskiej (1992), Fundacji Kultury (1993), Ministra Kultury (2001), Czterech Kolumn (2003), Prezydenta Wrocławia (2004), Nagrody Artystycznej Miasta Poznania (2009) oraz Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius (2009). Mieszka w Puszczykowie.

Powiązania