z tomu Anaglify (1960)

[Stawia dwa znaki]

Stawia dwa znaki gwałtowne, wzniesione do pędu, próbuje pusty rozmach koła, z góry strzęp
lotu, znak ostrzem zadany niecelnie, rozparte furkoce w potrzasku, podrywa z uporem, wpada
w miękką obręcz bez znaku nadziei. Słucham „pióro” i patrzę „pióro”. Mówię ściśnięte,
wybiega ku górze puszyście, opada z lękiem, wije się w gniazdo.

z tomu Pokrewne (1970)

Ta jabłoń we mnie odkąd się zaczyna

Z białości ponad ogród czarną słyszę jabłkami zawęźloną w kwiaty,
przez śnieg nagłe odbywam zielenie. Liści się bezwiedna mojej obecności,
zbyt jawna jeszcze, zbyt jabłoń, aż nasycone wspólnym oddaleniem ramionami plączemy ciemność.
„Zdarzyłaś mi ogród, w którym jestem dzieckiem, w śniegu cała, jabłek pełna i zakwitająca”.

z tomu Pamiętam (1992)

[Jestem]

Jestem. Współżywa, współczynna, współwinna. Współzielona, współdrzewna.
Współistnieję. Ty jeszcze nie wiesz co to znaczy. Obdarowana przenikaniem.
Znikam jestem. Współtrwam (z Tobą) w tym szklistym dniu (z tym szklistym
dniem w którym znikam) który znika ze mną tak lekko. Nie wiem co to
znaczy. Współotwarta z oknem, współpłynna z rzeką. Jestem żeby wiedzieć
znikam? Znikam żeby wiedzieć jestem? Cała ale całej nigdzie nie ma.
Współprzelatująca, współniebna. Pół wieku żyłam po to!

z tomu Imiesłowy (2000)

[co ja robię, patrzę w jest]

co ja robię, patrzę w jest
w to samo jest mnie i to samo jest wody
w to olśnienie
to jestnienie
jest nie nie

które scalam
które skracam do istnienia

z tomu Po krzyku (2004)

[rozbierz się z Krystyny]

rozbierz się z Krystyny
z dziecka matki kobiety
lokatorki kochanki turystki żony

zostaje rozbieranie
smugi zrzucanych ubrań
lekkie ruchy, nic więcej

z tomu gubione (2008)

[jest rosnące drzewem]

jest rosnące drzewem

jest płynące

jest biegnące, jest latające

jest od początku

jest nie tak

jest nie to, jest do końca

jest nie ma, jest jest

jest – jestem

świat z Tobą