Autobiografia śmierci (1)

Kalendarz

Dzień drugi

Biały królik umiera i staje się czerwonym królikiem.
Krwawi nawet po śmierci.
Wkrótce czerwony królik staje się czarnym królikiem.
Gnije nawet po śmierci.
Ponieważ jest martwy, może stać się duży lub mały, kiedy tylko zechce.
Kiedy jest ogromny, jest jak chmura, a kiedy jest malutki, jest jak mrówka.
Próbujesz wepchnąć sobie mrówko-królika do ucha.
Po całkowitym zjedzeniu szerokiego pola trawy w uchu,
mrówko-królik rodzi dwa króliczki większe od chmury burzowej.
Twoje uszy są przytłumione. Każdy dźwięk jest przytłumiony. Ucho umiera. Królik umiera.
Czasami martwy królik powraca jako zakrwawiona podpaska.
Od czasu do czasu wyciągasz martwego królika z majtek.

Co miesiąc wyciągasz martwego królika i wieszasz go na ścianie.

Na ścianie wieszasz płacz, który pachnie jak królicze uszy.

Słońce o północy

Dzień piąty

Przychodzi list z miejsca, gdzie nie można wysłać odpowiedzi

Że już tam jesteś,
Że ty to już nie ty

Mieniący się list przychodzi z dziury, która wie o tobie wszystko

Jak mózg, który po śmierci widzi wszystko wyraźnie, nadchodzi jaskrawy list
Jak dni przed twoim narodzeniem, szeroko szeroki list bez wczoraj ani jutra

Miękki dźwięk dzwonków z powozu utkanego ze światła

Śmiech dziewczyny w spodniach ze światła puka do świata bez nocy

Ostatni pociąg metra wznosi się nad ziemią
świat, w którym wszystkie pociągi na peronie zapalają się jednocześnie i cicho zapominają o tobie

Nie możesz iść, bo jesteś bez nóg, ale dzieci z twojego dzieciństwa już tam są

Przyjdzie list z tej jasnej dziury, gdzie nie można nawet wysłać odpowiedzi napisanej czarnymi literami

gdzie twoje dzieci starzeją się na twoich oczach
Z tego miejsca, do którego się odchodzi, aby się odrodzić

przyjdzie list, napisany atramentem ze świetlistego światła

z tego miejsca, które nie zna ciemności
przyjdzie ogromnie ogromny list
jaskrawe światło, które noworodek wita po raz pierwszy