Poza sezonem (1)

Nienarodzone

To już trze­ci tele­fon, z któ­re­go do cie­bie nie dzwo­nię. Mamy
wie­le wspól­nie nie­za­ła­twio­nych spraw, o któ­rych – to mar­nie
oczy­wi­ste – nie dys­ku­tu­je­my. Pamię­tasz? Nie­na­ro­dzo­ne dziec­ko

z nie­odby­te­go sto­sun­ku? I to, że bawi­ło cię sło­wo nie­odby­ty?
Szcze­gól­nie sko­ja­rzo­ne z fra­zą sto­su­nek do służ­by woj­sko­wej –
wyma­wia­ną z nacjo­na­li­stycz­nie nie­ukry­wa­nym pato­sem przez

pana nakła­nia­ją­ce­go nas do odda­nia krwi, bo Niem­cy nam
krwi nie dają. Nie mówiąc o Ruskich. Choć wła­śnie o nich mówił,
i o ich sto­sun­ku. To nie rodzi wąt­pli­wo­ści. Nie­na­ro­dzo­ne trwa­ją.

Liliputy

W two­jej opo­wie­ści Guli­wer jest kobie­tą. Lili­pu­ty
wspi­na­ją się na jej pier­si. Nabrzmia­łe mle­kiem
pocią­ga­ją tych małych męż­czyzn. I prze­ra­ża­ją.
Żony zamknię­to w smerf­nych dom­kach.