Warto

Pisa­nie o wybo­rze zawsze spra­wia pro­blem. Wła­ści­wie bar­dziej niż o samej książ­ce, powin­no się wów­czas mówić o potrze­bie jej ist­nie­nia na ryn­ku. Czy war­to wra­cać do poezji Jac­ka Pod­sia­dły?

War­to. Szcze­gól­nie dla­te­go, że i sam Jacek Pod­sia­dło wra­ca. Ostat­nio o nim sły­chać. Tu nagro­da, tam nowy tomik, ówdzie książ­ka dla dzie­ci. Nie żeby był wszę­dzie, cho­ciaż zda­rzy­ło mi się nawet na stro­nach „Wybor­czej” czy­tać z nim wywiad. Nie żeby był wszę­dzie. Nie te cza­sy, aby poezja wła­zi­ła na salo­ny – wie­dzie sobie raczej swój żywot w ciem­nej przy­ku­chen­nej komór­ce. Nie żeby był wszę­dzie, ale było go zde­cy­do­wa­nie wię­cej niż…

Znik­nął nam wła­śnie na jakiś czas Jacek Pod­sia­dło. War­to więc jego twór­czość przy­po­mnieć. I war­to opo­wie­dzieć tym, któ­rzy jesz­cze o niej nie sły­sze­li. Jeśli nie w cało­ści, to cho­ciaż w wybo­rze. Uda­je się to Być może nale­ża­ło mówić zre­da­go­wa­ne­mu przez Pio­tra Śli­wiń­skie­go.

Uda­je się to wybo­ro­wi Pio­tra Śli­wiń­skie­go, ale zapew­ne znaw­cy twór­czo­ści Jac­ka Pod­sia­dły będą coś tam zarzu­cać. A że wiersz ten nie powi­nien zostać wybra­ny, a tam­te­go to dla­cze­go nie ma…

Jest to jed­nak wybór z grun­tu subiek­tyw­ny. Co wię­cej: taki, któ­ry nie sili się na obiek­ty­wizm i nie sta­wia za cel sobie zdo­by­cia pie­cząt­ki The Best Of. Piotr Śli­wiń­ski w swo­im wybo­rze pro­po­nu­je głów­nie te wier­sze, któ­re dały mu czy­tel­ni­czą radość. Tą rado­ścią chciał zara­zić czy­tel­ni­ka. Ja czu­ję się zara­żo­ny i mam zamiar zara­żać innych. Tym bar­dziej, że tej czy­tel­ni­czej rado­ści jest ponad trzy­sta stron.

Trzy­sta stron, któ­re w swo­jej książ­ko­wej kolek­cji mieć o tyle war­to, że poza byciem przy­jem­no­ścią, są tak­że frag­men­tem histo­rii lite­ra­tu­ry. Są miej­scem waż­nym, o któ­rym nie powin­no się zapo­mi­nać. Poezją ukie­run­ko­wa­ną na to, co ludz­kie w szcze­gó­łach, co ludz­kie w każ­dej roz­mo­wie.

Być może nale­ża­ło mówić udo­wad­nia, że bez Jac­ka Pod­sia­dły dzi­siej­sza poezja pol­ska nie była­by sobą. Była­by czymś mniej.

Lek­tu­ra pra­wie obo­wiąz­ko­wa.