Ciało wiersza

VIII. Szczególarz

piękno zawiera się w tym
co jest i w tym czego nie ma
powiedział ponoć Antoni
Żabko-Potopowicz wyobrażam sobie

że Żabko-Potopowicz byłby poetą
gdyby zechciał skupić się na wierszu
na wielu tekstach które niezmiennie
wymagają poprawek (w poezji bez obróbki

ani rusz) piękno zawiera się w szczegółach
szczególastych które trzeba dopracować

XXVI. Według niektórych źródeł

nie należysz do siebie
odkąd fikcja spotyka się
z fikcją i z kimś ponadto
wczoraj także nie należałeś

do siebie wbrew zapewnieniom
że odnalazłeś się w poezji
wbrew zapewnieniom że wszedłeś
do polszczyzny (według niektórych

źródeł byłeś i jesteś czarnopodniebienny)
wprawdzie nikt nie widział u mojej
matki Hrudnychy czarnego podniebienia
ale tym gorzej dla mnie

2 VIII 2019

XIX.

zamienię siebie na ciebie
i ciebie na siebie
lecz nadal w twoim ręku
pozostanę nikim

i nadal będę się tułał
bez imienia w twoich snach
i tekstach (dwoił się
i troił) zamienię siebie

na ciebie choćby dzisiejszej
nocy kiedy garniesz się
do wszystkich tylko nie do mnie
tylko nie dla mnie obnażasz

wiersz na który czekam
każdy z nas czeka na ciało
wiersza lub na coś
zgoła jeszcze większego

XL.

wiersz psuje się od głowy
choć tego po mnie
nie widać połknij tę piękną
powlekaną tabletkę

a staniesz się jeszcze bardziej
rzeczywisty twoje myśli
nie będą się tłoczyć we wszystkich
miejscach naraz tu i tam

lecz w jednej jasnej świątyni
która wznosi się przed tobą

XLIII.

zawodzi mnie lewa noga
uskarżam się również na prawą nogę
chory palec u lewej powoduje
że poruszam się z wysiłkiem (kicam od tekstu

do tekstu) pewnie dlatego
w moich wierszach nic się nie dzieje
ale podobno w moich wierszach
zawsze było więcej zepsucia niż gdzie indziej

a następnie sporo pięknych imion
przypominam sobie z dzieciństwa Urgalskich
i Świtalskich o których w poezji
nikt się nie zająknął aczkolwiek powinien

XLV. Piosenka o robocie poetyckiej

do kogo należą rzeki przeszłość
i przyszłość (dwie główne
rzeki) zwłaszcza że płyniesz środkiem
wody i nie przypominasz siebie

i nie jest ci potrzebna pamięć
której trzymasz się
kurczowo w każdym wierszu choć i tak
pójdziesz na dno tego tekstu:

„zachłyśniesz się sobą
zanim komuś wpadniesz w oko
zachłyśniesz się sobą
zanim komuś zrobisz dobrze”

XLVIII.

wszystko co jest przeszłością
i widnieje przed tobą
lub za tobą i wszystko co będzie
dniem wczorajszym

może się stać poezją tylko wróć
w przemyskie (czyli tam dokąd nie ma
powrotu) pójdź do Papiernickich
i Ilnickich u których zasiedziała się

matka przynajmniej tak to sobie wyobrażam
jej polszczyzna wcale nie jest najgorsza