TLK Starosta. Odcinek Warszawa – Zielona Góra

TLK Starosta. Odcinek Warszawa – Zielona Góra

Jadą z Białegostoku, tata w marynarce,
syn pod ścisłą kontrolą, córka nad córkami,
mama o wszystko pyta, lecz chyba przez grzeczność.

Jadą do Poznania. I przez rurkę z kremem
tato przeciąga słowa, zaraz z nich ulepi
jedyną odpowiedź. A życie? Czy jest obok?

Czy spokojnie czeka? W prześwitach i na stykach?
Chwilowo niedostępne, w cieniu słów i słów?
Tak, tak, chwilowo – nie byłoby źle.

Jak powszechnie wiadomo, przyimki to niesamodzielne części mowy, które w zdaniu muszą się łączyć z innymi wyrazami. Całe życie w cieniu, do głowy by im nie przyszło konkurować z rzeczownikiem. Poruszony ich losem, postanowiłem urządzić im mały benefis. W pierwszej strofce przywołanego wiersza znajdą ich Państwo aż sześć. Wymieńmy je w kolejności występowania: z, w, pod, nad, o, przez. Wszystko odbywa się tu zgodnie z regułami gramatyki, przyimki grzecznie wykonują swoją pracę, jednak z poetyckiego punktu widzenia są cichym bohaterem tych trzech linijek. A może nawet całego wiersza.