Ani mi się śni

Transylwania

Mieszkam w kurnej chacie ze znawcą
martwych języków. Zewsząd przyświeca nam
Transylwania (proszę zadawać sobie
jasne myśli, obrazy). Zgłębiam kąt
zagięcia huculskiego szlaczka
(naszą kotkę znów dyma huculski czarownik).
Od rana wymieniamy chemiczne buziaki.
Poza tym niewiele się dzieje:
agroturyści wymiękają. Meteorolog
seminarzysta w towarzystwie nieźle
jak na kwiecień opalonych ekspertów
bada wiatropędność pędu. I tylko czasem
poprawiamy nasze stosunki z nocą.

Orbit

Biorąc pod uwagę stężenie kreatur
i tak poszło świetnie: jesteśmy pijani,
żywi i coś nam się śni. Przyświeca nam
ekumenizm estetyk. A jeszcze wczoraj
hologramy orbitowały! Poważnieliśmy
w korytarzach hotelu dotykając się
papuciami, oddając przysługę biografom.
Dosłownie: mieliśmy prąd między palcami.
Lądowanie w rynku z liściem w zębach,
tyłem do miasta. O świcie
do psa się chciałam przytulić.
Bywałeś romantyczny: ukraińskie wiersze,
pocałunki na czczo, uwagi o moim małżeństwie
i wszystkie piękne okazje, których już nie będzie.
Zaklepuję z zamkniętymi oczami i teraz to ty
kryjesz.

Thriller

Wiosenne błoto na felgach,
plecaki pełne malin i jazda nad staw,
gdzie się topiło wiele młodych dziewcząt
jak głosi legenda i gdzie w krzakach widziano
dymki prezerwatyw. Popełniamy tam
szereg pomyłek. Ale to wiek nietykalny,
do dziś nie wiem jak to się stało,
że nie spadaliśmy z dachów, że nas nie rozjechały
pociągi, nie zajęła policja. Boży palec maczał w tym palce.
Dopiero później poznałam właściwości Adriana
i jego związek z księżycem. Ten pies,
zawsze taki wierny przy nodze, jego
przyzwyczajenia, miłość do komarów,
akupunktura, szlachetne bąble na karku.
Cyganów nie obsługujemy. Barmanko,
nadzieje się pani na szpilkę od kapelusza,
twoje akwarium spłynie strumieniem
wesołym jak zwierzyniec. Adrianie,
zaczęli o nas mówić na mieście. I kto by pomyślał:
akustyczne buziaki? A mogło być tak bajecznie.

Postój w Corazon

Miasteczko żyło z Indian
(zrobiliby wszystko za lusterka).
Kiedy jechali – dzieci poderwały się
z kurzu i cicho przeklął człowiek
z neseserem. Zewsząd leciały
fury awokado. Wypili kawę
na dworze, potem oddał mocz
nasłuchując uważnie jak dziecko.
Tak, tak – powiedziała dziewczyna
w dialekcie w otwartą dłoń.
Zderzeniom chmur towarzyszył
lekki wstrząs, a oni szli oglądać
czyste szare skały. Usiedli
w korzeniach nad wodą. Kamień,
który rzuciła do tyłu
trafił psa prosto w pysk.

Stara śpiewka

Na diecie od pierwszej miesiączki, co roku
o dioptrię słabsza nad komputerem
wypuszczam z okna świerszcze
w ściernisko anten, gdzie wiatr od rana
doskonali bekhend.

Wiersze się rodzą na marginesach
i tam zostają. Ty żyjesz w innym mieście,
gładzisz mnie po włosach,
jeśli starcza nocy po czasach chałtury.
Biegłam jak po ogień ubrana jak lubisz.

Męska decyzja, cóż za szowinizm w języku,
moje drogie siostry, co za pomysł:
wszystko co się wydarza to kartka
z drukarki ze słabym tonerem.

Muchobór

Dzień spędziliśmy w slumsach,
bawiła się we mnie: było ją stać
na pączka i jaśniutkie plomby.
Zrobiłam jej z maku susałkę
i drożdżowy wianek.

W sypialniach miasta, na osiedlach
w polu, noc ich przechowuje
w dusznym futerale. Mamucia skocznia
na Górce Skarbowców wprawia w miraże
młodych alergików. Czasami wracają
wstrząśnięci: widzieli gulasz z serc,
karetkę, która ucichła,
nagle, pośrodku drogi.

Dzień spędzają na traszkach, bieluniu.
Znaleziska są cierpkie i nadają się.

[Takie dni się zdarzają]

Takie dni się zdarzają: śniadanie w Teatrze
Stu, księżyc jak kieliszek z obwódką. A
śniło mi się, że mam długie włosy, wykonuję
gesty bardzo religijne i mam ładnie na imię.
Ale sen już nie promieniuje, pod tym względem
skończył się karnawał. Szwy pękają miękko
i zima rurami wraca do nor, zimie rzeka
pościeliła w kanale. Ta niedziela zagrzebana w pościeli
już się w pełni spełnia: rozmawiamy nago
o świętach, przerywamy sobie, głośno
wypowiadamy głupstwa. I nic nas nie obchodzi
hakerski atak na Poltronic, ustalanie granic
obwodów. Na papierze toaletowym napisano
Jeszcze więcej pewności więc wreszcie
czuję się bezpiecznie. Takie dni się zdarzają:
armatura turlana przez wiatr.

[W gardle jest ognisko zapalne]

W gardle jest ognisko zapalne,
do poniedziałku będzie pan umierał, potem
może pan zakładać firmę.

Poniedziałek: dym sobie zrobił
z ulic lądowisko, dziecku na drugim piętrze
wyrżnęły się kły. Wracam do łóżka,
staram się kaszleć, żeby być bliżej ciebie,

ale tylko się krztuszę i wypuszczam
obłoczek czczy. Śnięte muchy dają się
zabijać. Wyjeżdżam pekaesem znienacka
bez zupy i snu.