Pokładanie

Nie znalazłem

Nie znalazłem fali i słodyczy, takich
jak w mieszkaniach, których kiedyś dziadek
nie chciał zająć po latach tułania, więcej mieszczących, jaśniejszych i pustych.

Znalazłem za to mrówkę chodząca po blacie,
nierówność blatu, makrokosmos,
gdzie rozrzedzają się struny – to dla wyobraźni,

a teraz:
co mam, czego nie mają inni?

Malum

poczułem dzień na plecach,
deska tonęła w farbie, poszedłem na spacer
z pytaniem: skąd plama?

ale
wziąłem, nic
sobie nie
Wiele dałem.

pamiętam, kładłem pędzel po obu stronach deski
pamiętam, ochlapałem sporo dookoła

Śmieci

wznoszą się do góry
i stają się gwiazdami.
Walały mi się koło łóżka
i wyszły w wielki świat.
Jak dużym kawałem złomu
było kiedyś słońce?

Gdzie był twój jak wtedy, gdy nie było języka?

Białe rano

pierzynka grób, chcę, by znów
żarły mnie w łydki komary.

Różane kadzidełko
(jaka róża tak pachnie?) ślizga się po gipsowej
czaszce, która miała przypominać mi, że kiedyś
umrę, ale osad w oczodołach unaocznia
poruszenia, nietrwałe jak całe nic.

Z czasem zmiana funkcji
jak te chęci wyżej,
które w kolejnej chwili
stają się wadami.

Pokładanie

Ideał uczestnictwa zduszony wyjściem z domu.

Przez komory serca pełzają larwy osób
i ktoś cierpliwie czeka na udzielenie głosu
z ręką usychającą w górze.

Przerwać wszystkie wywody jak przerywa się bilet.
Tramwaj wypada z torów i wjeżdża prosto w dżunglę.

Za dżunglą: antylopy, hieny i lwy.
Mała antylopa musi nauczyć się chodzić w ciągu kilku minut,
inaczej zeżre ją hiena.
Naszym dzidziusiom zajmuje to około roku.
Mamy ściany, wózki, nosidełka, prawa.