jesteśmy pierwszą ciemnością tego lata

powrót: virgin suicide

nie wiem jak opisać ten czas
ale musiał się zdarzyć dawno temu skoro wraca
falą jakby ktoś cisnął w morze kamieniem

ten czas bierze imię od białych podkolanówek i lata
nie ma jednej nazwy zapach oddechu po owocu
ale wiesz co przypomina

koleżanki mówiły: to już czas pierwszego stanika
jak go założysz etap drugi: palcówka

nie potrzeba nam chłopca
jesteśmy ciało ciężkie znajome
umiemy śpiewać samym językiem

idzie na burzę: niepokój

młode kości pachną lodami śmietankowymi
dżinsowe spodenki odsłaniają jeszcze cierpkie miejsca
pokryte gęsią skórką od słońca
przebudzenie i przekwit nie różnią się wiele
jak bolało tak boli i będzie

o zachodzie od strony drzew maszerują gangi wąskobiodrych chłopców
ich cienie podchodzą pod same drzwi
jest cicho i bez wiatru
babka rozkłada świętych po kątach

dzisiaj lunie
chociaż niebo wam tego nie powie

syreny

śpiew to wytaczanie pustki z ciała
night in white satin najlepiej smakuje po whisky sour
wtedy zawsze odsłaniasz pępek
podzielony linią od rajstop

spójrz jak ocean przecina wszystko w połowie
pamiętasz jak krew drążyła tunele na dywanie
gdy rano szły roztopy spływałyśmy z nią do wisły

wtedy lato trwało zawsze

sąsiedzi wychodzą z domu my wszystkie idziemy patrzeć
z ogrodu widać całą drogę dwa domy dalej zbity las
powietrze pachnie jednym z wielu końców

jest wieczór
każde skrzypnięcie furtki płoszy ptaki

od zimna sztywnieją nam sutki
zaczynają przypominać o sobie
nie mówimy tego głośno
patrzymy za ruchem ptaków patrzymy w domy i w las
jakbyśmy były pierwszą ciemnością tego lata