Połów. Poetyckie i prozatorskie debiuty 2021 (poezja)

Aleksandra Byrska

Kalcyt (fragment)

You’re not alone in all this

nie jesteśmy sami
cząsteczki kosmosy istoty
które żywią się strzępami naszej skóry
zawsze jestem po twojej stronie
możesz śmiało uderzać
w twarz każdy ty
ty jak mucha w lepkiej szklance ty jak
bezradny popis dumnych odnóży
w krętych zaułkach za potylicą liczba
pojedyncza jak postrzał jak zadra tkwi

Bartosz Horyza

Część wierszy o jaraniu się (fragment)

Zofia Kiljańska

chóry podziemne (fragment)

Raport!

Wołałam, czołgałeś się okopem snu. Pod językiem niosłeś kamyk, mały i ciepły.
Z nudów połykałam świerszcze, aż zrobiło się cicho.
Wtedy weszłam na drzewo – zobaczyć świat z bezpiecznego brzucha lornetki. Mimo to nie chciałeś wyjść na powierzchnię.
Nocą bałam się żołnierzy, tego, że zauważą mnie, ściągną w dół i będą się bawić jak dzieckiem. Ciągle było cicho, nawet krzyki spod ziemi udobruchał wiatr.
Kiedy zamknęłam oczy, podniosłeś się, a nagłe huki porwały kolejno ciszę i twoją pierś. Kamyk wypadł ci z ust.
I ja ciągle tam idę, żeby go ze sobą zabrać.

Tworzywo, magnaterie!

I

Jaskier. Jaskier.

W twoich objęciach, ojcze, umrę!

Nić nas nie złączy podczas następnych
mistrzostw Polskiji.

Czy sen zostanie objawiony?                                      Człowiek z piątego piętra dobrze wie.
Chyba.
Czy będę się tarzał w cykliczności znaków?

II

Trodubadrowiec.
Poczuł wymazywanie działek.                                   Grupa pozostała tym samym przedmiotem
Ja też.                                                                                          w obrębie monotonicznym.

Ponętna filozofka odeszła. Oczywiście płacz.

I

To był ten pierwszy raz, kiedy wiersz ucieleśnił się,
ale wciąż żywił się tkanką wyznaczenia.

Wciąż żywił się końmi na mojej kołdrze.

Ola Lewandowska-Ferenc

jesteśmy pierwszą ciemnością tego lata (fragment)

Wtedy lato trwało zawsze

sąsiedzi wychodzą z domu my wszystkie idziemy patrzeć
z ogrodu widać całą drogę dwa domy dalej zbity las
powietrze pachnie jednym z wielu końców
jest wieczór
każde skrzypnięcie furtki płoszy ptaki
od zimna sztywnieją nam sutki
zaczynają przypominać o sobie
nie mówimy tego głośno
patrzymy za ruchem ptaków patrzymy w domy i w las
jakbyśmy były pierwszą ciemnością tego lata

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego