Ewangelia: geneza zapachu

Szymon z Gitty uchodził za wielkiego maga, znawcę alchemii i arkanów wszelakich. Wiodło mu się całkiem nieźle, póki nie rzucił wyzwania świętemu Piotrowi, ten zaś pokonał go siłą Ducha Świętego i obnażył słabość jego demonicznych sztuczek, strącając go z wysokości i pozbawiając życia. Tyle Pismo, a właściwie chrześcijańskie legendy, bo w Dziejach Apostolskich jest tylko coś o chęci kupienia od apostołów daru błogosławieństwa, a więc o opacznym zrozumieniu istoty nowej religii. W kinie wygląda to trochę inaczej (polecamy filmy, i ten w reżyserii Bena Hopkinsa, i ten od Ildikó Enyedi), a w historii gnozy już całkiem odmiennie, bo Szymon uznawany jest przecież za jednego z jej ojców założycieli.

A co z Szymonem Kowalskim, który – jak pisze o sobie w biogramie – pochodzi z pozasłonecznej planety z okolic gwiazdy Alfa Canis Majoris, a w swoich tekstach przyjmuje na zmianę rolę proroka i trefnisia? Co zrobić z chłopakiem, licealistą jeszcze, który gnostyckie prestidigitatorstwo swojego imiennika podniósł na nowy poziom? Tak – wiersze Kowalskiego to sztuczki, trochę szarady i zaklęcia, a trochę pozostałości wydarzeń i kolaże historyczne. Imiona prawdziwe i fałszywe, słowa istniejące i nie, miejsca i rekwizyty zbiorowej pamięci mają nieustannie zwodzić czytelniczkę, a zarazem zachęcać do wyprawy w nieznane: w świat młodzieńczych fantazji, surrealnej erotyki, bizarnego humoru, nieustannie ponawianej tekstowej transgresji oraz rimbaudowskiej wręcz dezynwoltury. Wydaje się to nad wyraz lakoniczne, przerastające niekiedy nasze zdolności poznawcze, bo łączliwość zdań jest w tych utworach niewielka i zdaje się, że w obrębie jednego wypowiedzenia przeskakujemy czasem przez kilka rejestrów. A jednak warto dokonywać rekonstrukcji, ziarnko po ziarnku, w poprzek wierszy, bo w ten sposób odkrywamy jakąś archetypiczną opowieść: o wygnaniu, tułaczce i obcości, o poszukiwaniu nowej, obiecanej ziemi, o plemionach i ich rytuałach, o Volk i Geist, które odciskają swój ślad na zbiorowej pamięci od Egiptu i Babilonii, przez szlachecką Rzeczpospolitą, aż po III Rzeszę.