sienna

co ty na to żeby się przekręcić
pyta mnie trawka zobaczyć mój korzeń
ssać od spodu bulwę wpuszczać w siebie kłącze
ale ja chcę przetrwać odpowiadam źdźbełku
jak się wynicuję oczy mi zmętnieją
i nic nie zobaczę a będzie się działo
a słyszałaś może odpowiada trawka
mieszka w twoich kiszkach mała czarna skrzynka
kiedy przyjdzie pora zamieni cię w glebę
zwiń się w endosporę jak laseczka sienna
a w kosmicznej próżni zniesiesz ponad dobę
co dopiero w ziemi zbierzesz siłę w ziarnie
połóż się pode mną jest bezmleczna noc
posyp się trącona jak choinka w lutym
no to się położę odpowiadam sianku
niewybuch przetrwalnik
na piechotę mina

strop podchodzi krwią pod próg

loopuje się mieszkanie wokół kostek
kiedy nie potrafię stwierdzić czy mam bidon
czy dziecko nie pije pleśni o sobie wiem
że kiedyś wiele umiałam ale istnieją
podłogi wysokie w tych tramwajach
na które z wózkiem dopiero wyniesiona
jak na ołtarze boska
matka
będę albo nie będę jeżeli nie – postoję

hej, proponuję córce suszoną morelę – rzuca nią o lastryko

gdy słowa były rzeczami a ja byłam czcionką
mogłam się bez końca układać na krawędziach stołów
bo nie są spartą i krótka z nich droga do wykładzin
w starym miękkim domu obić się o kant nie sposób
i wejść choćby palcem w kontakt a gdyby chcieć w całości
to jakby leżeć koło węża boa mierzyć czy się zmieszczę
dać się wziąć jak bierka dać się objąć w rozpad
czemu nawias nie ma góry ani dołu czemu wzrok się męczy
kiedy stoję prosta kiedy myślę na głos siri cierpnie skóra
ciepła krystaliczna krew się leje z siri

doskonale okrągłe ucho myszki miki i jej/jego biała rękawiczka

znienacka przestać być planetą jak pluton
sparciała smycz ci pękła i język
zbyt długo gotowane mięso zbiegł się w pięść
więc wyklucz się
o kontur zbioru ciasnego jak buda
orbita buta zostawia ci numer
na wiotkiej skórze grzbietu więc się wyklucz
temu służy nauka o zbiorach
nie zbierać wszystkiego
zbierając nie klękać

na niebie nad jedną z tych które zostają
stado gęsi na jesień

persefona czuje że przyszła wiosna

mówili: nic nie jedz w schronie wiesz jak to jest z potrzebami
jedną zaspokoisz za nią popędzi druga
nie każdemu słowo sranie przejdzie przez usta
w swoich ssałam wtedy trzy granatowe zawleczki
krwią jak z dziąsła jak z pestki plułam w ozime i w ugór
i myślałam o matce miesiączce i barszczu
który mi ugotuje gdy wrócę spod ziemi
spyta: zeszłaś czy cię porwano gryzłaś czy brali za zgodą
wysikam styks na różowo po roślinkach podziemnych
do mnie podobnych brudnych twardych jak cudzy korzeń
wrócę kwaśną fastrygą chrupką jasnozieloną
grzybnią atomową w ziemi pełnej gruzów

moja córka lubi sprawdzać czy ma różowe w oku tam gdzie się pokazuje jedzie mi tu czołg

wszystkie te samoloty mają sisiakowy kształt
ale ty i ja mamy w brzuchu takie schrony
gdzie się drukuje w 3D cały naród
o ile się zgodzimy ale póki co
czas szukać pokoju
bez okien miejsca za dwiema pustymi ścianami i wanny
z dala od instalacji gazowej kantoru
wymiany krwi na złoto w rozmiarze tamponów
pytasz: która ręka dotykała kupy?
mówię: wytrzyj w szmatę podpal traf butelką w misia

katia i maurice krafft bezdzietna para wulkanologów deklaruje że woli jebnięcie niż spokojne wypływanie lawy

wczesna poronna haptyka kiedy dotykam ekranu on odpowiada dotknięciem
chyba to wyłączę za dużo mnie ostatnio maca osób
w części intymne jak plutonizm
a wulkanizacja to czynienie opony twardą i elastyczną coś jak crossfit i rodzicielstwo
na ciebie zwracam trzeszcze: wyobraź sobie plażę wulkaniczną z gumą zamiast magmy
wrzącymi piętami odbijamy się jak na dmuchańcu w kształcie ogórka morskiego