Nic cięższe niż coś

late bloomers

skręcona kostko pod moimi palcami
bierna jak muł rzek starych i leniwych
a przecież znam cię z lepszej strony znam cię hardą
drzazgo z jodełki polskiej w nagiej stopie
znam cię wślizgniętą w limfę przez skórę
kłującą to tu to tam w serce i w przeponę

chwilo co pestką po śliwce ku ziemi upadasz
okiem owocu ślepa wyjedzona
która przychodzisz jak powidok po świecy
i między oczami dwie zmarszczki pionowe

dwie ukręcone łodygi mieczyka
zakwitłe na czas jaki płonie drzazga

czas półtrwania

a jeśli nawet otwórz tylko okno
morze uparta plwocina rozrosła przez zasiedzenie
piwniczne korytarze tam się nie zapuszczasz tam nie schodzisz
jak to możliwe
że żyje się na szczurzych domach w stosach mieszkań
w obolałej ziemi
kiedy w nocy marzną mi nogi pytam czemu głowie tak daleko do nóg
nie wstawaj pion cię przyssie a ciałko wezdmie jak brunatny żagiel

czas

czas krwawień systematycznych jak okres i uderzanie
głową o ścianę oporna część godziny kiedy wskazówka idzie pod górę
czas buddyjskich modłów myszko
mniszko czym zakończy się to chodzenie po domu wydrapię
piętą o podłogę zdanie cieniutkie jak czapeczka dziergana szydełkiem atropos
a w strudzonej głowie usłyszę głos który każe mi wyrzucać przez okno sprzęt domowy
o pełnych godzinach
a o godzinach pustych po dwie sztuki
między odciśniętymi na parkiecie śladami po nogach stołu szukać pustki
tam na dole

tam pod parkietem
puszczają pędy ziemniaków zielone ja się tam nie zapuszczam
ja tu sobie postoję
na górze i graniaste trzonowce wbiję w śnieg
pod każdym zębem schowana pustka osnuta o pustkę nieskończona ósemka mądrości
strzał z broni krótkiej i czas przymierania co się sąsiadom nie kłania
w przeciwieństwie do morderców którzy wszystkim mówili dzień dobry

ten głos

powiedział mi jeśli jesteś niebieska to nie jesteś zielona nie masz czego szukać
w ziemniaczanych pędach niebieska lilio i ten głos
bez nadawcy i bez adresata
jest krą na wiśle w zupie kier wolnością
czasem półtrwania
niknięciem
wiersz wolny od i wolny do
kro niebieska wolna

od morza do morza

przecinek

przestanąć i przestać przełknąć to brzmienie
i przełknąć chromą przestankowość stania
i stanu w którym wstawiona i w który wstawiona
trzymam i łykam płonę i zamiatam
nagrobki trzy światła mistrzów którym serca stanęły
trzy mgły za pyski przez zamieć wleczone
zwlekanie czasem przez klawisze zębów
cedzonym jak potok przez górskie kamienie
tam hen gdzie jesień z zimą się podmienia
stygnięcie w budyniu żelową chłodną skórkę
i głazu w śmierć
kurtyna
ściana przystaję przestaję