Rozmowy z Kanonu: odcinek 14 Rumena Bužarovska
nagrania / nowy europejski kanon literacki Antonina Tosiek Rumena BužarovskaCzternasty odcinek z cyklu „Rozmowy z Kanonu”.
WięcejMarcin Pierzchliński rozmawia z Antoniną M. Tosiek, laureatką 13. edycji „Połowu”.
Marcin Pierzchliński: Tosiu, mieszkasz w Poznaniu, gdzie studiujesz i grasz w teatrze. Na początku wytłumacz mi, proszę, skąd się wzięła wieś w Twoich wierszach?
Antonina M. Tosiek:Jestem rdzenną poznaniarą od pokoleń, ale tych liczonych ze strony mojego taty. Mój pradziadek był Powstańcem Wielkopolskim, oficerem Armii Poznań – wiadomo, rodzinna duma z poznańskich tradycji. Ale moja mama pochodzi z małego miasteczka – Kcyni. Duże gospodarstwo, pola, maleńki sad, konie, krowy, stodoła pełna słomy i zboża. Mama przyjechała do Poznania na studia. Dużą część swojego dzieciństwa spędziłam właśnie tam, w Kcyni; wszystkie wakacje, święta. Czyli teoretycznie, to typowa historia mieszczki, która ze swojej miejskiej perspektywy przyjeżdża podglądać ‘wieś i jej osobliwości’. Ale w moim przypadku było odrobinę inaczej. Kiedy zaczęłam pisać o wsi, zorientowałam się, że jej pamięć jest we mnie silniejsza niż cokolwiek innego. Że mam w sobie stamtąd jakiś ślad, materię, która mnie ulepiła – moją wrażliwość i potrzebę opowiadania świata. Wieś i kultura chłopska fascynują mnie z wielu stron, nie tylko tej literackiej – naukowo także zajmuję się prozą nurtu wiejskiego i społecznymi aspektami kultury wsi.
A wracając do Poznania, tutaj studiuję filologię polską, tutaj mam swoje teatralne miejsce, w którym gram i piszę teksty sceniczne, tutaj ukończyłam trzyletnie studio aktorskie. Bo kiedyś, to najbardziej chciałam zostać Krysią Jandą (śmiech).
Opowiadasz historie bohaterów pochodzących z prowincji, czasem nawet oddajesz im głos. Najczęściej są to wypowiedzi smutne. Czy Twoim zdaniem wieś jest miejscem mrocznym?
Historie, do wejścia w które staram się zaprosić czytelnika, to opowieści przeważnie zakorzenione w rzeczywistości. Moi bohaterowie mają w sobie coś z ludzi, o których opowiadała mi mama, babcia albo których pamiętam ja sama. Mówią w wierszach, bo chciałabym, żeby poniekąd to oni sami snuli swoją opowieść; unikam nakładania na nich stylizacyjnych płaszczyków, bo wydaje mi się to bardzo nieautentyczne. Dlatego wiele z tych tekstów jest zatopionych w innym czasie, świadomie wykreowanych w jakieś zatrzymanej, spetryfikowanej scenerii. A co do mroku, wieś, szczególnie ta ‘miniona’, jest z całą pewnością przestrzenią, która pozwala na nawiązanie wszystkich najistotniejszych relacji i połączeń, w jakich może uczestniczyć człowiek. Relacji człowieka wobec siły wyższej, determinującej los, wobec ziemi – życiodajnej, pierwotnej, wobec zwierząt – całej natury, która nie stanowi jedynie elementu krajobrazu, ale staje się jądrem, sposobem przetrwania. Mrok i smutek są wpisane w przeżywanie, jakkolwiek tanio i schopenhauerowsko by to brzmiało. Praca na roli, blisko ziemi, zwierzęca krew, lęk przed kaprysami natury i starotestamentowym obliczem boga − to stałe elementy składające się na tamten świat. Nam wydawać się może mroczny, ale tak naprawdę jest po prostu prawdziwy, codzienny i naturalny.
Czy nie obawiasz się tego, że z tej poezji może wyłaniać się stereotypowy obraz życia wiejskiego oraz zestaw napięć między tym, co miejskie/wiejskie? Zastanawiałaś się nad tym?
To zależy od faktycznej zawartości i ciężaru semiotycznego samego stereotypu. Czy na wsi nie zabija się zwierząt? Zabija. Czy społeczności nie mają/miały struktury patriarchalnej? Mają/miały. Czy praca na roli nie jest czymś wykańczającym ciało? Jest. Czy zdobycze cywilizacyjne, przemiany kulturowe i społeczne nie docierały na wieś z wieloletnim opóźnieniem? Docierały. Dla mnie prawdziwym przekłamaniem i krzywdzącym stereotypem jest jednowymiarowe postrzeganie istoty życia na wsi; spłaszczanie i trywializowanie duchowości, upraszczanie relacji – zarówno tych międzyludzkich, jak i w stosunku do zwierząt oraz natury. A wszystko to jest dużo bardziej złożone i wieloaspektowe. Tę złożoność i nieoczywistość staram się ocalić, nie mnie oceniać, czy skutecznie. A co do napięć pomiędzy wiejskim/miejskim – to zależy od wiersza. Są w Gminnychteksty akcentujące różne aspekty tej relacji. Nie chciałabym zamykać obrazu wsi w arkadyjsko-mityzowanej miniaturze, której przeciwstawia się miasto – Lewiatana. Dla większości moich bohaterów miasto jest figurą symbolizującą spełnienie aspiracji i pragnień, ale rzadko się materializuje. Wyobrażenia o nim są oczywiście jaskrawe i bazujące na wiejsko-miejskich antynomiach, ponieważ staram się je wywodzić z perspektywy poznawczej kreowanego bohatera. Ale samej mnie często trudno uciec od stereotypowych, grubych kresek w pisaniu. Pocieszam się, że ze mnie straszny dzieciak, co się w to całe pisanie bawi od niedawna, więc jeszcze się nauczę. (Śmiech)
A jak to jest z twoim światopoglądem – czy on przeziera przez wiersz? Pytam o to, czy uwypuklając przemoc wobec kobiet albo kiepską kondycję zwierząt hodowlanych, dajesz wyraz swojemu zaangażowaniu w te kwestie?
Każdy, kto coś tworzy, naznacza tworzone samym sobą, to nieuniknione. Ale problemy dotyczące życia mieszkańców wsi wymykają się wszystkim prostym wartościowaniom, więc staram się nie uprawiać prostego moralizatorstwa. Często zadaję sobie takie pytanie, na ile mamy prawo osądzać tamtą rzeczywistość stosując własną miarę i perspektywę? Oczywiście, nie mam na myśli bezmyślnego, nieludzkiego okrucieństwa. W największym stopniu, dotyczy to kwestii związanych z poglądami politycznymi czy przekonaniami religijnymi. Przełom roku 89. zburzył dotychczasowy świat tych ludzi, w szczególności pracowników państwowych gospodarstw rolnych. Nikt im nie wytłumaczył nowej rzeczywistości, nie oswoił ze zmianami, na nic ich nie przygotował. Transformację i jej ‘wykonawców’ zapamiętali jako złoczyńców i oprawców, o co nie mamy prawa ich oskarżać. Pokłosiem tego olbrzymiego poczucia krzywdy jest obecna sytuacja polityczna. No, i się rozpolitykowałam. Przepraszam, już więcej nie będę!
Chciałbym Cię również zapytać o dzieciństwo. Mam wrażenie, że podmiot niektórych Twoich tekstów został stworzony na podobieństwo mentalności dziecięcej. Wobec tego, czy dzieciństwo jest dla Ciebie mitem, który (re)konstruujesz w wierszach? A może widzisz je inaczej?
Tym, co najbardziej pociąga mnie w konstruowania takiej perspektywy podmiotu, jest specyficzny rodzaj naiwności i ufności. Dziecko nie jest wyposażone w cały naddatek związany z rolą społeczną czy przynależnością kulturową. Jego ocena rzeczywistości wynika z wrażeń, a zachowaniem manipulują jedynie emocje. Czyta i przetwarza świat właśnie tak, jak chciałabym, abyśmy myśleli o wsi – nie przypisując poszczególnych elementów wiejskiego krajobrazu do prostych sądów. Ale nie jest to dzieciństwo jedynie związane z sielskością i poczuciem bezpieczeństwa. Wiele tu strachu, przyglądania się okrucieństwu, niezrozumienia. Staram się kontrastować tę dziecięcość ze świadomością dorosłego, który rewiduje przechowywaną w sobie pamięć i obrazy.
No właśnie, budujesz świat rytuałów związanych z pochówkami zwierząt i ludzi; świat zwyczajów pomagających okiełznać strach przed burzą lub uprosić Boga o potrzebny deszcz − masz do tej rzeczywistości dostęp? Pomaga tutaj pamięć czy jesteś stale podłączona do tego świata?
Źródła są trzy – pierwszym, najważniejszym, jest pamięć mojej mamy i 90-letniej babci Jadzi. Babcia jest niewyczerpaną skarbnicą wiejskich powiedzonek i tradycji. Pamięć o nich jest ważnym elementem jej tożsamości, co staram się przenieść w świat mojego pisania. Drugim – dzieła dokumentujące kulturę wsi, także te nieartystyczne. Trzecim – moja pamięć i tęsknota za poczuciem przynależności do wspólnoty, którą nierozerwalnie łączy uczestnictwo w rytuale. Fascynują mnie wszelkie obrzędy religijne i kultywowane zwyczaje związane z przesądami czy wierzeniami z pogranicza mitologii słowiańskiej.
A jak wyglądają sprawy językowe − z jakiej mowy czerpiesz? Proponujesz swój własny język dla tej poezji czy pożyczasz język od kogoś?
Moja babcia pochodzi z Kresów i czasem stosuję jej specyficzną, charakterystyczną składnię. Podkradam szyk zdań i ich śpiewność. Ale samo językowe tworzywo jest moją wariacją na jego temat. Staram się filtrować ten świat przez język, który nazywa mnie samą i rzeczywistość dookoła mnie. Tylko wtedy to moje uzurpatorstwo wiejskiego przeżycia pozostaje czymś… nieudawanym.
Te wiersze z połowowego zestawu pochodzą z większego projektu? To tylko wybór tekstów z maszynopisu, którym chciałabyś zadebiutować?
Tak. Mam w głowie pomysł na książkę. Ale taką, która dotyka wiejskiej problematyki także z innych stron – wsi współczesnej, umaszynowionej, zacierającej granice pomiędzy swoją specyfiką a tym, co przynależy do miejskiego krajobrazu. Czuję, że jestem coś temu miejscu winna. Chciałabym je ocalić od niezrozumienia i upupienia. Co nie znaczy, że mam zamiar zamknąć się w takiej tematyce, co to, to nie! Muszę zamknąć w sobie pewną szczelinę – opowiedzieć to, co powinniśmy z tamtegoświata zachować, nakleić plaster.
Co chciałabyś zaproponować czytelnikom jako autorski produkt literacki? Jak widzisz siebie pośród innych autorek/autorów i ich stylistyk?
Wiesz, ja mam po prostu pewną historię do opowiedzenia, wraz z jej wieloma metamorfozami. To historia o ludziach stamtąd, których świat staramy się zwęzić, w całości dookreślić i osądzić. Dla mnie wartość kultury chłopskiej jest nie do przecenienia, a jej – celowe czy nie – wypieranie z powszechnej świadomości jest czymś bardzo przykrym. Jesteśmy społeczeństwem chłopskim, w przedwojennej Polsce od 75% do nawet 80% stanowiła ludność wiejska, a jako naród (hoho, ale słowo, co?) najbardziej lubimy kultywować w sobie tradycje szlacheckie i inteligenckie. To przecież śmieszne! Nasze przesądy, rytuały, zwyczaje to spuścizna kultury chłopskiej; chciałabym rozebrać ją z pogardliwego kostiumu. Szalenie popularna staje się teraz młoda proza nurtu wiejskiego, co mnie szalenie cieszy! W poezji wiele miejsca poświęca się naturze – jej grozie i wspaniałościom. To wiersze, które mnie poruszają, które bardzo cenię i wciąż do nich wracam. Ale w moim pisaniu przyroda staje się bardziej majaczącym tłem dla czyjejś opowieści, dla człowieka. A to on mnie najbardziej ciekawi.
Podczas Stacji Literatura 23 zwyciężyłaś w konkursie na Wiersz Doraźny 2018. Co sądzisz o tej inicjatywie Biura Literackiego?
Inicjatywa jest fantastyczna! Mieliśmy szansę się integrować, poznać ludzi spoza swojej pracowni, przełamać lody. Ja nadal jestem bardzo tym zwycięstwem zdziwiona i wzruszona, bo trochę mnie ten wiersz emocjonalnie kosztował. Sama głosowałam na prześwietny wiersz Pawła Harlendera „polecam oczy”, który przeczytany, a nie wysłuchany –zyskuje jeszcze więcej. No, i będę też miała okazję wrócić do Siennej w tym roku, co mnie niezmiernie cieszy – mamy zamiar z moim chłopakiem przyjechać tam wiosną i pochodzić trochę po górach.
Na koniec chciałbym Cię poprosić o subiektywny komentarz na temat powiązań dwóch dziedzin sztuki, które łączy język. Mowa o literaturze i teatrze. Czy Ty zamierzasz skorzystać ze swojego doświadczenia aktorskiego? Albo inaczej: czy Antonina Tosiek chciałaby zostać poetką-performerką?
Nieustannie z niego korzystam. Pisząc tekst dramatyczny, czuję jego potencjał sceniczny, możliwości techniczne i akcenty. Po prostu wiem, jak coś zagra. W poezji stawka jest zupełnie inna. Ja wszystko czytam na głos, nie tylko swoje, ale także cudze teksty. Nic tak nie obnaża zgrzytów w wierszu, jak jego ‘zagranie’. To bardzo niebezpieczne, bo wielokrotnie łapię się na tym, że tekst broni się w mojej interpretacji, kiedy sama decyduję, co uwypuklam, co chowam, ale kiedy ma funkcjonować solo na papierze – elementy, które dla mnie były istotne, tracą na jaskrawości. Na scenie jestem od lat, a mój romans z pisaniem jest naprawdę krótki – pierwsze teksty posłałam poza szufladę dopiero w grudniu 2017 roku – dlatego nadal łatwiej mi wyczuć tekst od strony warsztatu aktorskiego niż pisarskiego. Co do performerstwa – ani trochę mnie ono w interpretowaniu poezji nie kręci. Nie lubię usilnego przykrywania tekstu niepotrzebnym scenicznym efekciarstwem (które często bywa kulawe i nieudolne warsztatowo), działającym na szkodę wiersza. Wykręcać słowa mogę na papierze albo na scenie, czytanie poezji ma zostawiać przestrzeń dla niej samej. Czytać trzeba po sensach – od intencji do intencji, blisko ciała – pod tym względem pisanie ani trochę nie różni się od aktorzenia.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury
Poetka, krytyczka literacka i teatralna, animatorka wydarzeń teatralnych oraz badaczka XX-wiecznej diarystyki ludowej. Doktorantka w Szkole Doktorskiej Nauk o Języku i Literaturze UAM. Autorka debiutanckiej książki poetyckiej storytelling, nominowanej do Nagrody Poetyckiej Silesius.
ur. 1987, poeta, prozaik, artysta wizualny. Laureat projektu "Połów 2018", nominowany do nagrody głównej w XXIII konkursie im. Jacka Bierezina. Publikował w "Lampie", "Wakacie", "Opcjach 1.1", "Ricie Baum". Pracuje w Białogardzkiej Bibliotece Publicznej im. E. Estreichera, gdzie prowadzi m.in. Dyskusyjny Klub Książki i organizuje spotkania autorskie. Mieszka w Białogardzie
Czternasty odcinek z cyklu „Rozmowy z Kanonu”.
WięcejTrzynasty odcinek z cyklu „Rozmowy z Kanonu”.
WięcejRozmowa Katarzyny Szaulińskiej z Antonią Tosiek, towarzysząca premierze książki Antoniny Tosiek żertwy, wydanej w Biurze Literackim 18 listopada 2024 roku.
WięcejTrzydziesty piąty odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 29.
WięcejTrzydziesty trzeci odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 29.
WięcejTrzydziesty trzeci odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 29.
WięcejTrzydziesty drugi odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 28. Muzyka Resina.
WięcejTrzydziesty pierwszy odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 28. Muzyka Resina.
WięcejTrzydziesty odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 28. Muzyka Resina.
WięcejImpresja Antoniny Tosiek na temat poezji Agaty Ewy Kordeckiej, wyróżnionej w ramach projektu „Pracownie otwarte wierszem 2023”.
WięcejDwudziesty dziewiąty odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 28. Muzyka Resina.
WięcejDwudziesty ósmy odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 28. Muzyka Resina.
WięcejDwudziesty piąty odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 28. Muzyka Resina.
WięcejDwudziesty szósty odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 28. Muzyka Resina.
WięcejImpresja Antoniny Tosiek na temat poezji Piotra Oknińskiego, wyróżnionego w ramach projektu „Pracownie otwarte wierszem 2023”.
WięcejDwudziesty czwarty odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 28. Muzyka Resina.
WięcejDwudziesty siódmy odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 28. Muzyka Resina.
WięcejDwudziesty trzeci odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 28. Muzyka Resina.
WięcejDwudziesty drugi odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 28. Muzyka Resina.
WięcejDwudziesty pierwszy odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 28. Muzyka Resina.
WięcejDwudziesty odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 28. Muzyka Resina.
WięcejDziewiętnasty odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 28. Muzyka Resina.
WięcejOsiemnasty odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 28. Muzyka Resina.
WięcejSiedemnasty odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 28. Muzyka Resina.
WięcejSzesnasty odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 28. Muzyka Resina.
WięcejPiętnasy odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 28. Muzyka Resina.
WięcejCzternasty odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 27.
WięcejTrzynasty odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 27.
WięcejCzytanie z książki Romantyczność. Współczesne ballady i romanse inspirowane twórczością Adama Mickiewicza w ramach festiwalu TransPort Literacki 27.
WięcejDwunasty odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 27.
WięcejJedenasty odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 27.
WięcejDziesiąty odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 27.
WięcejDziewiąty odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 27.
WięcejÓsmy odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 27.
WięcejSiódmy odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 27.
WięcejSzósty odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 27.
WięcejPiąty odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 27.
WięcejCzwarty odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 27.
WięcejDrugi odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 27.
WięcejPierwszy odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 27.
WięcejTrzeci odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 27.
WięcejRozmowy na koniec: odcinek 4 Maria Krzywda
WięcejRozmowa Marii Krzywdy i Antoniny Tosiek, towarzysząca premierze książki Połów. Poetyckie i prozatorskie debiuty 2021, wydanej w Biurze Literackim 3 października 2022 roku.
WięcejCzternasty odcinek z cyklu „Rozmowy na torach” w ramach festiwalu Stacja Literatura 26.
WięcejTrzecia część dyskusji prowadzonej przez Antoninę Tosiek i Jakuba Skurtysa w ramach festiwalu Stacja Literatura 26.
WięcejDruga część dyskusji prowadzonej przez Antoninę Tosiek i Jakuba Skurtysa w ramach festiwalu Stacja Literatura 26.
WięcejDwunasty odcinek z cyklu „Rozmowy na torach” w ramach festiwalu Stacja Literatura 26.
WięcejTrzynasty odcinek z cyklu „Rozmowy na torach” w ramach festiwalu Stacja Literatura 26.
WięcejJedenasty odcinek z cyklu „Rozmowy na torach” w ramach festiwalu Stacja Literatura 26.
WięcejDziesiąty odcinek z cyklu „Rozmowy na torach” w ramach festiwalu Stacja Literatura 26.
WięcejDziewiąty odcinek z cyklu „Rozmowy na torach” w ramach festiwalu Stacja Literatura 26.
WięcejCzytanie z książki storytelling z udziałem Antoniny Tosiek w ramach festiwalu Stacja Literatura 26.
WięcejÓsmy odcinek z cyklu „Rozmowy na torach” w ramach festiwalu Stacja Literatura 26.
WięcejOdpowiedzi Antoniny Tosiek na pytania Tadeusza Sławka w „Kwestionariuszu 2022”.
WięcejSzósty odcinek z cyklu „Rozmowy na torach” w ramach festiwalu Stacja Literatura 26.
WięcejSiódmy odcinek z cyklu „Rozmowy na torach” w ramach festiwalu Stacja Literatura 26.
WięcejCzwarty odcinek z cyklu „Rozmowy na torach” w ramach festiwalu Stacja Literatura 26.
WięcejPiąty odcinek z cyklu „Rozmowy na torach” w ramach festiwalu Stacja Literatura 26.
WięcejTrzeci odcinek z cyklu „Rozmowy na torach” w ramach festiwalu Stacja Literatura 26.
WięcejPierwszy odcinek z cyklu „Rozmowy na torach” w ramach festiwalu Stacja Literatura 26.
WięcejDrugi odcinek z cyklu „Rozmowy na torach” w ramach festiwalu Stacja Literatura 26.
WięcejSzósty odcinek cyklu Książki z Biura. Nagranie zrealizowano w ramach projektu Kartoteka 25.
WięcejAutorski komentarz Antoniny Tosiek w ramach cyklu „Historia jednego wiersza”, towarzyszący premierze książki storytelling, która ukazała się w Biurze Literackim 8 lutego 2021 roku.
WięcejRozmowa Niny Manel z Antoniną Tosiek, towarzysząca premierze jej książki storytelling, która ukazała się w Biurze Literackim 8 lutego 2021 roku.
WięcejRozmowa Antoniny Tosiek z Przemysławem Suchaneckim, towarzysząca wydaniu książki Eugeniusza Tkaczyszyna-Dyckiego Ciało wiersza, która ukazała się w Biurze Literackim 11 stycznia 2021 roku.
WięcejGłos Antoniny Tosiek w debacie „Nowe języki poezji”.
WięcejFragment zapowiadający książkę Antoniny Tosiek storytelling, która ukaże się w Biurze Literackim 8 lutego 2021 roku.
WięcejGłos Antoniny M. Tosiek w debacie „Ludzie ze Stacji”.
WięcejCzytanie z książki Połów. Poetyckie debiuty 2018 z udziałem Marii Halber, Marcina Pierzchlińskiego, Marcina Podlaskiego, Katarzyny Szaulińskiej, Aleksandra Trojanowskiego i Antoniny Małgorzaty Tosiek w ramach festiwalu Stacja Literatura 24.
WięcejPremierowy zestaw wierszy Antoniny M. Tosiek Teraz jest czas opowieści. Prezentacja w ramach projektu „Pierwsza książka”.
WięcejAutorski komentarz Antoniny M. Tosiek, laureatki 13. edycji „Połowu”.
WięcejPremierowy zestaw wierszy Antoniny M. Tosiek Gminne. Prezentacja w ramach projektu „Poetyckie debiuty 2018”.
WięcejAntonina M. Tosiek rozmawia z Marcinem Podlaskim, laureatem 13. edycji „Połowu”.
WięcejMaria Halber rozmawia z Marcinem Pierzchlińskim, laureatem 13. edycji „Połowu”.
WięcejAutorski komentarz Marcina Pierzchlińskiego, laureata 13. edycji „Połowu”.
WięcejPremierowy zestaw wierszy Marcina Pierzchlińskiego Le voyage ivre. Prezentacja w ramach projektu „Poetyckie debiuty 2018”.
WięcejPodsumowanie debaty „Biblioteka z poezją”.
WięcejFinałowy zestaw „Wierszy doraźnych 2018” autorstwa Jakuba Głuszaka, Pawła Harlendera, Aglai Janczak, Antoniny Małgorzaty Tosiek, Aleksandra Trojanowskiego, Jakuba Pszoniaka.
WięcejGłos Marcina Pierzchlińskiego w debacie „Biblioteka z poezją”.
WięcejPremierowy poemat Marcina Pierzchlińskiego.
WięcejCzytanie z książki Połów. Poetyckie debiuty 2018 z udziałem Marii Halber, Marcina Pierzchlińskiego, Marcina Podlaskiego, Katarzyny Szaulińskiej, Aleksandra Trojanowskiego i Antoniny Małgorzaty Tosiek w ramach festiwalu Stacja Literatura 24.
WięcejPremierowy zestaw wierszy Pawła Kusiaka Miejsca cięcia i podłożenia. Prezentacja w ramach projektu „Połów 2018”.
WięcejRozmowa Jakuba Skurtysa z Dawidem Mateuszem, towarzysząca wydaniu almanachu Połów. Poetyckie debiuty 2018, który ukazał się nakładem Biura Literackiego 3 czerwca 2019 roku.
WięcejRecenzja Dawida Kujawy towarzysząca wydaniu almanachu Połów. Poetyckie debiuty 2018, który ukazał się nakładem Biura Literackiego 3 czerwca 2019 roku.
WięcejRecenzja Antoniego Zająca towarzysząca wydaniu almanachu Połów. Poetyckie debiuty 2018, który ukazał się nakładem Biura Literackiego 3 czerwca 2019 roku.
WięcejKatarzyna Szaulińska rozmawia z Aleksandrem Trojanowskim, laureatem 13. edycji „Połowu”.
WięcejImpresja Dawida Mateusza na temat zestawu wierszy Parkingi podziemne jako miasta spotkań Aleksandra Trojanowskiego, laureata 13. edycji „Połowu”.
WięcejAutorski komentarza Aleksandra Trojanowskiego, laureata 13. edycji „Połowu”.
WięcejPremierowy zestaw wierszy Aleksandra Trojanowskiego Parkingi podziemne jako miasta spotkań. Prezentacja laureata projektu „Poetyckie debiuty 2018”.
WięcejImpresja Dawida Mateusza na temat zestawu wierszy Gminne Antoniny M. Tosiek, laureatki 13. edycji „Połowu”.
WięcejAutorski komentarz Antoniny M. Tosiek, laureatki 13. edycji „Połowu”.
WięcejPremierowy zestaw wierszy Antoniny M. Tosiek Gminne. Prezentacja w ramach projektu „Poetyckie debiuty 2018”.
WięcejMarcin Podlaski rozmawia z Katarzyną Szaulińską, laureatką 13. edycji „Połowu”.
WięcejImpresja Dawida Mateusza na temat zestawu wierszy Nic cięższe niż coś Katarzyny Szaulińskiej, laureatki 13. edycji „Połowu”.
WięcejAutorski komentarz Katarzyny Szaulińskiej, laureatki 13. edycji „Połowu”.
WięcejPremierowy zestaw wierszy Katarzyny Szaulińskiej Nic cięższe niż coś. Prezentacja w ramach projektu „Poetyckie debiuty 2018”.
WięcejAntonina M. Tosiek rozmawia z Marcinem Podlaskim, laureatem 13. edycji „Połowu”.
WięcejImpresja Dawida Mateusza na temat zestawu wierszy Trzysta cytryn do trzeciej potęgi tygrysa Marcina Podlaskiego, laureata 13. edycji „Połowu”.
WięcejAutorski komentarz Marcina Podlaskiego, laureata 13. edycji „Połowu”.
WięcejPremierowy zestaw wierszy Marcina Podlaskiego Trzysta cytryn do trzeciej potęgi tygrysa. Prezentacja w ramach projektu „Poetyckie debiuty 2018”.
WięcejMaria Halber rozmawia z Marcinem Pierzchlińskim, laureatem 13. edycji „Połowu”.
WięcejImpresja Dawida Mateusza na temat zestawu wierszy Le voyage ivre Marcina Piechrzlińskiego, laureata 13. edycji „Połowu”.
WięcejAutorski komentarz Marcina Pierzchlińskiego, laureata 13. edycji „Połowu”.
WięcejPremierowy zestaw wierszy Marcina Pierzchlińskiego Le voyage ivre. Prezentacja w ramach projektu „Poetyckie debiuty 2018”.
WięcejAleksander Trojanowski rozmawia z Marią Halber, laureatką 13. edycji „Połowu”.
WięcejImpresja Dawida Mateusza na temat zestawu wierszy zero waste Marii Halber, laureatki 13. edycji „Połowu”.
WięcejAutorski komentarz Marii Halber, laureatki 13. edycji „Połowu”.
WięcejPremierowy zestaw Marii Halber. Prezentacja w ramach projektu „Poetyckie debiuty 2018”.
WięcejRecenzja Dawida Kujawy, towarzysząca premierze książki storytelling Antoniny Tosiek, która ukazała się w Biurze Literackim 8 lutego 2021 roku.
WięcejImpresja Dawida Mateusza na temat zestawu wierszy Gminne Antoniny M. Tosiek, laureatki 13. edycji „Połowu”.
WięcejImpresja Dawida Mateusza na temat zestawu wierszy Le voyage ivre Marcina Piechrzlińskiego, laureata 13. edycji „Połowu”.
Więcej