Rozmowy z Kanonu: odcinek 14 Rumena Bužarovska
nagrania / nowy europejski kanon literacki Antonina Tosiek Rumena BužarovskaCzternasty odcinek z cyklu „Rozmowy z Kanonu”.
WięcejAntonina M. Tosiek rozmawia z Marcinem Podlaskim, laureatem 13. edycji „Połowu”.
Antonina M. Tosiek: Zacznijmy od pytania, które docelowo ma sprowokować Cię do opowiedzenia paru słów wstępu o sobie. Jakim niezaspokojonym sadystą trzeba być, żeby stwierdzić, że doskonałym planem na karierę zawodową jest nauczanie największego koszmaru i horroru wszystkich studentów polonistyki – języka staro-cerkiewno-słowiańskiego? No, tłumacz się!
Marcin Podlaski: Z SCSu wyskillowałem się właśnie dlatego, że to był koszmar. Kilka dni przed początkiem roku akademickiego 2013/2014 doniesiono mi, że taki przedmiot istnieje i że to siekiera. Ponieważ do tamtej pory byłem strasznym olewacjuszem nauki, a w liceum praktycznie się nie uczyłem (dodam, że na studia wykopali mnie rodzice, bo wcale nie chciałem iść), postanowiłem coś zrobić, żeby mnie z tych studiów po miesiącu nie wywalili. Wypożyczyłem więc skrypt do SCSu – i zbaraniałem. Nie rozumiałem absolutnie nic. Godzinami ślizgałem się wzrokiem po tych samych stronach. Ale jednocześnie narodziła się pewna fascynacja. Uparcie próbowałem pojąć tę enigmę i w końcu zacząłem coś łapać. Dość szybko stałem się ziomkiem od SCSu, najpierw jako najlepszy student z tego przedmiotu na roku (jeszcze w pierwszym semestrze pomagałem koleżankom i kolegom), potem jako korepetytor. Moja działalność naukowa, od licencjatu po magistra, również opierała się w jakimś stopniu na SCSie jako najstarszym literackim języku Słowian – zajmowałem się bowiem najpierw imiesłowami słowiańskimi, a później semantycznymi funkcjami datiwu w językach północnosłowiańskich. Skończyło się na tym, że teraz, na I roku doktoratu, mam przyjemność prowadzić zajęcia z SCSu i jaram się tym jak kościoły w Norwegii. Ale dość o SCSie, bo widzę, że przysypiasz. Proszę następne pytanie.
Do wierszy zatem! Zestaw, który przesłałeś bezpośrednio przed naszą rozmową, to już trzecia wersja Trzystu cytryn do trzeciej potęgi tygrysa, jaką dane mi było przeczytać. Wiersze, które poznałam w Siennej, składały się na zupełnie inny zbiór. Mam wrażenie, jakby Twoje teksty były nieustannie w drodze, w procesie przepoczwarzania. Dążysz do jakiejś formy doskonałej czy po prostu często ulegasz nowym inspiracjom?
Zdecydowanie to pierwsze. Mam manię na punkcie perfekcyjności tego, co robię, i nie chodzi tu tylko o poezję, choć w poezji uwidacznia się to najbardziej. Nie potrafię za przeproszeniem wysrać wiersza i spuścić go w publicznej toalecie sztuki; muszę cyzelować, poprawiać, wyrzucać, zastępować. Nie mam oporów przed wywaleniem z zestawu naprawdę dobrych, nawet nagradzanych utworów, jeśli kłócą mi się z koncepcją tomu. Masz zatem absolutną rację, moje teksty ciągle dojrzewają, są ‒ jak to ładnie ujęłaś ‒ w procesie przepoczwarzania.
Motto, które patronuje zbiorowi – „Wypowiedź schizofrenika’’, to strzał bardzo precyzyjnie określający specyfikę wierszy i pozycję, którą proponujesz czytelnikowi, by wobec nich przyjął. Pewnie wyjdę na totalną ignorantkę w dziedzinie ‘obsesje i zaburzenia’, ale nie odnalazłam jego źródła – przyszedłbyś z pomocą?
Oczywiście. Przyznam, że nie chcę zdradzać jego pochodzenia pod cytatem dlatego, że źródło jest boleśnie banalne, jeśli zna się dzieje fascynacji poetów schizofrenią, o czym pisał Karol Maliszewski w świetnej książce Po debiucie: dziennik krytyka. Tym źródłem jest oczywiście Schizofrenia Antoniego Kępińskiego. Co mnie jednak łączy z Kępińskim, to – obok tytułu trzysta cytryn do trzeciej potęgi tygrysa, również pochodzącego z wypowiedzi schizofrenika zawartej w tej książce – wyłącznie ten cytat, który przeczytałem kilka lat temu, a który zrobił na mnie tak potężne wrażenie, że przyrzekłem sobie umieścić go w moim tomie. W dociekaniach na temat języka i mowy osób chorych na schizofrenię opieram się na wielu źródłach, ale zupełnie nie na Schizofrenii Kępińskiego, ponieważ nie znalazłem w niej inspiracji stricte poetyckich, a jedynie bodziec do zgłębiania tej choroby.
Kontynuując maniakalno-obsesyjny wątek Trzystu cytryn…, kreowani bohaterowie ulegają najrozmaitszym paranojom i obsesjom. Poszerzasz dla nich perspektywę wiersza, mnożysz tropy i ścieżynki, w których łatwo się zagubić. Co wers podajesz czytelnikowi inne wytyczne. Czy to właśnie taka Twoja obsesja w pisaniu? Użyłeś kiedyś tego słowa, charakteryzując swoje wiersze, więc nie wymigasz się od odpowiedzi.
Tutaj wkraczamy na grząski grunt, a odpowiedź będzie niestety długa. Nie chciałbym się ośmieszyć kultywowaniem mitu poezji natchnionej, jednak trudno mi w odpowiedzi na Twoje pytanie nie wspomnieć o tym, jak wygląda mój proces twórczy. Poznawszy dogłębnie, nie w teorii, ale przede wszystkim w praktyce, myśl i mowę schizofreniczną, zauważyłem u siebie po pewnym czasie, że jeśli włączę w moim mózgu przycisk on, potrafię myśleć i mówić w podobny sposób. Siadając do pisania tekstu przeznaczonego do cytryn, odpalam ten włącznik i staję się zupełnie inaczej percypującym świat człowiekiem. Staję się świadomym schizofrenikiem, odbieram rzeczywistość tak, jak osoba chora i wypowiadam się schizofatycznie jako podmiot dotknięty psychozą. Tworzenie wierszy do cytryn różni się diametralnie od całego mojego wcześniejszego pisania. To jest czyste szaleństwo, nieprzemyślane i niewycyzelowane, dopóki nie ochłonę i nie spojrzę na tekst schłodzonym okiem. Co do mnożenia tropów, ścieżek i ogólnego rozpiździelu, odpowiem danymi – według analiz składniowych wypowiedzi schizofatyczne charakteryzują się zaburzoną łączliwością składniowo-zdaniową wyrazów wewnątrz zdania; zdarza się, że konotacja linearna jest podyktowana wyłącznie podobieństwem brzmienia. Niektórzy sądzą, że za brak spójności, zmiany modulacyjne czy zmiany tematu w wypowiedziach schizofreników paranoidalnych odpowiada pojawienie się dodatkowych „interlokutorów” w postaci omamów słuchowych. Wypowiedź z jednej strony kierowana jest „na zewnątrz”, z drugiej – „do wewnątrz”. Mam nadzieję, że to wyjaśnia w przynajmniej pewnym stopniu dezintegracyjną naturę moich wierszy.
No dobra, to, że jesteś językoznawczo-diachronicznym zwyrodnialcem już ustaliliśmy. Nie unikniemy więc pytania o język-tworzywo. W „echolaliach” pozwalasz sobie na najbardziej bezpardonowe gniecenie języka; rozczłonkowujesz, zszywasz, obśmiewasz. To Twoja strategia na odnalezienie swojej językowej specyfiki? Szukasz w wierszach tych „dwunastu języczników”?
Trafna uwaga z tym obśmiewaniem, choć nie do końca. Z jednej strony rzeczywiście irytuje mnie naiwne etymologizowanie, i to wcale nie ludowe, ale naukowe, gdzie niekiedy usilne analizy dotykają levelu absurdu i wtedy chce mi się śmiać w głos. Z drugiej strony, ponieważ język stanowi narzędzie interpretacji świata, a raczej: język kreuje naszą interpretację świata, zaburzony podmiot echolalii nie jest w stanie odróżnić prawdy od fikcji, opiera się na najprostszych skojarzeniach, które prowadzą go do niezwykłych wniosków. Co ważne, stan euforii towarzyszący tym niesamowitym odkryciom, wywołuje poczucie wielkiej misji, a w konsekwencji – bycie obiektem rozgrywek potężnych graczy „na górze”.
Wiele w tym zestawie brutalności, wykrzywień i okrucieństwa, przynajmniej w warstwie wierzchniej wierszy. Oblepiasz je grubą warstwą brudu. Żeby do nich wejść, trzeba ją ponacinać. A co pod krwawym cięciem? Co chciałbyś, żeby zostało tam znalezione, przeczytane?
Wolę, żeby czytelnik sam dochodził do sedna, jednak nie zaszkodzi, jeśli co nieco ujawnię: mój tom to historia dubeltowa – historia zarazem choroby i języka. Można tę książkę czytać dwojako. Po pierwsze swój głos oddałem osobie chorej na schizofrenię. Tom planuję jako podróż przez chorobę, dlatego jej natężenie będzie się zmieniać, co k sożaleniju nie jest dostatecznie widoczne w zestawie, który wybrałem do antologii. Z drugiej strony, mój tom będzie podróżą przez język. Chcę pokazać, że dziś, w dobie degradacji znaczeń słów i aktów mowy, każdy z nas może stać się schizofrenikiem, niemogącym sobie poradzić z językową próżnią, z niezdolnością do interpretowania świata za pomocą języka, który utracił przypisywaną mu niegdyś moc wyjaśniającą.
Rozcinam – wchodzę. Także w formalne zawiłości i wielostopniowe struktury, które tworzysz. Bardzo wiele uwagi poświęcasz rozwiązaniom edytorskim swoich tekstów. Co przychodzi do czego? Treść do formy czy odwrotnie?
Bardzo dbam o dźwięk. Muzyce słowa dyktuję formę. Pisząc wiersze, słyszę je i muszę tak rozwiązać rzecz graficznie, by palce czytelnika same wiedziały, jak grać na klawiszach. Natomiast jeśli chodzi o poziome kreski w funkcji pauz, przejąłem je z zapisów wywiadów psychiatrycznych ze schizofrenikami.
Czytając Trzysta cytryn… nasuwają mi się skojarzenia związane z tradycją literacką polskich futurystów, w szczególności tych krakowskich, ale również śmiały romans z Bretonowskim surrealizmem. Także ze względu na silną w Twoich wierszach poetykę… skandalu? Obrazoburstwa? To duże słowa, ale myślę, że to właśnie wokół nich krążysz. Trafiłam?
Bunt, brud, wulgarność, prowokacyjność leżą w mojej naturze. Odkąd zacząłem na poważnie istnieć w środowisku naukowym, muszę z tym uważać (z różnym skutkiem), ale w poezji szukam ujścia dla tych moich obsesji. Miałem w życiu rożne etapy twórczości, był czas, kiedy pisałem ładne, trzynastozgłoskowe sonety. Ale zawsze ocierałem się o tematy niewspółmierne do takich miar. Z czasem okazało się, że najlepiej nie nakładać na siebie kagańca jakichkolwiek konwenansów formalnych i pozwolić, żeby treść sama wymusiła formę. Jedynym dyktatem dla mnie jest, jak już powiedziałem wcześniej, muzyka.
W „terrorze” piszesz: „moje obrazy nie składają się z pikseli/ zamiast nich gruzy miasta i trupy”. Nie chcę Cię wciągać w tani autoprofetyzm, ale myślisz, że ten turpistyczny pejzaż, to jakiś etap Twojego patrzenia i przepisywania zobaczonego, czy może już wypracowany, własny język? Trochę Cię oczywiście podpuszczam, bo chciałabym się dowiedzieć, co masz w pisarskich planach.
Z „terrorem” jest tak, że wprowadziwszy się w stan, o którym już mówiłem przy innym pytaniu, rzeczywiście poczułem się jak prorok, zbawca, odkupiciel etc. Ale rzecz jasna nie wierzę, że poeta może być wenclem, przepraszam: wieszczem narodu, romantycznym profetą i przewodnikiem ludu. Zresztą zamiast podjąć miecz, który niby to zesłała mi opatrzność, poprzestałem na napisaniu wiersza, co jest najlepszym przykładem bezradności młodego poety wobec nadciągającej (?) apokalipsy.
Podoba mi się niepokój i konsternacja, które zapewne zasiejesz dookoła siebie po tej rozmowie. Cały Ty! Dzięki, Marcinie.
Ja również dziękuję. Konwersacja z tak dobrą Rozmówczynią to dla mnie przyjemność!
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury
Poetka, krytyczka literacka i teatralna, animatorka wydarzeń teatralnych oraz badaczka XX-wiecznej diarystyki ludowej. Doktorantka w Szkole Doktorskiej Nauk o Języku i Literaturze UAM. Autorka debiutanckiej książki poetyckiej storytelling, nominowanej do Nagrody Poetyckiej Silesius.
ur. 2 stycznia 1993 r. Poeta, prozaik. Wyróżniony w IX edycji turnieju Poetycki Lombard (2015) oraz w konkursie O Laur Opina (2017), zdobywca II miejsca w Magii Ogrodów (2016). Dotąd publikował w czasopismach „Inter-” oraz „KONTENT”. Doktorant językoznawstwa strukturalnego na UMK w Toruniu. Mieszka w Aleksandrowie Kujawskim.
Czternasty odcinek z cyklu „Rozmowy z Kanonu”.
WięcejTrzynasty odcinek z cyklu „Rozmowy z Kanonu”.
WięcejRozmowa Katarzyny Szaulińskiej z Antonią Tosiek, towarzysząca premierze książki Antoniny Tosiek żertwy, wydanej w Biurze Literackim 18 listopada 2024 roku.
WięcejTrzydziesty piąty odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 29.
WięcejTrzydziesty trzeci odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 29.
WięcejTrzydziesty trzeci odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 29.
WięcejTrzydziesty drugi odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 28. Muzyka Resina.
WięcejTrzydziesty pierwszy odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 28. Muzyka Resina.
WięcejTrzydziesty odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 28. Muzyka Resina.
WięcejImpresja Antoniny Tosiek na temat poezji Agaty Ewy Kordeckiej, wyróżnionej w ramach projektu „Pracownie otwarte wierszem 2023”.
WięcejDwudziesty dziewiąty odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 28. Muzyka Resina.
WięcejDwudziesty ósmy odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 28. Muzyka Resina.
WięcejDwudziesty piąty odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 28. Muzyka Resina.
WięcejDwudziesty szósty odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 28. Muzyka Resina.
WięcejImpresja Antoniny Tosiek na temat poezji Piotra Oknińskiego, wyróżnionego w ramach projektu „Pracownie otwarte wierszem 2023”.
WięcejDwudziesty czwarty odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 28. Muzyka Resina.
WięcejDwudziesty siódmy odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 28. Muzyka Resina.
WięcejDwudziesty trzeci odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 28. Muzyka Resina.
WięcejDwudziesty drugi odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 28. Muzyka Resina.
WięcejDwudziesty pierwszy odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 28. Muzyka Resina.
WięcejDwudziesty odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 28. Muzyka Resina.
WięcejDziewiętnasty odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 28. Muzyka Resina.
WięcejOsiemnasty odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 28. Muzyka Resina.
WięcejSiedemnasty odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 28. Muzyka Resina.
WięcejSzesnasty odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 28. Muzyka Resina.
WięcejPiętnasy odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 28. Muzyka Resina.
WięcejCzternasty odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 27.
WięcejTrzynasty odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 27.
WięcejCzytanie z książki Romantyczność. Współczesne ballady i romanse inspirowane twórczością Adama Mickiewicza w ramach festiwalu TransPort Literacki 27.
WięcejDwunasty odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 27.
WięcejJedenasty odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 27.
WięcejDziesiąty odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 27.
WięcejDziewiąty odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 27.
WięcejÓsmy odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 27.
WięcejSiódmy odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 27.
WięcejSzósty odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 27.
WięcejPiąty odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 27.
WięcejCzwarty odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 27.
WięcejDrugi odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 27.
WięcejPierwszy odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 27.
WięcejTrzeci odcinek z cyklu „Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 27.
WięcejRozmowy na koniec: odcinek 4 Maria Krzywda
WięcejRozmowa Marii Krzywdy i Antoniny Tosiek, towarzysząca premierze książki Połów. Poetyckie i prozatorskie debiuty 2021, wydanej w Biurze Literackim 3 października 2022 roku.
WięcejCzternasty odcinek z cyklu „Rozmowy na torach” w ramach festiwalu Stacja Literatura 26.
WięcejTrzecia część dyskusji prowadzonej przez Antoninę Tosiek i Jakuba Skurtysa w ramach festiwalu Stacja Literatura 26.
WięcejDruga część dyskusji prowadzonej przez Antoninę Tosiek i Jakuba Skurtysa w ramach festiwalu Stacja Literatura 26.
WięcejDwunasty odcinek z cyklu „Rozmowy na torach” w ramach festiwalu Stacja Literatura 26.
WięcejTrzynasty odcinek z cyklu „Rozmowy na torach” w ramach festiwalu Stacja Literatura 26.
WięcejJedenasty odcinek z cyklu „Rozmowy na torach” w ramach festiwalu Stacja Literatura 26.
WięcejDziesiąty odcinek z cyklu „Rozmowy na torach” w ramach festiwalu Stacja Literatura 26.
WięcejDziewiąty odcinek z cyklu „Rozmowy na torach” w ramach festiwalu Stacja Literatura 26.
WięcejCzytanie z książki storytelling z udziałem Antoniny Tosiek w ramach festiwalu Stacja Literatura 26.
WięcejÓsmy odcinek z cyklu „Rozmowy na torach” w ramach festiwalu Stacja Literatura 26.
WięcejOdpowiedzi Antoniny Tosiek na pytania Tadeusza Sławka w „Kwestionariuszu 2022”.
WięcejSzósty odcinek z cyklu „Rozmowy na torach” w ramach festiwalu Stacja Literatura 26.
WięcejSiódmy odcinek z cyklu „Rozmowy na torach” w ramach festiwalu Stacja Literatura 26.
WięcejCzwarty odcinek z cyklu „Rozmowy na torach” w ramach festiwalu Stacja Literatura 26.
WięcejPiąty odcinek z cyklu „Rozmowy na torach” w ramach festiwalu Stacja Literatura 26.
WięcejTrzeci odcinek z cyklu „Rozmowy na torach” w ramach festiwalu Stacja Literatura 26.
WięcejPierwszy odcinek z cyklu „Rozmowy na torach” w ramach festiwalu Stacja Literatura 26.
WięcejDrugi odcinek z cyklu „Rozmowy na torach” w ramach festiwalu Stacja Literatura 26.
WięcejSzósty odcinek cyklu Książki z Biura. Nagranie zrealizowano w ramach projektu Kartoteka 25.
WięcejAutorski komentarz Antoniny Tosiek w ramach cyklu „Historia jednego wiersza”, towarzyszący premierze książki storytelling, która ukazała się w Biurze Literackim 8 lutego 2021 roku.
WięcejRozmowa Niny Manel z Antoniną Tosiek, towarzysząca premierze jej książki storytelling, która ukazała się w Biurze Literackim 8 lutego 2021 roku.
WięcejRozmowa Antoniny Tosiek z Przemysławem Suchaneckim, towarzysząca wydaniu książki Eugeniusza Tkaczyszyna-Dyckiego Ciało wiersza, która ukazała się w Biurze Literackim 11 stycznia 2021 roku.
WięcejGłos Antoniny Tosiek w debacie „Nowe języki poezji”.
WięcejFragment zapowiadający książkę Antoniny Tosiek storytelling, która ukaże się w Biurze Literackim 8 lutego 2021 roku.
WięcejGłos Antoniny M. Tosiek w debacie „Ludzie ze Stacji”.
WięcejCzytanie z książki Połów. Poetyckie debiuty 2018 z udziałem Marii Halber, Marcina Pierzchlińskiego, Marcina Podlaskiego, Katarzyny Szaulińskiej, Aleksandra Trojanowskiego i Antoniny Małgorzaty Tosiek w ramach festiwalu Stacja Literatura 24.
WięcejPremierowy zestaw wierszy Antoniny M. Tosiek Teraz jest czas opowieści. Prezentacja w ramach projektu „Pierwsza książka”.
WięcejMarcin Pierzchliński rozmawia z Antoniną M. Tosiek, laureatką 13. edycji „Połowu”.
WięcejAutorski komentarz Antoniny M. Tosiek, laureatki 13. edycji „Połowu”.
WięcejPremierowy zestaw wierszy Antoniny M. Tosiek Gminne. Prezentacja w ramach projektu „Poetyckie debiuty 2018”.
WięcejMarcin Podlaski rozmawia z Katarzyną Szaulińską, laureatką 13. edycji „Połowu”.
WięcejAutorski komentarz Marcina Podlaskiego, laureata 13. edycji „Połowu”.
WięcejPremierowy zestaw wierszy Marcina Podlaskiego Trzysta cytryn do trzeciej potęgi tygrysa. Prezentacja w ramach projektu „Poetyckie debiuty 2018”.
WięcejFinałowy zestaw „Wierszy doraźnych 2018” autorstwa Jakuba Głuszaka, Pawła Harlendera, Aglai Janczak, Antoniny Małgorzaty Tosiek, Aleksandra Trojanowskiego, Jakuba Pszoniaka.
WięcejCzytanie z książki Połów. Poetyckie debiuty 2018 z udziałem Marii Halber, Marcina Pierzchlińskiego, Marcina Podlaskiego, Katarzyny Szaulińskiej, Aleksandra Trojanowskiego i Antoniny Małgorzaty Tosiek w ramach festiwalu Stacja Literatura 24.
WięcejPremierowy zestaw wierszy Pawła Kusiaka Miejsca cięcia i podłożenia. Prezentacja w ramach projektu „Połów 2018”.
WięcejRozmowa Jakuba Skurtysa z Dawidem Mateuszem, towarzysząca wydaniu almanachu Połów. Poetyckie debiuty 2018, który ukazał się nakładem Biura Literackiego 3 czerwca 2019 roku.
WięcejRecenzja Dawida Kujawy towarzysząca wydaniu almanachu Połów. Poetyckie debiuty 2018, który ukazał się nakładem Biura Literackiego 3 czerwca 2019 roku.
WięcejRecenzja Antoniego Zająca towarzysząca wydaniu almanachu Połów. Poetyckie debiuty 2018, który ukazał się nakładem Biura Literackiego 3 czerwca 2019 roku.
WięcejKatarzyna Szaulińska rozmawia z Aleksandrem Trojanowskim, laureatem 13. edycji „Połowu”.
WięcejImpresja Dawida Mateusza na temat zestawu wierszy Parkingi podziemne jako miasta spotkań Aleksandra Trojanowskiego, laureata 13. edycji „Połowu”.
WięcejAutorski komentarza Aleksandra Trojanowskiego, laureata 13. edycji „Połowu”.
WięcejPremierowy zestaw wierszy Aleksandra Trojanowskiego Parkingi podziemne jako miasta spotkań. Prezentacja laureata projektu „Poetyckie debiuty 2018”.
WięcejMarcin Pierzchliński rozmawia z Antoniną M. Tosiek, laureatką 13. edycji „Połowu”.
WięcejImpresja Dawida Mateusza na temat zestawu wierszy Gminne Antoniny M. Tosiek, laureatki 13. edycji „Połowu”.
WięcejAutorski komentarz Antoniny M. Tosiek, laureatki 13. edycji „Połowu”.
WięcejPremierowy zestaw wierszy Antoniny M. Tosiek Gminne. Prezentacja w ramach projektu „Poetyckie debiuty 2018”.
WięcejMarcin Podlaski rozmawia z Katarzyną Szaulińską, laureatką 13. edycji „Połowu”.
WięcejImpresja Dawida Mateusza na temat zestawu wierszy Nic cięższe niż coś Katarzyny Szaulińskiej, laureatki 13. edycji „Połowu”.
WięcejAutorski komentarz Katarzyny Szaulińskiej, laureatki 13. edycji „Połowu”.
WięcejPremierowy zestaw wierszy Katarzyny Szaulińskiej Nic cięższe niż coś. Prezentacja w ramach projektu „Poetyckie debiuty 2018”.
WięcejImpresja Dawida Mateusza na temat zestawu wierszy Trzysta cytryn do trzeciej potęgi tygrysa Marcina Podlaskiego, laureata 13. edycji „Połowu”.
WięcejAutorski komentarz Marcina Podlaskiego, laureata 13. edycji „Połowu”.
WięcejPremierowy zestaw wierszy Marcina Podlaskiego Trzysta cytryn do trzeciej potęgi tygrysa. Prezentacja w ramach projektu „Poetyckie debiuty 2018”.
WięcejMaria Halber rozmawia z Marcinem Pierzchlińskim, laureatem 13. edycji „Połowu”.
WięcejImpresja Dawida Mateusza na temat zestawu wierszy Le voyage ivre Marcina Piechrzlińskiego, laureata 13. edycji „Połowu”.
WięcejAutorski komentarz Marcina Pierzchlińskiego, laureata 13. edycji „Połowu”.
WięcejPremierowy zestaw wierszy Marcina Pierzchlińskiego Le voyage ivre. Prezentacja w ramach projektu „Poetyckie debiuty 2018”.
WięcejAleksander Trojanowski rozmawia z Marią Halber, laureatką 13. edycji „Połowu”.
WięcejImpresja Dawida Mateusza na temat zestawu wierszy zero waste Marii Halber, laureatki 13. edycji „Połowu”.
WięcejAutorski komentarz Marii Halber, laureatki 13. edycji „Połowu”.
WięcejPremierowy zestaw Marii Halber. Prezentacja w ramach projektu „Poetyckie debiuty 2018”.
WięcejRecenzja Dawida Kujawy, towarzysząca premierze książki storytelling Antoniny Tosiek, która ukazała się w Biurze Literackim 8 lutego 2021 roku.
WięcejImpresja Dawida Mateusza na temat zestawu wierszy Gminne Antoniny M. Tosiek, laureatki 13. edycji „Połowu”.
WięcejImpresja Dawida Mateusza na temat zestawu wierszy Trzysta cytryn do trzeciej potęgi tygrysa Marcina Podlaskiego, laureata 13. edycji „Połowu”.
Więcej