wywiady / O PISANIU

Za dużo powietrza między słowami

Aleksander Trojanowski

Katarzyna Szaulińska

Katarzyna Szaulińska rozmawia z Aleksandrem Trojanowskim, laureatem 13. edycji „Połowu”.

Biuro Literackie kup książkę na poezjem.pl

Katarzyna Szaulińska: W związku z tym, że nie poznaliśmy się za dobrze w trakcie Stacji Literatura, byłeś dla mnie przed tym wywiadem niemal carte blanche, co chyba jest dobre ‒ czytelnik może poznawać Ciebie wraz ze mną. I jako że w wierszu „Horror, trochę porno” piszesz „tło jest jak osoba”, to chciałabym zacząć od twojego tła. Przygotowując się do wywiadu, zrobiłam mały research i znalazłam między innymi listę twoich publikacji na stronie Uniwersytetu Wrocławskiego, gdzie skończyłeś filologię hiszpańską, gdzie pracujesz i piszesz doktorat. Pojawiają się tam nazwiska Poego, Quirogi, Borgesa, Bolaño. Możesz powiedzieć o tym coś więcej?

Aleksander Trojanowski: Rzeczywiście, przygotowuję doktorat o twórczości prozatorskiej Roberta Bolaño, który zdecydowanie jest dla mnie jednym z najważniejszych pisarzy, być może najważniejszym, jakiego do tej pory czytałem. Pisarzem, który był chyba bardziej kosmitą niż człowiekiem, bo naprawdę trudno mi było zrozumieć, jak można tak pisać, jeszcze w takim tempie – jedna książka rocznie, a każda taka dobra. W dodatku zacząłem czytać go, kiedy byłem na Erasmusie w Madrycie, a w Hiszpanii trwał wtedy jeszcze taki dziki kult Bolaño, zwłaszcza wśród studentów, niektórych wykładowców, niektórych poetów. Pożyczaliśmy sobie te książki, które jakoś trudno było zdobyć, chyba nie mieliśmy pieniędzy na nowe, pamiętam, że ja po kilku miesiącach czekania dostałem na tydzień Dzikich detektywów od dwóch kolegów, którzy czyścili z książek domy po zmarłych, a potem sprzedawali je z wózka marketowego na kampusie. Zawiązywały się grupy poetyckie powyciągane z powieści Bolaño, Pisarze Barbarzyńcy na przykład, ludzie go imitowali na slamach, więc byliśmy ogólnie zachwyceni i pełni entuzjazmu. A potem wróciłem do Wrocławia i okazało się, że nie tak łatwo przejść nad literaturą, do której masz taki stosunek, do trybu teoretycznoliterackiego.

To jakby miłość zaprzęgnąć do pracy?

Tak, trochę tak. Brakuje dystansu. No, ale od jakiegoś czasu dogadujemy się już lepiej. Ja się uspokoiłem, on od dawna nie żyje.

To właśnie Bolaño najbardziej ukształtował twoje pisanie?

Na pewno od nikogo nie nauczyłem się tyle o literaturze. To znaczy, po pierwsze, że pisanie jest produktem ubocznym czytania, bo to czytanie służy do rozwiązywania problemów, które musimy rozwiązać. Po drugie, cel, czyli po co to robić, jeżeli już się za to zabierać. Ktoś, nie pamiętam kto, tak sobie ironizował, że Bolaño wstaje codziennie rano, robi dwadzieścia pompek, a potem siada do biurka i kontynuuje swoją wojnę ze światem. I coś w tym jest, zresztą to się nie odnosi tylko do Bolaño. „Jeszcze nikt nie oślepł od odwracania wzroku, siostro”, prawda? Ale to u Bolaño znalazłem to po raz pierwszy. A przy tym cały czas świadomość, że to jest jednak niepoważne zajęcie, pisanie wierszy, i właściwie nieważne, bo przecież jak to traktować zupełnie serio? To by było trzecie.

Mówisz o sobie, że piszesz powoli, ale szybko czytasz. Jak powstają twoje wiersze?

Moje najlepsze wiersze powstały pod prysznicem.

Ciepłym czy zimnym?

Długim, co jest niestety nieekologiczne. Jeżeli pytasz o technikę, to zwykle niestety polega ona na dłubaniu. Coś sobie zapiszę, zostawię, dopiszę, poskreślam, to tak sobie leży, miesiącami, i w końcu coś z tego zostaje. Ale kilka razy rzeczywiście udało mi się wejść do kabiny prysznicowej bez wiersza, a wyjść z wierszem.

A czy któryś z wierszy spod prysznica wszedł do zestawu?

„Minimal z wczoraj” i „Erotyk”. „Krzyki” to też trochę ten przypadek, chociaż tam przepisywałem wiele razy, a potem wszystko wywaliłem i napisałem od nowa. Więc z czymś już pod ten finałowy prysznic szedłem.

W twoich wierszach jest w sporo wybuchowych kobiet i zastanawiam się, czy kobieta spod prysznica też jest wybuchową kobietą, i czy ten wiersz jest dla niej. I czy w twojej głowie figuruje adresat, dla każdego wiersza z osobna albo wszystkich razem?

Gwoli ścisłości, nie było żadnej kobiety pod tamtym prysznicem, tak samo jak pani, która pachnie jak sklep wielobranżowy, nie jest osobą z krwi i kości. Ale rzeczywiście, mam coś takiego, że nie potrafię myśleć abstrakcyjnie, więc kiedy myślę, to zawsze sobie wyobrażam, że z kimś rozmawiam. I teraz, kiedy o to pytasz, widzę, że kiedy piszę, zwykle działa to podobnie. Bo jest to pisanie do kogoś, jakby pisanie listu, tylko że zazwyczaj nie ma on żadnego konkretnego adresata. A jeśli ma, to w pewnym momencie przestaje to mieć znaczenie. Dla mnie może ma, ale nie dla wiersza.

A od kiedy piszesz? Bo gdy zestawiłam twoje dokonania z dokonaniami swoimi i innych uczestników „Połowu”, to masz na koncie dużo sukcesów. Jesteś laureatem Nagrody Publiczności w XXIII OKP im. Jacka Bierezina i Nagrody im. Mariana Redwana na Festiwalu „Fama” 2016. Jak wyglądała twoja droga do miejsca gdzie teraz jesteś?

 Zacząłem pisać pod koniec studiów, może już coś na czwartym, ale bardziej na piątym roku. To kiedy to mogło być? Jakieś pięć lat temu. Tylko co to było za pisanie, kiedy ja się nigdy wcześniej nie interesowałem poezją współczesną, w ogóle się poezją nie interesowałem, co ja wtedy mogłem mieć w głowie? Jakiegoś Tuwima, Leśmiana, Wojaczka, ale tylko z Internetu, czyli wiadomo: „mówię do ciebie cicho tak cicho jakbym świecił”. I tak dalej. Oczywiście entuzjastycznie wysłałem kilka pierwszych wierszy do Karola Maliszewskiego, tam się na szczęście długo czeka na odpowiedź, więc kiedy ukazała się miażdżąca, pewnie złośliwa – i słusznie – opinia, to ja już się z tym w pełni zgadzałem, im mocniejsze stawały się bęcki w „Odrze”, tym bardziej sam im przyklaskiwałem. I wtedy na szczęście przestałem pisać, na długo, zacząłem czytać wiersze współczesne, i powoli dochodzić do tego, na czym to polega. Pierwszego wiersza nie pamiętam, ale na początku na pewno przeczytałem Justynę Bargielską i Konrada Górę.

Ich wiersze spodobały ci się od razu, czy miałeś raczej poczucie, że to jest dziwne, ale jakoś cię zatrzymuje?

Miałem poczucie, że jest to dziwne, ale jakoś mnie zatrzymuje, i pewnie właśnie dlatego od razu mi się spodobały. Ja generalnie nie rozumiem poezji współczesnej, zwykle nie rozumiem większości rzeczy, które czytam i całkiem taki sposób czytania lubię. A raz na jakiś czas – bęc, rozumiem, i też to lubię, tylko jakoś inaczej.

Oprócz Bargielskiej i Góry, kto jest dla ciebie ważny we współczesnej poezji?

Na pewno jest wielu poetów, którzy piszą w tej chwili, wydają debiuty, kolejne książki i których pisanie jest dla mnie ważne, jest też bezpośrednim punktem odniesienia dla tego, co staram się robić. Moglibyśmy zrobić tutaj listę książek, ale takie listy zawsze są albo za długie, albo za krótkie. Natomiast, kiedy pisałem teksty składające się na zestaw i na projekt książki, który też jest już zamknięty, to najważniejsi byli dla mnie Peiper i Krynicki. To jest już inny temat, ale na tej linii wydarzyło się bardzo wiele rzeczy, które mnie interesują w poezji współczesnej, kończąc się w takim punkcie rozpadu, który cały czas, tak mi się wydaje, czeka, żeby go jakoś zagospodarować. I z takiej perspektywy patrzę na najbardziej aktualne dla mnie książki ostatnich lat – Nie, Stację wieży ciśnień, ClubbingLucyfer zwycięża i jeszcze na pewno kilka innych, o których w tej chwili nie pamiętam.

Teraz zadam ci pytanie, które może brzmieć zbyt ogólnie, ale chyba jest najważniejsze. O co tobie w poezji chodzi? Doprecyzowując: czy jest jakiś efekt, jaki usiłujesz wywrzeć? Myśl wiodąca albo kierunek, który sprawia, że wiesz, gdzie iść? Bo to jest teren dosyć subiektywny, zarówno w świecie po prostu, jak i w świecie poetów. Zastanawiam się jak to wygląda u ciebie. Co jest dla ciebie dobre, a co jest złe?

Szczerze mówiąc, nie staram się wywierać efektu, nie mówiąc o posiadaniu myśli przewodniej. O co mi chodzi? Rozmawiałem ostatnio z testerem gier komputerowych, który przez cały wieczór opowiadał żarty. Pomyślałem więc sobie, jak mógłby nazywać się tester sucharów. Niezwłocznie zapytałem o to mojego dobrego kolegę, Kubę Pszoniaka. „Jak?” ‒ zapytał Kuba. „Toster” ‒ odpowiedziałem. Kuba natychmiast zapytał mnie wobec tego, jak nazywa się miasto, które jest więzieniem książek. „Nie wiem. Jak?” ‒ napisałem. „Bukareszt” ‒ odpisał Kuba.

To jest oczywiście tylko taka zabawa, ktoś powie, że głupia, ale przecież fajna. Wydaje mi się, że żaden wiersz, nawet najpoważniejszy albo najtrudniejszy, który nie łączy się w jakiś sposób z dziecinną zabawą, nie będzie dobrym wierszem. Czasami wpadasz na żarcik, a czasami na coś, co gdzieś cię prowadzi, nie bardzo wiadomo gdzie, i właśnie po to chyba zaczynasz pisać, żeby się dowiedzieć. Więc jeśli pytasz, o co mi chodzi, to pewnie o to, że jest za dużo powietrza między słowami. Komunikacja oczywiście leży, bo komunikacja opiera się na tym, że słowa są ze sobą połączone jak ogniwa łańcucha w rowerze. A jeśli coś się stanie, jedno nie idzie za drugim, tylko sobie skręca, to coś się może wydarzyć. Może to będzie tylko toster, a może fraza, w której powiesz coś takiego, że sama się zdziwisz, że to ty. Bo dlatego chyba się to koniec końców zapisuje, taki wiersz, że nie da się już tego powiedzieć inaczej, po prostu – o polityce językiem polityki, a o tosterach – językiem tosterów.

Powiedziałeś o polityce. Twój wiersz „Nino Rota” jest dla mnie erotyczno-polityczny („wchodzili mężczyzną wychodzili ojczyzną / i twardniały skutki kiedy doszło do hymnu”), coś jakby fizyczna miłość do ojczyzny. To ważne, żeby twoje wiersze miały wydźwięk polityczny?

Nie wyobrażam sobie, żeby nie miały. Nie dlatego, by było to ważniejsze niż inne rzeczy, ale dlatego, że mnie to dotyczy, codziennie, tak samo jak seks nas dotyczy. Skoro więc piszemy wiersze erotyczne, to tak samo będziemy pisać wiersze polityczne – czy tego chcemy, czy nie.

A wiersz, o który pytasz, rzeczywiście był związany z pomysłem na cykl erotyków o relacjach społecznych, jak gdyby zobaczyć stosunki społeczne jako stosunki seksualne i sprawdzić, co z tego wyjdzie. Cykl nie powstał, ale kilka wierszy zostało.

Wracając jeszcze do frazy: „tło jest jak osoba” ‒ piszesz o miastach, robisz „przeciąg relacji wrocław główny łódź fabryczna”. Mam wrażenie, że te miasta są w twoich wierszach fizycznie, zmysłowo obecne, i to jest taka zmysłowość o zapachu Diesla, mroczna, wieczorna, trochę brudna. Zastanawiam się, czy ty też tak to widzisz, czy ma być inaczej, i w jakim sensie te dwa miasta są dla ciebie istotne.

Skoro tak to widzisz, to tak ma być, mnie się podoba to, co mówisz. I rzeczywiście, jeśli dobrze sobie przypominam początki tego wiersza, to tam chodziło o taką sytuację, że nie możesz wyjechać pociągiem z miasta. Wsiadasz do pociągu, ruszasz, lecz z niewiadomych przyczyn nie docierasz do Łodzi, tylko znów jesteś we Wrocławiu. I to jest sytuacja, którą ukradłem ze wspaniałego filmu Guya Maddina Moje Winnipeg, a Maddin nakręcił to wszystko w czerni i bieli, jeszcze w taki sposób, że jest tam dużo ziarna, więc tak naprawdę to, co mówisz – zmysłowość, brud, wieczór ‒ to wszystko jest już obecne w tym filmie.

Lubisz Wrocław?

Tak. Ale z każdego miejsca trochę chce się uciec.

Dokąd byś uciekł?

Gdziekolwiek. Ja mam podstawowe potrzeby mieszkaniowe. Pokój, kawałek ulicy. Jakieś piweczko.

A do Detroit? Bo masz ten wiersz „Krzyki”, ze wspaniale brzmiącą frazą „znów się śniło Detroit: miasto-elektrolit”. Bardzo go lubię. Coś, co się wlewa w człowieka, niezbędnego do życia. Wydaje mi się, że to wiersz o Wrocławiu, ale może o Detroit?

Jeżeli chodzi o Detroit, to muszę cię rozczarować, bo zaczęło się nie od samego miasta, w którym nigdy nie byłem, nawet go nie widziałem na zdjęciach, a od gatunku techno. Bo detroitjest właśnie jednym z gatunków techno, o czym dowiedziałem się, wchodząc do sklepu z płytami, gdzie mieli samo techno, wobec czego byłoby bez sensu tworzyć dział „techno”, mieli natomiast dział „detroit”. Dużo lepiej powiedziałaś, o czym to jest, niż ja bym to teraz zrobił. I masz rację, to jest wiersz o mieście, o Wrocławiu, konkretnie o kawałku Krzyków, na których mieszkałem, kiedy wiersz powstał, i który bardzo dokładnie schodziłem. Chociaż to też nie jest do końca Wrocław‒Wrocław. Ale co tam robi to Detroit? Chyba nadaje rytm temu tekstowi, bo Wrocław tego rytmu nie ma. Ale szczerze mówiąc, nie wiem. Wtedy to mi się wszystko ładnie łączyło, jedno prowadziło do drugiego, ale nie pamiętam teraz, czemu właśnie tak. Bardzo nie lubię tego frazeologizmu, że się ubiera myśli w słowa. To w ogóle nie działa w ten sposób.

Mi się wydaje, że raczej się „rozbiera”.

O, o, o! Tak naprawdę, kiedy coś ci przychodzi do głowy, to tam już jest wszystko, co ma być. Trzeba to oczywiście połączyć, wycyzelować, ale potem sobie samo pracuje i można spokojnie zapomnieć.

A skoro już Detroit i techno, to wydaje mi się, że kiedy prezentowaliście się jako grupa warsztatowa na „Połowie”, to ktoś ciebie pytał o muzykę, i wydaje mi się, że twoje wiersze dobrze by brzmiały, gdyby czytać je do hip-hopu. Masz tu „zeschły loop wirujący na wietrze”,  i zwrotkę, która brzmi jak scratchowana, rytmicznie zapętlona: „zgaszony na ścieżce dźwiękowej na ścieżce / w której kwitła grzybnia kwitłaś / zawinięta w kołdrę bez poszewki weszłaś / i wyszłaś zagotować wodę”.

To dla mnie ciekawe, że tak to słyszysz. Rzeczywiście rytm jest dla mnie ważny i pod względem muzycznym często ma on coś wspólnego z hip-hopem, z jazzem. Natomiast kiedy sam to czytam, słyszę to inaczej. Absolutnym punktem odniesienia, jeśli chodzi o czytanie wierszy, jest Andrzej Sosnowski z Chain Smokers, i chyba wszystko, co czytam, słyszę właśnie w taki sposób. Znasz to?

Znam, uwielbiam. I wiesz, pomyślałam o Sosnowskim, czytając ciebie, może najbardziej w sensie świadomości metrum, tego, że ten, kto to pisze, wie, jak to brzmi czytane.

 Od takiej technicznej strony faktycznie robię zawsze redakcję pod tym kątem. Czytam na głos i wyrzucam, dopóki nie zabrzmi.

A gdybyś miał czytać, to kto miałby ci grać w tle? W powietrzu między słowami?

Ja się chyba wolę wycofać w takich sytuacjach. Niech tam gra coś, co usłyszy w tych tekstach osoba mająca wyobraźnię muzyczną.

Miałam w Stroniu wrażenie, że znasz bardzo dużo osób w środowisku, i zastanawiam się, czy ty siebie widzisz jako należącego do jakiejś grupy, czy bardziej osobnego.

Dzięki pisaniu poznałem ludzi, których bardzo lubię i którzy często mieszkają w innych miastach, więc wszelkie imprezy środowiskowe są okazją, żeby ich zobaczyć. Tak było też w Stroniu. Więc tak, znam fajne osoby, a że to akurat poeci, poetki, to widuję się z nimi zwykle na imprezach poetyckich. Ale nie mam jakiegoś poczucia środowiskowości, na zasadzie: przynależeć, animować, współtworzyć, bywać. Chyba na tyle długo siedziałem w tym sam z moim komputerem, że automatycznie trzymam się raczej na uboczu.

Ale chyba pojawił się dla ciebie taki moment, że zrobiłeś krok „ku” i zacząłeś też być dostrzegany? Bo rozumiem, że najpierw był Karol Maliszewski, trochę falstart, teraz jest inaczej. Poczułeś w jakimś momencie, że ci „idzie”?

Szczerze mówiąc, nie mam poczucia, że „idzie”, natomiast rzeczywiście długo miałem poczucie, że nie idzie. Mówię to o wysyłaniu zestawów na konkursy, do czasopism, nic z tego nie wynika, nawet nie wiesz, czy doszło, bo nie piszą, czy odrzucają, czy nie odrzucają. I gdzieś po drodze stało się dla mnie oczywiste, że ja i tak będę codziennie do czegoś siadał, żeby coś poczytać albo żeby przy czymś podłubać. Od tamtej pory trudno mi już patrzeć na to w kategoriach takich trochę sportowych – idzie, nie idzie.

A publikacje zmieniły coś w twoim postrzeganiu siebie?

Nie, chyba nie miałem takiego momentu przejścia. Ale ważny był dla mnie komentarz do wiersza „Minimal z wczoraj”Anny Marchewki, który ukazał się w „Kontencie”. Pierwszy raz miałem wtedy uczucie bycia czytanym, a że czytającą była właśnie Anna Marchewka, która jak wiadomo jest świetną krytyczką, świetną czytelniczką, to naraz ten niby mój krótki wiersz stał się jakiś ogromny i dużo ciekawszy niż wcześniej.

Chyba wszyscy potrzebujemy czułych czytelników, którzy ponadają sobie znaczenia. A przy okazji nam.

Powiedzmy, że ja tu w ramach odpowiedzi uderzam dłonią w stół, i skoro było o hip-hopie, to mówię „amen, sister”.

Jeśli bym spojrzała na twoje „za dużo powietrza między słowami” jak na stan, w którym byłam przed rozmową z tobą, to mi się zapełniło. Ciekawymi rzeczami. Miło było cię poznać i dzięki za rozmowę.

Dziękuję ci bardzo.

 

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury

 

belka_1

O AUTORACH

Aleksander Trojanowski

ur. w 1990 r. we Wrocławiu. Publikował m.in. w „Odrze” i „2miesięczniku”. Laureat „Połowu” oraz projektu „Pierwsza książka” w ramach festiwalu Stacja Literatura.

Katarzyna Szaulińska

Urodziła się w 1987 roku w Kołobrzegu. Poetka. Laureatka Połowu, konkursu na wiersze i opowiadania doraźne oraz projektu "Pierwsza książka" Biura Literackiego w 2019 roku. Nominowana do nagrody głównej w XXV OKP im. Jacka Bierezina. Publikowała wiersze, opowiadania oraz komiksy, m.in. w „Małym Formacie”, „Kontencie”, „Fabulariach”, „Wakacie”, „Kulturze Liberalnej” i 8. Arkuszu „Odry”. Autorka scenariusza komiksu o depresji Czarne fale oraz monodramu Córcia wystawianego w Teatrze WARSawy. Mieszka w Warszawie, gdzie pracuje jako psychiatra i psychoterapeutka.

powiązania

Która godzina, gówniarzu?

nagrania / TransPort Literacki Aleksander Trojanowski Julian Tuwim Resina

Czytanie z książki Która godzina, gówniarzu? Juliana Tuwima z udziałem Aleksandra Trojanowskiego w ramach festiwalu TransPort Literacki 28. Muzyka Resina.

WIĘCEJ

Rozmowy na koniec: odcinek 20 Julian Tuwim (Aleksander Trojanowski)

nagrania / TransPort Literacki Aleksander Trojanowski Antonina Tosiek Jakub Skurtys Julian Tuwim Resina

Dwudziesty odcinek z cyklu “Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 28. Muzyka Resina.

WIĘCEJ

Historia jednego wiersza: „święto dziewczynienia”

recenzje / KOMENTARZE Katarzyna Szaulińska

Autorski komentarz Katarzyny Szaulińskiej, towarzyszący premierze książki Kryptodom, wydanej w Biurze Literackim 16 października 2023 roku.

WIĘCEJ

Popędziłybyśmy sobie, ale pchamy wózek

wywiady / O KSIĄŻCE Joanna Mueller Katarzyna Szaulińska

Rozmowa Joanny Mueller z Katarzyną Szaulińską, towarzysząca premierze książki Kryptodom Katarzyny Szaulińskiej, wydanej w Biurze Literackim 16 października 2023 roku.

WIĘCEJ

Kryptodom (2)

utwory / zapowiedzi książek Katarzyna Szaulińska

Fragmenty książki Kryptodom Katarzyny Szaulińskiej, która ukaże się w Biurze Literackim 16 października 2023 roku.

WIĘCEJ

Pewne formy wolności

wywiady / O KSIĄŻCE Joanna Roszak Katarzyna Szaulińska

Rozmowa Katarzyny Szaulińskiej z Joanną Roszak, towarzysząca premierze książki om Joanny Roszak, wydanej w Biurze Literackim 11 września 2023 roku.

WIĘCEJ

Manikiry, plakaty, miejscowe idiotki i tutejsi kretyni

wywiady / O KSIĄŻCE Aleksander Trojanowski Jakub Pszoniak

Rozmowa Jakuba Pszoniaka z Aleksandrem Trojanowskim, towarzysząca premierze książki Która godzina, gówniarzu? Juliana Tuwima i Aleksandra Trojanowskiego, która ukaże się w Biurze Literackim 4 września 2023 roku.

WIĘCEJ

Kryptodom (1)

utwory / zapowiedzi książek Katarzyna Szaulińska

Fragmenty książki Kryptodom Katarzyny Szaulińskiej, która ukaże się w Biurze Literackim 16 października 2023 roku.

WIĘCEJ

Która godzina, gówniarzu (1)

utwory / zapowiedzi książek Aleksander Trojanowski Julian Tuwim

Fragmenty zapowiadające książkę Która godzina, gówniarzu Juliana Tuwima i Aleksandra Trojanowskiego, wydanej w Biurze Literackim 4 września 2023 roku.

WIĘCEJ

Romantyczność 2022

nagrania / TransPort Literacki Aleksandra Byrska Aleksandra Kasprzak Antonina Tosiek Artur Burszta Daniel Tamkun Helena Burdzińska Jacek Dehnel Jakub Kornhauser Jakub Pszoniak Joanna Mueller Joanna Roszak Karol Maliszewski Karolina Sałdecka Katarzyna Szaulińska Łukasz Cabajewski Maria Krzywda Michał Domagalski Miłosz Biedrzycki Natalia Malek

Czytanie z książki Romantyczność. Współczesne ballady i romanse inspirowane twórczością Adama Mickiewicza w ramach festiwalu TransPort Literacki 27.

WIĘCEJ

Do znikania

wywiady / O KSIĄŻCE Katarzyna Szaulińska Paulina Pidzik

Rozmowa Katarzyny Szaulińskiej z Pauliną Pidzik, towarzysząca premierze książki (miejsca ich jesiony) Pauliny Pidzik, wydanej w Biurze Literackim 19 grudnia 2022 roku.

WIĘCEJ

Balans między ambicją i komunikatywnością

debaty / ANKIETY I PODSUMOWANIA Katarzyna Szaulińska

Odpowiedzi Katarzyny Szaulińskiej na pytania Tadeusza Sławka w „Kwestionariuszu 2022”.

WIĘCEJ

Wyższa szkoła empatii

wywiady / O KSIĄŻCE Jacek Dehnel Katarzyna Szaulińska

Rozmowa Katarzyny Szaulińskiej z Jackiem Dehnelem, towarzysząca premierze książki Śnieg w kwietniową niedzielę. 44 wiersze Philipa Larkina w tłumaczeniu Jacka Dehnela, wydanej w Biurze Literackim 8 sierpnia 2022 roku.

WIĘCEJ

Potrzebowałam mówić głosem czarnoskórego mężczyzny

wywiady / O KSIĄŻCE Karolina Sałdecka Katarzyna Szaulińska

Rozmowa Katarzyny Szaulińskiej z Karoliną Sałdecką, towarzysząca premierze książki Rekuhkara, wydanej w Biurze Literackim 27 grudnia 2021 roku.

WIĘCEJ

Parkingi podziemne jako miasta spotkań

nagrania / Stacja Literatura Aleksander Trojanowski

Czytanie z książki Parkingi podziemne jako miasta spotkań z udziałem Aleksandra Trojanowskiego w ramach festiwalu Stacja Literatura 25.

WIĘCEJ

Nadal wierzę w siostrzeństwo

wywiady / O KSIĄŻCE Joanna Mueller Katarzyna Szaulińska

Rozmowa Katarzyny Szaulińskiej z Joanną Mueller, towarzysząca premierze książki Hista & her sista, wydanej w Biurze Literackim 3 maja 2021 roku.

WIĘCEJ

Druga osoba

nagrania / Stacja Literatura Katarzyna Szaulińska

Czytanie z książki Druga osoba z udziałem Katarzyny Szaulińskiej w ramach festiwalu Stacja Literatura 25.

WIĘCEJ

Kasztanek

utwory / premiery w sieci Katarzyna Szaulińska

Premierowe opowiadanie Katarzyny Szaulińskiej. Prezentacja w ramach projektu „Pierwsza książka prozą 2020”.

WIĘCEJ

Czasu jest mało

wywiady / O KSIĄŻCE Aleksander Trojanowski Jakub Sęczyk Konrad Góra

Rozmowa Aleksandra Trojanowskiego i Jakuba Sęczyka z Konradem Górą, towarzysząca wydaniu książki Konrada Góry Wojna (pieśni lisów), która ukazała się w Biurze Literackim 29 października 2020 roku.

WIĘCEJ

Ludzie ze Stacji

nagrania / Stacja Literatura Bogusław Kierc Dawid Mateusz Jerzy Jarniewicz Karol Maliszewski Katarzyna Szaulińska Konrad Góra Łukasz Dynowski Marta Podgórnik Robert Rybicki

Spotkanie wokół książki Ludzie ze Stacji w ramach festiwalu Stacja Literatura 25.

WIĘCEJ

Intymny sposób na wspólnotowość

wywiady / O KSIĄŻCE Adam Partyka Katarzyna Szaulińska

Rozmowa Adama Partyki z Katarzyną Szaulińską, towarzysząca wydaniu książki Druga osoba, która ukazała się w Biurze Literackim 25 maja 2020 roku.

WIĘCEJ

żyzna

recenzje / KOMENTARZE Katarzyna Szaulińska

Autorski komentarz Katarzyny Szaulińskiej towarzyszący wydaniu książki Druga osoba, która ukazała się w Biurze Literackim 25 maja 2020 roku.

WIĘCEJ

Druga osoba (2)

utwory / zapowiedzi książek Katarzyna Szaulińska

Fragment zapowiadający książkę Katarzyny Szaulińskiej Druga osoba, która ukaże się w Biurze Literackim 25 maja 2020 roku.

WIĘCEJ

Druga osoba (1)

utwory / zapowiedzi książek Katarzyna Szaulińska

Fragment zapowiadający książkę Katarzyny Szaulińskiej Druga osoba, która ukaże się w Biurze Literackim 25 maja 2020 roku.

WIĘCEJ

Połów. Poetyckie debiuty 2018

nagrania / Stacja Literatura Aleksander Trojanowski Antonina Tosiek Katarzyna Szaulińska Marcin Pierzchliński Marcin Podlaski Maria Halber

Czytanie z książki Połów. Poetyckie debiuty 2018 z udziałem Marii Halber, Marcina Pierzchlińskiego, Marcina Podlaskiego, Katarzyny Szaulińskiej, Aleksandra Trojanowskiego i Antoniny Małgorzaty Tosiek w ramach festiwalu Stacja Literatura 24.

WIĘCEJ

O wyobcowaniu i rolnictwie

wywiady / O KSIĄŻCE Aleksander Trojanowski Konrad Góra

Rozmowa Konrada Góry z Aleksandrem Trojanowskim, towarzysząca premierze książki Parkingi podziemne jako miasta spotkań, która ukazała się w Biurze Literackim 10 lutego 2020 roku.

WIĘCEJ

Legia Legia lublin

recenzje / KOMENTARZE Aleksander Trojanowski

Autorski komentarz Aleksandra Trojanowskiego, towarzyszący premierze książki Parkingi podziemne jako miasta spotkań, która ukazała się w Biurze Literackim 10 lutego 2020 roku.

WIĘCEJ

Parkingi podziemne jako miasta spotkań (2)

utwory / zapowiedzi książek Aleksander Trojanowski

Fragment zapowiadający książkę Aleksandra Trojanowskiego Parkingi podziemne jako miasta spotkań, która ukaże się w Biurze Literackim 10 lutego 2020 roku.

WIĘCEJ

Parkingi podziemne jako miasta spotkań

utwory / zapowiedzi książek Aleksander Trojanowski

Fragment zapowiadający książkę Aleksandra Trojanowskiego Parkingi podziemne jako miasta spotkań, która ukaże się w Biurze Literackim 10 lutego 2020 roku.

WIĘCEJ

Schemat budowy wiersza dla hydraulików

recenzje / KOMENTARZE Aleksander Trojanowski

Autorski komentarza Aleksandra Trojanowskiego, laureata 13. edycji „Połowu”.

WIĘCEJ

Parkingi podziemne jako miasta spotkań

utwory / premiery w sieci Aleksander Trojanowski

Premierowy zestaw wierszy Aleksandra Trojanowskiego Parkingi podziemne jako miasta spotkań. Prezentacja laureata projektu „Poetyckie debiuty 2018”.

WIĘCEJ

Otwieranie na przepływ

wywiady / O PISANIU Katarzyna Szaulińska Marcin Podlaski

Marcin Podlaski rozmawia z Katarzyną Szaulińską, laureatką 13. edycji „Połowu”.

WIĘCEJ

California dreaming

recenzje / KOMENTARZE Katarzyna Szaulińska

Autorski komentarz Katarzyny Szaulińskiej, laureatki 13. edycji „Połowu”.

WIĘCEJ

Nic cięższe niż coś

utwory / premiera w sieci z Połowu Katarzyna Szaulińska

Premierowy zestaw wierszy Katarzyny Szaulińskiej Nic cięższe niż coś. Prezentacja w ramach projektu „Poetyckie debiuty 2018”.

WIĘCEJ

Nie wierzę w pisanie z dala od świata

wywiady / O PISANIU Aleksander Trojanowski Maria Halber

Aleksander Trojanowski rozmawia z Marią Halber, laureatką 13. edycji „Połowu”.

WIĘCEJ

Wiersz doraźny: Gwatemala

utwory / premiery w sieci Aglaja Janczak Aleksander Trojanowski Antonina Tosiek Jakub Głuszak Jakub Pszoniak Paweł Harlender

Finałowy zestaw „Wierszy doraźnych 2018” autorstwa Jakuba Głuszaka, Pawła Harlendera, Aglai Janczak, Antoniny Małgorzaty Tosiek, Aleksandra Trojanowskiego, Jakuba Pszoniaka.

WIĘCEJ

Połów. Poetyckie debiuty 2018

nagrania / Stacja Literatura Aleksander Trojanowski Antonina Tosiek Katarzyna Szaulińska Marcin Pierzchliński Marcin Podlaski Maria Halber

Czytanie z książki Połów. Poetyckie debiuty 2018 z udziałem Marii Halber, Marcina Pierzchlińskiego, Marcina Podlaskiego, Katarzyny Szaulińskiej, Aleksandra Trojanowskiego i Antoniny Małgorzaty Tosiek w ramach festiwalu Stacja Literatura 24.

WIĘCEJ

Dalszy ciąg

wywiady / O KSIĄŻCE Dawid Mateusz Jakub Skurtys

Rozmowa Jakuba Skurtysa z Dawidem Mateuszem, towarzysząca wydaniu almanachu Połów. Poetyckie debiuty 2018, który ukazał się nakładem Biura Literackiego 3 czerwca 2019 roku.

WIĘCEJ

Notatka zawierająca mgliste spekulacje o możliwych ścieżkach rozwoju polskiej poezji w nadchodzących latach

recenzje / ESEJE Dawid Kujawa

Recenzja Dawida Kujawy towarzysząca wydaniu almanachu Połów. Poetyckie debiuty 2018, który ukazał się nakładem Biura Literackiego 3 czerwca 2019 roku.

WIĘCEJ

Pomiędzy patrzeniem

recenzje / ESEJE Antoni Zając

Recenzja Antoniego Zająca towarzysząca wydaniu almanachu Połów. Poetyckie debiuty 2018, który ukazał się nakładem Biura Literackiego 3 czerwca 2019 roku.

WIĘCEJ

Wiersze do spławiania drewna

recenzje / ESEJE Dawid Mateusz

Impresja Dawida Mateusza na temat zestawu wierszy Parkingi podziemne jako miasta spotkań Aleksandra Trojanowskiego, laureata 13. edycji „Połowu”.

WIĘCEJ

Schemat budowy wiersza dla hydraulików

recenzje / KOMENTARZE Aleksander Trojanowski

Autorski komentarza Aleksandra Trojanowskiego, laureata 13. edycji „Połowu”.

WIĘCEJ

Parkingi podziemne jako miasta spotkań

utwory / premiery w sieci Aleksander Trojanowski

Premierowy zestaw wierszy Aleksandra Trojanowskiego Parkingi podziemne jako miasta spotkań. Prezentacja laureata projektu „Poetyckie debiuty 2018”.

WIĘCEJ

Opowieść o ludziach stamtąd

wywiady / O PISANIU Antonina Tosiek Marcin Pierzchliński

Marcin Pierzchliński rozmawia z Antoniną M. Tosiek, laureatką 13. edycji „Połowu”.

WIĘCEJ

Jeszcze starszy testament

recenzje / IMPRESJE Dawid Mateusz

Impresja Dawida Mateusza na temat zestawu wierszy Gminne Antoniny M. Tosiek, laureatki 13. edycji „Połowu”.

WIĘCEJ

Gminne

utwory / premiery w sieci Antonina Tosiek

Premierowy zestaw wierszy Antoniny M. Tosiek Gminne. Prezentacja w ramach projektu „Poetyckie debiuty 2018”.

WIĘCEJ

Otwieranie na przepływ

wywiady / O PISANIU Katarzyna Szaulińska Marcin Podlaski

Marcin Podlaski rozmawia z Katarzyną Szaulińską, laureatką 13. edycji „Połowu”.

WIĘCEJ

Tweet w horyzont zdarzeń

recenzje / IMPRESJE Dawid Mateusz

Impresja Dawida Mateusza na temat zestawu wierszy Nic cięższe niż coś Katarzyny Szaulińskiej, laureatki 13. edycji „Połowu”.

WIĘCEJ

California dreaming

recenzje / KOMENTARZE Katarzyna Szaulińska

Autorski komentarz Katarzyny Szaulińskiej, laureatki 13. edycji „Połowu”.

WIĘCEJ

Nic cięższe niż coś

utwory / premiera w sieci z Połowu Katarzyna Szaulińska

Premierowy zestaw wierszy Katarzyny Szaulińskiej Nic cięższe niż coś. Prezentacja w ramach projektu „Poetyckie debiuty 2018”.

WIĘCEJ

Przepoczwarzanie, czyli wszystkie kagańce w kąt

wywiady / O PISANIU Antonina Tosiek Marcin Podlaski

Antonina M. Tosiek rozmawia z Marcinem Podlaskim, laureatem 13. edycji „Połowu”.

WIĘCEJ

W poszukiwaniu innej gramatyki

recenzje / IMPRESJE Dawid Mateusz

Impresja Dawida Mateusza na temat zestawu wierszy Trzysta cytryn do trzeciej potęgi tygrysa Marcina Podlaskiego, laureata 13. edycji „Połowu”.

WIĘCEJ

trzysta cytryn do trzeciej potęgi tygrysa

utwory / premiery w sieci Marcin Podlaski

Premierowy zestaw wierszy Marcina Podlaskiego Trzysta cytryn do trzeciej potęgi tygrysa. Prezentacja w ramach projektu „Poetyckie debiuty 2018”.

WIĘCEJ

Uwierzyć w czytelnika

wywiady / O PISANIU Marcin Pierzchliński Maria Halber

Maria Halber rozmawia z Marcinem Pierzchlińskim, laureatem 13. edycji „Połowu”.

WIĘCEJ

Nouvelles impressions de Białogard?

recenzje / IMPRESJE Dawid Mateusz

Impresja Dawida Mateusza na temat zestawu wierszy Le voyage ivre Marcina Piechrzlińskiego, laureata 13. edycji „Połowu”.

WIĘCEJ

Le voyage ivre

utwory / premiery w sieci Marcin Pierzchliński

Premierowy zestaw wierszy Marcina Pierzchlińskiego Le voyage ivre. Prezentacja w ramach projektu „Poetyckie debiuty 2018”.

WIĘCEJ

Nie wierzę w pisanie z dala od świata

wywiady / O PISANIU Aleksander Trojanowski Maria Halber

Aleksander Trojanowski rozmawia z Marią Halber, laureatką 13. edycji „Połowu”.

WIĘCEJ

Thriller, dokumentalny

recenzje / IMPRESJE Dawid Mateusz

Impresja Dawida Mateusza na temat zestawu wierszy zero waste Marii Halber, laureatki 13. edycji „Połowu”.

WIĘCEJ

Przemiany i wulkany

recenzje / ESEJE Karol Maliszewski

Recenzja Karola Maliszewskiego, towarzysząca premierze książki Kryptodom Katarzyny Szaulińskiej, wydanej w Biurze Literackim 16 października 2023 roku.

WIĘCEJ

Od Dawida do bloku

recenzje / ESEJE Weronika Janeczko

Recenzja Weroniki Janeczko towarzysząca wydaniu książki Katarzyny Szaulińskiej Druga osoba, która ukazała się w Biurze Literackim 25 maja 2020 roku.

WIĘCEJ

Lata dwudzieste przechodzą w trzydzieste

recenzje / ESEJE Anna Marchewka

Recenzja Anny Marchewski, towrzysząca premierze książki Aleksandra Trojanowskiego Parkingi podziemne jako miasta spotkań, która ukazała się w Biurze Literackim 10 lutego 2020 roku.

WIĘCEJ

Wiersze do spławiania drewna

recenzje / ESEJE Dawid Mateusz

Impresja Dawida Mateusza na temat zestawu wierszy Parkingi podziemne jako miasta spotkań Aleksandra Trojanowskiego, laureata 13. edycji „Połowu”.

WIĘCEJ