lorem ipsum

cynkwajs

nic pomy­śleć tak że nic to wszyst­ko i nic ponad to
pomy­śleć że da się nic pomy­śleć
pod­nieść krzyk i patrzyć co pod
w cie­śni­nie na dnie oka oka ben­zy­ny sku­pia­ją się w krę

i gdy przez szy­bę to mi się gołąb co tele­gram o bruk
że życie to tyl­ko prze­rwa w nie­ist­nie­niu
i sygna­ły dym­ne z pło­ną­cych wysy­pisk
że życie to prze­rwa mię­dzy jesz­cze i już

że szcze­lin­ka na zapo­zna­wa­nie się z tre­ścią ulot­ki
poży­cza­nie z Pro­vi­den­tu krzy­ża na kolę­dę
kolej­ne przed­woj­nia zawie­ra­ją­ce śla­do­we ilo­ści orze­chów
miłość i zbie­ra­nie z pod­ło­gi roz­bi­tych tale­rzy

na mecz mszę u mnie czy u cie­bie
tra­ce­nie szan­sy na stra­co­ną szan­sę
usta­la­nie nowych zasad sta­rych gier i zabaw
i w usta lanie gaszo­ne­go wap­na

w prze­gu­bie pocią­gu
stoi mil­czy przez tele­fon
na prze­gu­bie tatu­aż m – punkt i dwie linie
prze­rwa w życio­ry­sie

jesz­cze czte­ry sta­cje

wtenczas

to jest o cza­sie
w tym miej­scu była kie­dyś rzeź­nia
to jest o miej­scu
potem posta­wi­li blo­ki

to jest histo­ria, któ­ra zaczy­na się od swo­je­go koń­ca.
wcią­gam powie­trze, wyplu­wam kamie­nie. śmie­je­my się,
że bli­ster table­tek to adwen­to­wy kalen­darz. że kie­dyś to teraz,
któ­re się skoń­czy­ło, a teraz to kie­dyś, któ­re się nie koń­czy.
ani­mel­ka, cyna­der­ki, ozo­rek. dere­sja, prze­zię­bie­nie,
higie­na mlecz­nych zębów. śmie­je­my się, że kie­dyś to teraz,
z któ­re­go wycie­kła bar­wa. wcią­gam powie­trze i wyplu­wam pest­kę.

to jest o cza­sie
minę­ło parę ład­nych
to jest o miej­scu
i parę nie­ład­nych lat

zajutrz

obra­cam w pal­cach tanią zapal­nicz­kę
aż poziom gazu w obu komo­rach będzie jed­na­ko­wy

prze­szłość nie będzie nasza
przy­szłość nie była nasza
teraz to co pomię­dzy
strzęp na wpół mar­twe­go choć udo­mo­wio­ne­go świa­tła

gest

idę w poprzek stre­fy
dekla­mu­ję gesty

uda­ję się jestem
odmie­niam się przez rodza­je:

męski: obraz i podo­bień­stwo
żeń­ski: obra­za

zbli­żam się do kra­wę­dzi pero­nu
opóź­nie­nie może ulec zmia­nie

ambona

tra­gicz­ny wypa­dek pod­czas polo­wa­nia
czło­wiek został pomy­lo­ny z dzi­kiem
chło­piec na rowe­rze został pomy­lo­ny z dzi­kiem
ojciec myśli­we­go został pomy­lo­ny z dzi­kiem
prze­cho­dzień został pomy­lo­ny z dzi­kiem
spa­ce­ro­wicz­ka zosta­ła pomy­lo­na z dzi­kiem
sędzia został pomy­lo­ny z dzi­kiem
pra­cow­ni­cy pegie­erów zosta­li pomy­le­ni z dzi­kiem
włók­niar­ki zosta­ły pomy­lo­ne z dzi­kiem
gór­ni­cy hut­ni­cy stocz­niow­cy zosta­li pomy­le­ni z dzi­kiem
pie­lę­gniar­ki zosta­ły pomy­lo­ne z dzi­kiem
pra­wo pra­cy zosta­ło pomy­lo­ne z dzi­kiem
mar­sze straj­ki i pro­te­sty zosta­ły pomy­lo­ne z dzi­kiem
spół­ki skar­bu pań­stwa zosta­ły pomy­lo­ne z dzi­kiem
tysiąc nowych miesz­kań zosta­ło pomy­lo­nych z dzi­kiem
współ­czyn­nik Ginie­go został pomy­lo­ny z dzi­kiem
pyta­nia pre­ju­dy­cjal­ne zosta­ły pomy­lo­ne z dzi­kiem
dom nasz i majęt­ność cała zosta­ła pomy­lo­ne z dzi­kiem
i wszyst­kie wio­ski z mia­sta­mi zosta­ły pomy­lo­ne z dzi­kiem
Św. Hubert został pomy­lo­ny z dzi­kiem
wszy­scy świę­ci i świę­te zosta­li pomy­le­ni z dzi­kiem
wiersz został pomy­lo­ny z dzi­kiem
Pol­ska zosta­ła pomy­lo­na z dzi­kiem

lament

Boże coś Boże
Boże coś w Bogu
Boże coś przez Bug
Boże coś las
Boże coś bagno
Boże coś połóg
Boże coś strzę­py
Boże coś pas

Boże coś Boże coś hipo­ter­mia
Boże coś kry­zys coś akt uro­dze­nia
Boże coś wnio­sek Boże coś azyl
Boże coś stan Boże coś stre­fa
Boże coś noc z wtor­ku na śro­dę
Boże coś ogień oczy i dło­nie

Boże coś cia­ło mię­dzy dys­ty­cha­mi
Boże coś ślad dziec­ka wyrwa­ne­go mat­ce
Boże coś deszcz coś żmi­ja coś kamień
Boże coś drze­wo i co pod drze­wa­mi
Boże coś tynk i pęk­nie­cie w tyn­ku
Boże coś scho­dy coś drzwi i posadz­ka

Boże coś żel­bet neu­ro­ny lustrza­ne
Boże coś dach coś pies przy budyn­ku
Boże coś próg coś Bóg para­lak­sa
Boże coś Boże przez tak dłu­gie Boże
Boże coś złą­czył z lodem bra­ci twe­go ludu
przyj­mij ofia­ry zmar­z­łej Pol­skiej zie­mi
Chry­ste w koro­nie z kol­cza­ste­go dru­tu

dom

mam w sobie sło­wo
mam w sobie histo­rię
nie mam języ­ka
nio­sę się w sobie

jestem powie­trze
mam dom z dala domu
jestem szum zasięg
numer tele­fo­nu

jestem wiatr eter
wyplu­te odde­chy
nio­sę z sobą mia­sto
puste mel­chi­ze­de­chy

nio­sę w sobie powrót
mąż ojciec i mat­ka
palę śla­dy w śnie­gu
klucz tor­ba i siat­ka

sto­ję w miej­scu świa­tła
jestem gru­bość cie­nia
nio­sę się w naprze­ciw
мене звати kształt imie­nia