Parkingi podziemne jako miasta spotkań

Krzyki

usły­sza­łem ścież­kę wojen­ną wszyst­kich ze wszyst­ki­mi
jak pirac­ki sound­track każ­de­go z osob­na to Wro­cław

dobie­gał zza okna: zeschły loop wiru­ją­cy na wie­trze
tech­no z uli­cy Krzyc­kiej wypłu­ka­ne z basu

a wszyst­kie noce będą rów­nie gorą­ce ocie­ple­nie
praw­dzi­wie glo­bal­ne blo­ki funk­cjo­nal­nie podob­ne

i znów się śni­ło Detro­it: mia­sto-elek­tro­lit jego
zdro­wy kościec bia­ła jest noc i śpiew radio­wo­zu w odda­li

więc może wyj­dzie­my na bal­kon tutaj nas nie doj­dzie
śpiew syren Beat bie­gnie dol­nym reje­strem Krzy­ków

Światła średniego miasta

Sen zry­wa się z noc­ki przez otwar­te okno, coraz czę­ściej
opusz­cza miej­sce pra­cy w agen­cji ochro­ny.
Mucha wła­zi do snu przez otwar­te oko.
Noc się leje jak die­sel napeł­nia­jąc pokój:
wszyst­ko, co nawi­jasz leży na pod­ło­dze.
Kie­dy zry­wa się sen, taśmy pod­cho­dzą do ust.
Na tłu­stej fali zaczy­na się jaz­da: dro­gą kra­jo­wą
E67, ze snem w bagaż­ni­ku i muchą na szyi,
rzekł­byś: z peł­nym bakiem i na peł­nej kur­wie.
Świ­ta­ją nam świę­ta, kie­dy czar­ne fil­my
idą noc­nym pasmem, bia­łe fil­my prze­wi­ja­ją pobo­czem.
Nega­tyw nocy jest bia­ły, mówi mi mucha na uszko,
samo­chód gna przez Sie­radz na wstecz­nym,
a dłu­gie świa­tła rżną kadr z urwa­ne­go fil­mu.
Gdzie nam uka­zu­je się łań­cuch wyda­rzeń,
ona widzi opa­dy, widzi wzru­szo­ną zie­mię.
Tur­bo­die­sel też pła­cze, dla­cze­go pła­czesz,
tur­bo­die­slu?, nie pła­czę, tyl­ko mam okna
sze­ro­ko otwar­te. Chciał­by się może zatrzy­mać,
skle­ić to, co urwa­ne, lecz świa­tła śred­nie­go mia­sta
ssą jak elec­tro­lux. W wier­szu robi się pusto,
to open spa­ce pio­sen­ki: mucha weszła do snu
przez otwar­te okno noc się lała jak die­sel
napeł­nia­jąc pokój

Parkingi podziemne jako miasta spotkań

Sto­jąc w auto­bu­sie komu­ni­ka­cji
miej­skiej mówi­łem ci z ręką
na uchwy­cie, że teraź­niej­szość
jest jak Cie­szyn. Sto­jąc w auto­bu­sie
(itd.) macha­łem ręką
na taką teraź­niej­szość,
któ­ra stoi w Kro­ścien­ku.
Ona nam odma­chu­je.
Czy cho­dzi mi tyl­ko o kolej­ki? Zde­cy­do­wa­nie
nie mi cho­dzi tyl­ko o kolej­ki. Np. weź­my
twój przy­pa­dek: masz pobyt sta­ły

i masz kar­tę bie­dron­kę, a krę­cą cię ron­da
ale jako ron­da, pla­ce budo­wy jako
pla­ce budo­wy, par­kin­gi pod­ziem­ne
jako mia­sta spo­tkań

paznok­cie skro­nie i gar­dła przyj­mu­jesz jak moder­nizm
(w sie­bie) ja jestem ty jesteś jeste­śmy odby­wasz
jak sto­su­nek