Karnister

żerdź

wczo­raj przy­śni­ło mi się sło­wo
któ­re mówi­ło samo sie­bie
wczo­raj przy­śnił mi się Bóg
któ­ry powie­dział: jestem

meta­fo­rą

teraz otwie­ram dło­nie jak­bym kar­mił pta­ki
teraz otwie­ram dło­nie jak­bym przez styg­ma­ty
chciał prze­lać cień i powie­trze

spraw­dzam choć widzę że deszcz
daw­no mnie nie było

wiatr przywiał do brzucha piasek znad Bajkału

wczo­raj przy­śnił mi się deszcz
wczo­raj przy­śni­ło mi się sło­wo
zamknię­te w sko­rup­ce orze­cha

i zaglą­dać zaglą­dać
pal­ce ska­le­czyć o zardze­wia­łą kra­wędź

wczo­raj przy­śnił mi się wiersz
w któ­rym wszyst­kie lite­ry pisa­ły się jed­no­cze­śnie

język mówił język
się mówi­ło się

horror vacui

i słu­chać słu­chać kamień wrzu­cić do środ­ka
i szu­kać szu­kać rękę wło­żyć do wewnątrz
i zła­pać puścić i wycią­gnąć wnio­sek
i dotknąć cof­nąć – za dużo tutaj nicze­go

a nic gęst­nie­je gęst­nie­je tak
że lepi się do gąsie­nic czoł­gów
hau­bic har­we­ste­rów

a nic gęst­nie­je gęst­nie­je
i rzu­ca cień
po któ­rym racz­ku­je nie­mow­lę

w tytu­le prze­le­wu pro­szę wpi­sać sko­wyt psa
szczęk bro­ni lub sen­ten­cję wyro­ku
wiatr przy­wiał do Wał­brzy­cha pia­sek znad Baj­ka­łu

mecz i nabożeństwo

i mówi: nie wychodź
tam ciem­ność się zapla­ta na gar­dle
nie wychodź
tam świa­tło chło­ną punk­ty odnie­sie­nia

i mówi: nie wychodź
w nocy brzo­zy czer­nie­ją
jak jęk albo wnę­trze psa
w któ­rym Wasi­lew Gera­si­mo­wicz Szi­pacz
zaszył kieł­ku­ją­ce nasio­na
cze­ka­jąc aż wyro­śnie z nich czer­wo­na gwiaz­da

mie­li­śmy iść
mię­li­śmy w pal­cach suche liście
mie­li­śmy w pal­cach powie­trze
mie­li­śmy być na liście

USG

miesz­kam w mie­ście któ­re uro­dzi­łam
pły­ną czar­nym lodem uli­ce w sto­li­cy
w koście­le pod wezwa­niem świę­te­go kościo­ła
chór klei dia­pa­zon: mer pop ana­li­ty­cy

trwa mecz i nabo­żeń­stwo i nikt nie pamię­ta
któ­ra część kra­ju do niej jest wysła­na
głos nie jest sły­sze­niem ksią­żecz­ka pomię­ta
pio­sen­ka to rze­ka co pły­nie nie­co taka:

pierw­sza zwrot­ka rewo­lu­cji pod szkłem
w mau­zo­leum a sta­re więź­niar­ki
snu­ją zapew­nie­nia że warun­ki domo­we
to domo­we zim­no udar to refren

co zmie­nił stan sku­pie­nia USG wyka­za­ło
że się koń­czy wrze­sień
nikt nie dzwo­ni do mnie od co naj­mniej roku
i ja nie dzwo­nię nigdy do niko­go

myślę: być tu oso­bi­ście to być jak są oni
dla Łubian­ki ja numer a lód pod pod­ło­gą
pro­to­kół przy­ja­cie­lu – na spo­tka­nie z tobą
ser­ce rośnie bar­dzo choć sto­kroć bar­dziej ogon

czterysta cztery

powiedz co czu­jesz i skąd to wszyst­ko bie­rzesz?
prze­stań czuć się win­ny – począ­tek posie­dze­nia
zapew­nię atrak­cje – będzie deszcz na żywo
i nigdy nie zabrak­nie bra­ku i rze­mie­nia

góra będzie górą a dół w trak­cie roz­mo­wy
i care­wicz przy­je­dzie na bia­łym roba­ku
bak­te­ria uro­śnie dadzą roz­wód wdo­wy
natu­ra zadba o swych małych bogów

owszem przy­zna­ję leka­rze mie­li rację:
każ­dy swój świat widzi w świe­tle swe­go wie­ku
i choć imię nosisz co star­sze jest od Krem­la
lepiej wspól­nie mil­czeć niź­li skro­bać wie­ko

Jemu rów­nież zda­rza­ło się tań­czyć na ten temat, a nawet cza­sa­mi cho­dzić przed nią nago, bo nie rozu­mie ani sło­wa po nasze­mu. Co do pre­zen­ta­cji – ona w ogó­le nie jest męż­czy­zną, a podej­rze­wam, że tak­że i czło­wie­kiem. W wia­do­mo­ściach poka­za­li strajk domo­wych papug
i żół­wi. Za chwi­lę dal­szy ciąg pro­gra­mu. A sło­wo? Sło­wo nie jest sło­wem –
pozo­sta­je dźwię­kiem.

tym­cza­sem zastęp­ca Kon­stan­ty Zacha­row
ma kil­ka lat i uży­wa tyl­ko sowiec­kiej tech­no­lo­gii
w wol­nych chwi­lach win­szu­je zaś wszyst­kim wszyst­kie­go
z oka­zji Mię­dzy­na­ro­do­we­go Dnia Astro­nau­ty­ki

musi­my to natych­miast prze­trwać
szcze­gó­ły dostar­czo­ne
przy­cisk kon­takt z kie­row­ni­kiem
error 404

karnister

gołe drze­wo na tle grud­nia
gałę­zie jak pęk­nię­cia nie­ba
z któ­rych wyle­wa się co naj­gor­sze

okno od fron­tu zamknię­te na oścież
patrzę i myślę że świat w któ­rym kar­ni­ster
nazy­wa się kani­ster nie może być naj­lep­szym ze świa­tów

w przeded­niu jutra opła­ku­ję wczo­raj