Pętla „for” do pętli „while”: my jeszcze sobie porozmawiamy

Kie­dy pierw­szy raz zoba­czy­łem wier­sze Sary Akram, w pośpie­chu zaczą­łem szu­kać infor­ma­cji o miej­scu zamiesz­ka­nia autor­ki; i tak, z nie­co próż­ną satys­fak­cją prze­czy­ta­łem „Lublin”. Ist­nie­je bowiem nie­opi­sa­ny wątek w poezji pol­skiej, coś w rodza­ju Lubel­skiej Szko­ły Wier­sza Pol­skie­go, i mówię tutaj o auto­rach debiu­tu­ją­cych po 2010 roku: w twór­czo­ści Bre­wiń­skie­go, Pfe­ife­ra, Kuli­kow­skiej, Manel, a teraz Akram, moż­na usły­szeć pewien spe­cy­ficz­ny zaśpiew, czy raczej cha­rak­te­ry­stycz­ną melo­dię wier­sza. Tema­ty­ka tych wier­szy jest, rzecz jasna, zupeł­nie inna w przy­pad­ku każ­de­go auto­ra i autor­ki, ale jed­nak podob­na melo­dy­ka i spo­sób prze­two­rze­nia języ­ka codzien­ne­go na poetyc­ki bez wąt­pie­nia wystę­pu­je. No ale takie rze­czy, jak „słuch lite­rac­ki”, nie są kwe­stią, któ­ra inte­re­so­wa­ła­by naszą współ­cze­sną kry­ty­kę lite­rac­ką (to mniej wię­cej tak, jak­by umie­jęt­no­ści posłu­gi­wa­nia się instru­men­tem przez muzy­ka jaz­zo­we­go zupeł­nie nie inte­re­so­wa­ły kry­ty­ki muzycz­nej). Pona­rze­ka­li­śmy, więc do rze­czy:

pul­su­je wkur­wie­nie w ryt­mie fla­min­go flow
kró­licz­ki w kolo­rze fla­min­go pod­gry­za­ją zasię­gi
w skryp­tach wycie­ka bro­kat cze­kam aż stę­że­je
na two­ich policz­kach

Z przy­jem­no­ścią przy­zna­ję się do sła­bo­ści wobec pod­bi­ja­ją­ce­go się (i pod­bi­ja­ne­go?) pul­su w wier­szach Sary Akram, któ­ra na co dzień pra­cu­je w Kate­drze Tek­sto­lo­gii i Gra­ma­ty­ki Języ­ka Pol­skie­go UMCS w Lubli­nie, co w przy­pad­ku tej twór­czo­ści wyda­je się dosyć istot­ne. Nie chcę spo­ilo­wać dla­cze­go, sama autor­ka w roz­mo­wie z Tom­kiem Gro­mad­ką opo­wia­da już wystar­cza­ją­co, jak pra­cu­je jej gene­ra­tor. Mógł­bym też tutaj zachwa­lać bez­błęd­ność warsz­ta­tu, pie­czo­ło­wi­te dopra­co­wa­nie zesta­wu Mistrz Wor­da opa­no­wu­je pod­sta­wo­we kom­pe­ten­cje soszja­lu (jak i kapi­tal­ność tego tytu­łu), mógł­bym pisać o kre­atyw­nym wyko­rzy­sta­niu języ­ka social media, czy o prze­my­śla­nej kon­struk­cji, dopra­co­wa­nej algo­ryt­mi­ce języ­ka pro­gra­mo­wa­nia „Akram”, ale wła­ści­wie po co, to wszyst­ko tutaj widać jak na zaczi­po­wa­nej dło­ni; i sko­ro wszyst­ko tu dzia­ła dobrze?

Pozo­sta­je mi tak napraw­dę życzyć autor­ce rychłe­go debiu­tu książ­ko­we­go, żeby­śmy mogli zoba­czyć ten algo­rytm w peł­ni, a tobie ‒ czy­tel­ni­ku, czy­tel­nicz­ko ‒ tego, co w wier­szu „świę­tu­je: ten szcze­gól­ny dzień”:

świa­tło­czu­ła baniecz­ko

dźwię­kosz­czel­na fra­zo

prze­każ­cie sobie znak sys­te­mu

bom­bel­ku

otwórz się

Dofi­nan­so­wa­no ze środ­ków Mini­stra Kul­tu­ry, Dzie­dzic­twa Naro­do­we­go i Spor­tu pocho­dzą­cych z Fun­du­szu Pro­mo­cji Kul­tu­ry – pań­stwo­we­go fun­du­szu celo­we­go.