Let the right one in
recenzje / ESEJE Dawid Mateusz Jakub SkurtysImpresja Dawida Mateusza i Jakuba Skurtysa na temat poezji Oli Lewandowskiej-Ferenc, laureatki 16. edycji Połowu poetyckiego.
WIĘCEJRozmowa Konrada Góry i Dawida Mateusza z Robertem Rybickim, towarzysząca premierze książki Podręcznik naukowy dla onironautów (1998-2018), wydanej nakładem Biura Literackiego 19 marca 2018 roku.
Konrad Góra: Ryba, jest zima, a poeci, jak wiadomo, mają tylko zimy i pożary. Zastanawia mnie w historii Roberta Rybickiego, że przez całą historię jego pisania – pomijając kilka wycieczek osobistych, których nie cenię u nikogo – historię rozgrywającą się na kompletnie przebiegunowanym globie, był on wolny od potrzeby szyderstwa. Nie od potrzeby śmiechu i protestu, ale od patosu i szyderstwa właściwie zawsze. To u samoświadomego poety nie do końca dziwne, ale wielu oczekiwałoby od Roberta Rybickiego czy nawet Konrada Góry tego płytkiego rewanżyzmu, co objawia się często właśnie wyżyłowaną kpiną. Jak myślisz, dużo Rybickiego kosztuje rezygnacja z mimowolnego zła? Ty w ogóle znasz tego poetę?
Robert Rybicki: Kiedyś mi się śnił, nie nikł. Miał pecha, znasz go w końcu lepiej ode mnie. Owszem, można wypracować nową jaźń par excellence. Wczoraj byliśmy w Lanckoronie i Marcin rzucił, że dzwony Lanckorony, a Lynn grał na skrzypcach. Kategoria nicości Roberta Rybickiego już znudziła i nie chce mu się pisać jakoby od siebie, dobiera starannie rozmówców, dzięki którym mogą powodować objawienia. Nazywam się Adam, jestem skopconym schizofrenikiem. Marcin dużo ze mną rozmawia. Jestem prostym, nieuczonym i nieokrzesanym bytem.
Konrad Góra: A widzisz, Konrad Góra powiedział kiedyś, że jest już tylko do wynajęcia. Można by te dwóch chujów poznać wreszcie ze sobą i niechże się zastąpią. Ale dość już o nim, dość zresztą tych poznań. U Rybickiego, powiadasz, nadziei na słowo nie ma co lokować? Źle. Boli? Kolarzowi powiedział kiedyś Seifert: „Nie ma pan prawa milczeć, kiedy wszyscy kłamią”. Wypada na to, że kiedy aktualna połowa łże, wystarczy połowicznie milczeć?
Robert Rybicki i Marcin Ostrychacz pojechali na wycieczkę. Przespali busa, którym jechali Joanna Oparek z Ignacym Czwartosiem, zatem pojechali pociągiem do Kalwarii Zebrzydowskiej Lanckorona, a mieli udać się do Lanckorony. Wysiedli na stacji kolejowej. Nie wiedzieli dokąd iść, w którą stronę, stali na peronie. I co dalej!? Weszli na estakadę i poszli prosto. Napotkali starszego mężczyznę o nienagannych manierach, który wskazał im drogę na dworzec autobusowy w Kalwarii Zebrzydowskiej. A była to sobota. Zapadał zmrok. Za trzy godziny miał się rozpocząć koncert Lynna Suh z zespołem! Po piętnastu minutach dotarli pod rząd wiat i wysepek. Po dziesięciu minutach przyjechał bus, ale żaden z nich nie jechał do Lanckorony. Jeden z kierowców zawiózł obu na przystanek w niewielkiej wsi i polecił kierować się szosą w prawo w kierunku ciemnej góry. Ruszyli drogą pełna ostrych zakrętów i pnącą się coraz stromiej, w ciemnościach.
Po pokonaniu kolejnego zakrętu zauważyli zwalniający samochód, który zatrzymał się koło nich, a przez okno wyłonił się człowiek i zapytał podróżników, czy jadą do Lanckorony. W samochodzie siedziała rodzina z niemowlakiem. I właśnie w ten sposób dotarli do celu. Rynek Lanckorony przywodził na myśl rynek w Kazimierzu Dolnym. Przyozdobiono go światełkami, a po środku stała stajenka bożonarodzeniowa. Szybko im oczom ukazała się gospoda, w której miał odbyć się koncert. Trudno było uwierzyć, że dwadzieścia lat temu latały tam kufle i strach było wchodzić. Na najwyższej pierzei. Wewnątrz gospody było kolorowo.
Lynn Suh wstał i przywitał przybyłych, kompania była wesoła i miła. Rozmowom nie było końca. Koncert był wspaniały. Rzeczpospolita Babińska vel Rzeczpospolita Baska, gdy to żądano jej restytucji po koncercie, weszła w życie.
Konrad Góra: Ryba, to się nadaje na początek, a dalej jedziemy z odpowiedzią na drugie pytanie?
Przy zagłuszaniu trudno rozmawiać.
Dobra; jestem sam w domu, nikt do mnie nie zagaduje, nie słychać odgłosów gry komputerowej, mogę się skoncentrować, więc przynajmniej na to drugie pytanie mogę odpowiedzieć w tej jakoby ustalonej manierze przez Ciebie, że niby w trzeciej osobie.
Chodzi Ci o prawdę, nie? O to kryterium podnoszone od tysiącleci? I które cementuje cywilizacje nie od dziś? O dogmat i aksjomaty, a także codzienną prawdomówność? No dobra, Robert Rybicki śledził sferę irracjonalną człowieka, używając wszelkich dostępnych środków, idąc przy tym w wielu wypadkach na żywioł, bez rachowania. Biedny człowiek. Bo właściwie po co? Żeby odkrywać jakieś zakamarki jaźni? Czy żeby poezja sobie mówiła ad hoc, bez uwarunkowań politycznych, modnych ostatnio u osób raczej dobrze uposażonych? Słowo? Czy może kunszt słowa? Roberta Rybickiego interesuje język całego świata, bez ograniczeń typu polszczyzna czy cywilizacja europejska tudzież chrześcijańska, język świata na wzór gejzeru, w którym słowa są jak bąbelki unoszące się ku górze. Kłamstwo jest narzędziem służącym uzyskaniu jakiejś korzyści. Kłamstwo nie wymaga wielkiej inteligencji, oczytania, wiedzy. Popatrz na pospolitych cwaniaczków. Popatrz na polityków. Popatrz na ludzi mediów, dozorujących sortownie informacji, ludzi uniwersytetów, funkcjonujących w hierarchicznym, feudalnym systemie supermarketu wiedzy. Owszem, do kopczyka dorzucam deklarowane postawy w poezji i rozbieżność ich z życiem. Czy Robert Rybicki uratował przyzwoitość w poezji, w tym starym i pięknym rzemiośle, czy zrobił cokolwiek? Chyba nie, bo nadal jest zakładnikiem cywilizacji, uzależnionym od jedzenia i ciepła, oraz dodatkowych rzeczy, które zostały wymyślone na przestrzeni dziejów. Najcenniejsze chwile są w ciemnościach, w pustce, w całkowitej samotni, gdy nie dociera żaden promień światła, żaden bodziec, gdy to można skoncentrować się na jaźni, na myśli i dotrzeć zarazem i do własnego dna, jak i wysokości. Człowiek miejski, współczesny, nie ma takich możliwości, otoczony sztucznym światłem i sztucznymi dźwiękami. Gdyby nie organizacja światła nocnego, nie byłoby cywilizacji takiej, jaką znamy. Robert Rybicki patrzy na społeczeństwo, aktualną sytuacje polityczną, kłótnie wyznaniowe, krytykę literacką, rodzinę, edukację i cały szereg zjawisk z perspektywy właśnie ciemności jako doświadczenia własnego istnienia, oddzielonego od całego świata; wtedy zostaje tylko myśl we wszelkich jej odmianach, zmianach i natężeniach. Pozostaje tylko miłosierdzie i współczucie wobec ludzi – po jednej stronie; po drugiej jest wkurw na małostkowość ludzką, który – w pocieszeniu ciemności, jednostkowym wyciszeniu – zostaje zgruzowany za pomocą myślomłota. Człowiek jest jak plac budowy, z tym że wielu nie buduje nic, podczas śmierci jest na poziomie wykopanej dziury.
Konrad Góra: Widzisz, widuje się czasem pochowanych na samej ziemi. Paru takim ludziom zawdzięczamy coś obaj (Lotnikowi dom na Kromera, Kopretinie kurtkę). Patrzę zresztą na śmierć skłotingu jako na mobilizację świata przeciw prawdzie o sobie. Wspominasz jeszcze Kromera? Psy, koty, nazioli? Piwnice? To było 18 lat temu…
Kromer był dla mnie przełomem, jeszcze wtedy był ogień w tym skłotingu, po drodze ta energia wyparowała przez te osiemnaście lat. Skłoting był alternatywą wobec zmieszczanienia, kupiectwa, kupczenia właściwie, szansą na odbudowę społeczności w duchu anarchistycznym, nawet niekoniecznie anarchistycznym, po prostu była szanse na zredukowanie hierarchicznych relacji międzyludzkich, władzy, systemu nakazów, a wreszcie wolności od systemu, tych reguł, które z ludzi robią niewolników, a przy tym powodują proces wykolegowywania w białych rękawiczkach oraz wzajemnego szczucia. Myślę, że Biały, Benek, Wiśnia, Czacha (Czacha!) nie oddali pola całkowicie tej hydrze systemu, że coś tam kultywują, że jeszcze im się chce przynajmniej myśleć po swojemu. Ale gdzie my jesteśmy? Jako mocno zjechane ziarenka piasku w trybach systemu? Jako parę słów w medialnej maszynce do mielenia informacji? Miasta zostały pożarte przez ludzi bez skrupułów, ale my przynajmniej mamy swoją przygodę, która się jeszcze nie skończyła. W Wiedniu spotkałem Dominika z Kromera.
Konrad Góra: KRO było pierwszym skłotem, na którym wylądowałeś? Czy bywałeś wcześniej choćby na Krzyku w Gliwicach?
Nie, na Kromera, na Krzyku byłem później. Miedzy śląskimi ekipami punkowymi był słaby kontakt, z tego, co pamiętam, to rybniccy bardziej funkcjonowali w ROW-ie (Jastrzębie, Wodzisław, Żory), ewentualnie Pszczyna, no i regiony przygraniczne. Pierwszy skłot w Rybniku był w 1992 roku na ul. Kościuszki, nie załapałem się na niego, ale za to była meta Badzia i to tam siedzieli miejscy. My z Elektrowni mieliśmy swoją załogę, jeszcze jeden kumpel, Stifififi, mieszka w Kraku. Adalę, innego kumpla, wyłowili w stanie rozkładu w pobliżu rzeki w Mysłowicach. Baron pochował starego. Dydżul krąży po hrabstwie Kent. Badzio – Wiedeń (widzieliśmy się w Pizzeria Anarchia, nie chcieli mu otworzyć, bo… jest łysy), Presley biega, Kaczan wrócił na Elektrownię, Maju uczy historii, Beton chyba też na Elektrowni. Cwara piznął złoty strzał, mając juz żonę i córkę. Krzywy dał na imię córce: Ramona, a kilka tygodni później zapytał mnie, czy wiem, co to za kapela. Konrad, obiecuje, że nie będę jak Śliwa, i nie będę pisał wierszy o kumplach z załogi. Oni są w moich wierszach od dawna. Gdy bujałem sie ze śląskimi poetami, miałem frajdę, że są to punkowe klimaty, czułem to jako mityczne przedłużenie załogi z Elektrowni.
Konrad Góra: Jak Krzysiek nie będzie nikt. Po Kromera zrobiłeś Londyn, jo?
Ogólnie Wielka Brytania, połowę czasu spędziłem w Londynie.
Konrad Góra: Czułeś się poetą na wychodźctwie?
Bardziej luksusowym niewolnikiem z Europy Środkowej, jak to mówią, pochodzącym z kraju bardzo dobrych robotników. Bardziej czułem się poetą-niewykwalifikowanym robotnikiem, o. Nie czułem tego ciężaru przymusowej emigracyjności jak po 1831 czy 1939 roku, bo wiedziałem, że w każdej chwili mogę wrócić. Mocno działał czynnik zderzenia z kulturą brytyjską, którą chłonąłem w każdej postaci, na jaką pozwalał status skromnego kiblomyja czy zmywaka, czyli chodziłem do bibliotek, księgarń, dużo rozmawiałem z Anglikami, dzięki czemu mogę obecnie dosyć swobodnie porozumiewać się w ich języku. Mam mentalność samouka i ucho do języków, więc nic, tylko tego użyć. Z perspektywy czasu wracam tylko do najcenniejszych wspomnień, a do nich należą wizyty w Tate Modern, gdzie mogłem na spokojnie i – co w moim wypadku ważne – za darmo obejrzeć malarstwo awangardowe XX wieku, przy wyjściu stał słynna rzeźba tej Bourgeois – wielka pajęczyca.
Konrad Góra: Jedną z najgorszych i najbardziej wstydliwych rzeczy, jakich doznałem poza administracyjnym obszarem polskiego, jest fakt, że pomiędzy obcymi wzmagają się w organizmie odruchy rasistowskie; po prostu, między obcymi zaczynam ciążyć do miejscowej większości, co tu nie przyszłoby mi na myśl (oczywiście, opamiętanie potrafi przyjść w sekundę, niemniej zaznałem i tego fenomenu). Znasz to uczucie? Czy może ze mnie taki dupek?
Nie wiem, jak Ci to powiedzieć, ale nie jest to najlepsza cecha Polaków, bycie emigracyjniakiem, wzajemne zażeranie się potrafi zepsuć życie. Tylko dzięki instynktowi samozachowawczemu i – jednak – ostrożności nie wylądowałem pod mostem. Nie doznałem żadnego rasistowskiego sensu stricte zachowania. No ale zwykłe chamstwo ze strony wielu Polaków osiągało jakieś diapazony. Pewnego razu szedłem przez zachodni Londyn i w okolicach jednego z przystanków zauważyłem taką scenę: nabzdyngolony do kwadratu facet z wąsami obrzucał bełkotliwą mową wyzwiskami jakiegoś czarnego młodzieńca, między nimi stało dwóch policjantów, którzy blokowali pijackie szarże von Janusza, który, rzeczywiście, bo zbliżyłem się do niego, groził mu śmiercią, bo jest po prostu czarny, po prostu ten facet szarżował na tych policjantów, żeby się przez nich przepchnąć i przywalić w twarz. A on pijaniuteńki był, jak to się mówi. Było mi wstyd.
Tak, z ludźmi innych kultur miałem wiele pożywnych rozmów.
Konrad Góra: Na stałe mieszkałeś w Anglii, Austrii i Czechach?
Powiedzmy, że liczyłem się z tym, że może tak być. Nie były to wycieczki z biura turystycznego, zawsze było jakieś zżycie się z miejscowymi.
Dawid Mateusz: A teraz mieszkasz w Krakowie, usunąłeś fejsbuka, robisz Openmajki, uczysz się chińskiego, a ponadto zostałeś perkusistą w zespole Bojlers.
Właśnie za dwie godziny idę tam grać, jestem drugim perkusistą, bo cały czas staram się regularnie grać. Chiński otworzył mi mózg na język na nowo, rozwija mi myślenie o starogreckiej prozodii. Korci mnie, by zrobić rewolucje w prozodii – i zrobię to, bo nie mieszkam w Rybniku, gdzie wedle mieszkańców, włodarzy i reprezentantów kultury najlepszym miejscem dla mnie byłby cmentarz.
Konrad Góra: Przypomniało mi się, jak musiałeś być radykalniejszy ode mnie i po tym, jak wróciłem z Pragi rowerem, rok później wyszedłeś z Paliarki na Holeszowicach i przyszedłeś do Księgarni Hiszpańskiej we Wrocławiu…
Wyobraź sobie, że to nie była kwestia rywalizacji, kto jest bardziej radykalny. Po prostu nie miałem innego wyjścia. Nie miałem pieniędzy na pociąg, nie miałem siły na kombinowanie hajsu, postawiłem po prostu na samozaparcie i instynkt przygody. Poza tym, gdy człowiek idzie sam po poboczu drogi ileś dni, doznaje pewnej formy oczyszczenia. Lubię marsze. Ostatnio szedłem z Lanckorony do Krakowa w śnieżycy. Po prostu wtedy jestem ja i cały świat, bez otoczki domu, wsparcia jakiegoś koleżeńskiego, pieniędzy, internetu. Trochę jak człowiek pierwotny przecinający pieszo jakąś krainę. Mam nogi, dlaczego z nich nie korzystać?
Konrad Góra: Masz też skrzydła, tyle że motyle…
W sumie bez Motyla nie byłoby nas tam.
Konrad Góra: No głupio się tu urwało.
Dawid Mateusz: W skład Podręcznika wchodzi m.in. Twój debiutancki arkusz Kod genetyczny, to nawet nie jest biały kruk, tej książki niemal nikt na oczy nie widział, a została wydana przez Elektrownię Rybnik…
To jest po prostu jakiś tam arkusz, lepiej byłoby, gdyby go nikt nie widział. Jakość edytorska przypomina szmatę. Spytaj Moniki Glosowitz.
Dawid Mateusz: Jesienią będą wybory samorządowe. Podobno miałeś propozycję zostania prezydentem Rybnika?
W Rybniku zostałem wielokrotnie pobity i okradziony. Ostatni raz na terenie Rybnika byłem na autostradzie już przy Żorach, rok temu, gdy wracałem z Pragi, wtedy mnie nikt nie bił, bo byłem w autobusie (Regiojet? LeoExpress? PolskiBus?). Rybnik to miasto bandytów. Moszczą się faszyści, których chroni policja.
Konrad Góra: Wybieram się do Pragi marcem. Jedziesz?
To nie jest zły pomysł. Godajom mi, co by tyn wywiod dokończyć, ale jo Ci godom: niő. I na koniec, jako że ani Ty, ani jo, niő momy czasu, bo Ty kajś lecisz, jo kajś leca, to jo Ci godom, mom w rzici to wszisko, i tak blank zrobióne jest to „wywiadziszcze”, zarozki ida pizgać malorzy na wernisaż. Czimej sie, chopie!
Dawid Mateusz: Ryba, a czekaj jeszcze, zapomnieliśmy o jednym. Jak Ty się czujesz po wydaniu wierszy zebranych?
Do dupy.
Urodzony w 1986 roku. Publikował w licznych pismach zwartych i ulotnych. Podejmował wiele, mniej lub bardziej udanych inicjatyw kulturalnych. Jest autorem debiutanckiej Stacji wieży ciśnień (2016), która ukazała się nakładem Biura Literackiego. Mieszka w Krakowie.
ur. w 1978 r. Za tom Pokój widzeń(2011) nominowany do Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius. Wydał również książki Requiem dla Saddama Husajna i inne wiersze dla ubogich duchem(2008), Siła niższa (full hasiok) (2012), Nie (2016) i Kalendarz majów (2019), który przyniósł mu nominację do Nagrody Literackiej Gdynia i Nagrody Literackiej Nike. W 2020 r. ukaże się jego wybór wierszy Wojna (pieśń lisów). Autor wyboru wierszy Anny Świrszczyńskiej Kona ostatni człowiek. Mieszka w Ligocie Małej i lasach.
Urodzony w 1976 roku. Poeta, tłumacz, happener, były redaktor pisma artystycznego „Plama” w Rybniku oraz polskiego tygodnika „Nowy Czas” w Londynie. Autor siedmiu tomów poetyckich: Epifanie i katatonie (2003), Motta robali (2005), Stos gitar (2009), Gram, mózgu (2010), masakra kalaczakra (2011), Dar Meneli(2017) wyróżniony Górnośląską Nagrodą Literacką „Juliusz” oraz POGO GŁOSEK (2019). W 2018 roku w Biurze Literackim ukazał się zbiór jego wierszy Podręcznik naukowy dla onironautów (1998–2018). Mieszka w Krakowie..
Impresja Dawida Mateusza i Jakuba Skurtysa na temat poezji Oli Lewandowskiej-Ferenc, laureatki 16. edycji Połowu poetyckiego.
WIĘCEJOdpowiedzi Konrada Góry na pytania Tadeusza Sławka w „Kwestionariuszu 2022”.
WIĘCEJImpresja Dawida Mateusza i Jakuba Skurtysa na temat poezji Patricka Leftwicha, laureata 16. edycji Połowu poetyckiego.
WIĘCEJImpresja Dawida Mateusza i Jakuba Skurtysa na temat poezji Zofii Kiljańskiej, laureatki 16. edycji Połowu poetyckiego.
WIĘCEJImpresja Dawida Mateusza i Jakuba Skurtysa na temat poezji Bartosza Horyzy, laureata 16. edycji Połowu poetyckiego.
WIĘCEJImpresja Dawida Mateusza i Jakuba Skurtysa na temat poezji Aleksandry Byrskiej, laureatki 16. edycji Połowu poetyckiego.
WIĘCEJSpotkanie wokół książek Wojna (pieśni lisów), Przepowieść w ścinkach, Gdyby ktoś o mnie pytał i Sekcja zabójstw z udziałem Konrada Góry, Marty Podgórnik, Bohdana Zadury, Joanny Mueller i Karola Maliszewskiego w ramach festiwalu Stacja Literatura 25.
WIĘCEJImpresja Dawida Mateusza na temat zestawu wierszy Found Footage Niny Voytali, laureatki 15. edycji Połowu.
WIĘCEJImpresja Dawida Mateusza na temat zestawu wierszy wszystkie moje lesby sprzedam do porno Zuzanny Strehl, laureatki 15. edycji Połowu.
WIĘCEJImpresja Dawida Mateusza na temat zestawu wierszy Wieże Juliana Rosińskiego, laureata 15. edycji Połowu.
WIĘCEJGłos Dawida Mateusza w debacie „Nowe języki poezji”.
WIĘCEJImpresja Dawida Mateusza na temat zestawu wierszy Wykwit Karoliny Kapusty, laureatki 15. edycji Połowu.
WIĘCEJImpresja Dawida Mateusza na temat zestawu wierszy Komunizm, gówno i może cie kocham Tomasza Gromadki, laureatki 15. edycji „Połowu”.
WIĘCEJImpresja Dawida Mateusza na temat zestawu wierszy Mistrz Worda opanowuje podstawowe kompetencje soszjalu Sary Akram, laureatki 15. edycji „Połowu”.
WIĘCEJCzytanie z książki Pogo głosek z udziałem Roberta Rybickiego w ramach festiwalu Stacja Literatura 25.
WIĘCEJRozmowa Dawida Mateusza z Radosławem Jurczakiem, towarzysząca wydaniu książki Radosława Jurczaka Zakłady holenderskie, która ukazała się w Biurze Literackim 18 listopada 2020 roku.
WIĘCEJRozmowa Aleksandra Trojanowskiego i Jakuba Sęczyka z Konradem Górą, towarzysząca wydaniu książki Konrada Góry Wojna (pieśni lisów), która ukazała się w Biurze Literackim 29 października 2020 roku.
WIĘCEJAutorski komentarz Konrada Góry, towarzyszący wydaniu książki Wojna (pieśni lisów), która ukazała się w Biurze Literackim 19 października 2020 roku.
WIĘCEJSpotkanie wokół książki Ludzie ze Stacji w ramach festiwalu Stacja Literatura 25.
WIĘCEJRozmowa Dawida Mateusza z Julkiem Rosińskim, laureatem konkursu na „Wiersz i opowiadanie doraźne 2020”.
WIĘCEJGłos Konrada Góry w debacie „Ludzie ze Stacji”.
WIĘCEJFragment zapowiadający książkę Wojna (pieśń lisów) Konrada Góry, która ukaże się w Biurze Literackim 19 października 2020 roku.
WIĘCEJImpresja Dawida Mateusza na temat zestawu wierszy Katalog ofert Jakuba Sęczyka, laureata 14. edycji „Połowu”.
WIĘCEJCzytanie z książki Kalendarz majów z udziałem Konrada Góry w ramach festiwalu Stacja Literatura 24.
WIĘCEJImpresja Dawida Mateusza na temat zestawu wierszy Haka! Agaty Puwalskiej, laureatki 14. edycji „Połowu”.
WIĘCEJGłos Roberta Rybickiego w debacie „Ludzie ze Stacji”.
WIĘCEJImpresja Dawida Mateusza na temat zestawu wierszy Ogród w szkle Klaudii Pieszczoch, laureatki 14. edycji „Połowu”.
WIĘCEJSpotkanie wokół książki “Waruj Joanny Mueller i Joanny Łańcuckiej z udziałem Joanny Mueller, Joanny Łańcuckiej, Anny Adamowicz oraz Dawida Mateusza w ramach festiwalu Stacja Literatura 22.
WIĘCEJImpresja Dawida Mateusza na temat zestawu wierszy Jasnozielone albo zmartwychwstanę w słonecznikach Marleny Niemiec, laureatki 14. edycji „Połowu”.
WIĘCEJImpresja Dawida Mateusza na temat zestawu wierszy Hoodshit Michała Mytnika, laureata 14. edycji „Połowu”.
WIĘCEJRozmowa Konrada Góry z Aleksandrem Trojanowskim, towarzysząca premierze książki Parkingi podziemne jako miasta spotkań, która ukazała się w Biurze Literackim 10 lutego 2020 roku.
WIĘCEJImpresja Dawida Mateusza na temat zestawu wierszy Grypsy proroków Pawła Kusiaka, laureata 14. edycji „Połowu”.
WIĘCEJSpotkanie z udziałem Ramiego Al-Aszeka, Konrada Góry, Filipa Łobodzińskiego, Jana Rojewskiego, Beaty Stasińskiej i Magdaleny Rigamonti w ramach festiwalu Stacja Literatura 24.
WIĘCEJImresja Dawida Mateusza na temat zestawu wierszy Umowa śmieciowa Natalii Kubicius, laureatki 14. edycji „Połowu”.
WIĘCEJRozmowa Weroniki Janeczko z Robertem Rybickim, towarzysząca premierze książki Pogo głosek Roberta Rybickiego, która ukazała się w Biurze Literackim 9 grudnia 2019 roku.
WIĘCEJAutorski komentarz Roberta Rybickiego, towarzyszący premierze książki Pogo głosek, która ukaże się w Biurze Literackim 9 grudnia 2019 roku.
WIĘCEJImpresja Dawida Mateusza na temat zestawu wierszy Zakłady montażu jaźni Pawła Harlendera, laureata 14. edycji „Połowu”.
WIĘCEJSpotkanie wokół książek Puste noce i 100 wierszy wypisanych z języka angielskiego z udziałem Jerzego Jarniewicza, Karola Maliszewskiego i Dawida Mateusza w ramach festiwalu Stacja Literatura 23.
WIĘCEJFragment zapowiadający książkę POGO GŁOSEK Roberta Rybickiego, która ukaże się w Biurze Literackim 9 grudnia 2019 roku.
WIĘCEJCzytanie z książki Podręcznik naukowy dla onironautów (1998–2018) z udziałem Roberta Rybickiego w ramach festiwalu Stacja Literatura 23.
WIĘCEJZapis rozmowy Romana Honeta z Robertem Rybickim, opublikowanej w cyklu prezentacji najciekawszych archiwalnych tekstów z dwudziestopięciolecia festiwalu Stacja Literatura.
WIĘCEJSpotkanie autorskie wokół książki Po szkodzie z udziałem Bohdana Zadury, Karola Maliszewskiego i Dawida Mateusza w ramach festiwalu Stacja Literatura 23.
WIĘCEJRozmowa Jakuba Skurtysa z Dawidem Mateuszem, towarzysząca wydaniu almanachu Połów. Poetyckie debiuty 2018, który ukazał się nakładem Biura Literackiego 3 czerwca 2019 roku.
WIĘCEJRozmowa Anny Adamowicz z Konradem Górą, towarzysząca wydaniu książki Kalendarz majów Konrada Góry, która ukazała się nakładem Biura Literackiego 14 maja 2019 roku.
WIĘCEJAutorski komentarz Konrada Góry do książki Kalendarz majów, która ukazała się nakładem Biura Literackiego 14 maja 2019 roku.
WIĘCEJImpresja Dawida Mateusza na temat zestawu wierszy Parkingi podziemne jako miasta spotkań Aleksandra Trojanowskiego, laureata 13. edycji „Połowu”.
WIĘCEJImpresja Dawida Mateusza na temat zestawu wierszy Gminne Antoniny M. Tosiek, laureatki 13. edycji „Połowu”.
WIĘCEJImpresja Dawida Mateusza na temat zestawu wierszy Nic cięższe niż coś Katarzyny Szaulińskiej, laureatki 13. edycji „Połowu”.
WIĘCEJFragment zapowiadający książkę Kalendarz majów Konrada Góry, która ukaże się nakładem Biura Literackiego 13 maja 2019 roku.
WIĘCEJImpresja Dawida Mateusza na temat zestawu wierszy Trzysta cytryn do trzeciej potęgi tygrysa Marcina Podlaskiego, laureata 13. edycji „Połowu”.
WIĘCEJRozmowa Dawida Mateusza z Anną Adamowicz, towarzysząca wydaniu książki Animalia, która ukazała się w Biurze Literackim 28 stycznia 2019 roku.
WIĘCEJImpresja Dawida Mateusza na temat zestawu wierszy Le voyage ivre Marcina Piechrzlińskiego, laureata 13. edycji „Połowu”.
WIĘCEJSpotkanie z organizatorami festiwalu Stacja Literatura 23, w którym udział wzięli Damian Banasz, Artur Burszta, Mateusz Grzegorzewski, Aleksandra Grzemska, Polina Justowa, Dawid Mateusz, Mina, Joanna Mueller, Aleksandra Olszewska, Tomasz Piechnik, Juliusz Pielichowski, Magdalena Rigamonti i Maksymilian Rigamonti.
WIĘCEJImpresja Dawida Mateusza na temat zestawu wierszy zero waste Marii Halber, laureatki 13. edycji „Połowu”.
WIĘCEJDyskusja redakcji Biura Literackiego z udziałem: Aleksandry Grzemskiej, Dawida Mateusza, Joanny Mueller, Aleksandry Olszewskiej, Juliusza Pielichowskiego i Artura Burszty na temat festiwalu Stacja Literatura 23.
WIĘCEJSpotkanie autorskie w ramach festiwalu Stacja Literatura 22, w którym udział wzięli Radosław Jurczak, Dawid Mateusz, Magdalena Pułka i Karolina Felberg-Sendecka.
WIĘCEJSpotkanie autorskie “Tribute to John Ashbery” w ramach festiwalu Stacja Literatura 22.
WIĘCEJRozmowa Dawida Mateusza z Bohdanem Zadurą, towarzysząca premierze książki Po szkodzie, wydanej nakładem Biura Literackiego 26 lutego 2018 roku.
WIĘCEJSpotkanie autorskie “Literatura na wysypisku kultury” z udziałem Piotra Matywieckiego, Przemysława Owczarka, Marty Podgórnik, Roberta Rybickiego i Marty Koronkiewicz w ramach festiwalu Stacja Literatura 22.
WIĘCEJRozmowa Dawida Mateusza z Filipem Łobodzińskim, towarzysząca premierze książki Tarantula Boba Dylana w przekładzie Filipa Łobodzińskiego, wydanej nakładem Biura Literackiego 15 stycznia 2018 roku.
WIĘCEJSpotkanie autorskie “Nie będzie naród pluł nam w twarz” z udziałem Pawła Kaczmarskiego, Jakobe Mansztajna, Dawida Mateusza i Piotra Przybyły w ramach festiwalu Stacja Literatura 21.
WIĘCEJFragment zapowiadający książkę Podręcznik naukowy dla onironautów Roberta Rybickiego, która ukaże się nakładem Biura Literackiego 19 marca 2018 roku.
WIĘCEJRozmowa Dawida Mateusza z Agatą Jabłońską, towarzysząca premierze książki Raport wojenny, wydanej nakładem Biura Literackiego 20 listopada 2017 roku.
WIĘCEJFragment zapowiadający książkę Podręcznik naukowy dla onironautów Roberta Rybickiego, która ukaże się nakładem Biura Literackiego 19 marca 2018 roku.
WIĘCEJCzytanie z książki “Nie” z udziałem Konrada Góry i Wojtka Bajdy w ramach festiwalu Stacja Literatura 21.
WIĘCEJAutorski komentarz Dawida Mateusza w ramach cyklu “Historia jednego wiersza”, towarzyszący premierze książki Wybieganie z raju (2006–2012) Tomasza Pułki, wydanej w Biurze Literackim 10 lipca 2017 roku.
WIĘCEJWiersz z tomu Kona ostatni człowiek, zarejestrowany podczas spotkania “44. Poezja Polska od nowa” na festiwalu Port Wrocław 2014.
WIĘCEJRozmowa Dawida Mateusza z Robertem Rybickim, towarzysząca premierze książki Dar Meneli, wydanej w Biurze Literackim 17 kwietnia 2017 roku.
WIĘCEJAutorski komentarz Roberta Rybickiego do książki Dar Meneli, wydanej w Biurze Literackim 17 kwietnia 2017 roku.
WIĘCEJWiersz z tomu Poeci na nowy wiek, zarejestrowany podczas spotkania “Poeci na nowy wiek” na festiwalu Port Wrocław 2010.
WIĘCEJFragment książki Roberta Rybickiego Dar Meneli, która ukaże się w Biurze Literackim 17 kwietnia 2017 roku.
WIĘCEJFragment książki Roberta Rybickiego Dar Meneli, która ukaże się w Biurze Literackim 17 kwietnia 2017 roku.
WIĘCEJPremierowy wiersz z kolejnej książki Konrada Góry, która ukaże się w Biurze Literackim w 2018 roku.
WIĘCEJRozmowa Dawida Mateusza z Konradem Górą, towarzysząca premierze książki Nie, wydanej w Biurze Literackim 15 listopada 2016 roku.
WIĘCEJAutorski komentarz Konrada Góry towarzyszący premierze książki Nie, wydanej w Biurze Literackim 15 listopada 2016 roku.
WIĘCEJWiersz z tomu Poeci na nowy wiek, zarejestrowany podczas spotkania “Poeci na nowy wiek” na festiwalu Port Wrocław 2010.
WIĘCEJKlip do książki Nie Konrada Góry.
WIĘCEJZdobywca głównej nagrody w VI edycji konkursu „Nakręć wiersz”. Klip na podstawie wiersza Konrada Góry pod tytułem “Matki Boskiej Rzeźnej”.
WIĘCEJFragment zapowiadający antologię Zebrało się śliny. Nowe głosy z Polski, która ukaże się w Biurze Literackim.
WIĘCEJRozmowa Krzysztofa Sztafy z Dawidem Mateuszem, towarzysząca premierze książki Stacja wieży ciśnień, wydanej w Biurze Literackim 26 lipca 2016 roku.
WIĘCEJKomentarz Dawida Mateusza w ramach cyklu „Historia jednego wiersza”, towarzyszący premierze książki Stacja wieży ciśnień, wydanej w Biurze Literackim 26 lipca 2016 roku.
WIĘCEJFragment zapowiadający książkę Stacja wieży ciśnień Dawida Mateusza, która ukaże się w Biurze Literackim.
WIĘCEJFragment zapowiadający książkę Stacja wieży ciśnień Dawida Mateusza, która ukaże się w Biurze Literackim.
WIĘCEJRozmowa Jakuba Skurtysa z Dawidem Mateuszem. Prezentacja w ramach cyklu tekstów zapowiadających antologię Zebrało się śliny. Nowe głosy z Polski, która ukaże się w Biurze Literackim.
WIĘCEJPremierowy zestaw wierszy Dawida Mateusza. Prezentacja w ramach cyklu tekstów zapowiadających antologię Zebrało się śliny. Nowe głosy z Polski, która ukaże się w Biurze Literackim.
WIĘCEJAutorski komentarz Dawida Mateusza w ramach cyklu „Historia jednego wiersza”. Prezentacja w ramach cyklu tekstów zapowiadających antologię Zebrało się śliny. Nowe głosy z Polski, która ukaże się w Biurze Literackim.
WIĘCEJFragment zapowiadający książkę Nie Konrada Góry, która ukaże się w Biurze Literackim.
WIĘCEJFragment zapowiadający książkę Nie Konrada Góry, która ukaże się niebawem w Biurze Literackim.
WIĘCEJFragment zapowiadający książkę Nie Konrada Góry, która ukaże się niebawem w Biurze Literackim.
WIĘCEJFragment zapowiadający książkę Nie Konrada Góry, która ukaże się niebawem w Biurze Literackim.
WIĘCEJKomentarz Dawida Mateusza do wiersza Literatura małych ojczyzn.
WIĘCEJFragment posłowia Konrada Góry do wyboru wierszy Anny Świrszczyńskiej Kona ostatni człowiek.
WIĘCEJRecenzja Konrada Góry z książki Preparaty Przemysława Witkowskiego.
WIĘCEJGłos Roberta Rybickiego w debacie “Być poetą dzisiaj”.
WIĘCEJKomentarze Konrada Góry, Kornelii Pieli, Radosława Wiśniewskiego oraz Kamila Zająca.
WIĘCEJCzytanie z książki Podręcznik naukowy dla onironautów (1998–2018) z udziałem Roberta Rybickiego w ramach festiwalu Stacja Literatura 23.
WIĘCEJRecenzja Rafała Wawrzyńczyka towarzysząca premierze książki Podręcznik naukowy dla onironautów (1998–2018) Roberta Rybickiego, wydanej w Biurze Literackim 19 marca 2018 roku.
WIĘCEJFragment zapowiadający książkę Podręcznik naukowy dla onironautów Roberta Rybickiego, która ukaże się nakładem Biura Literackiego 19 marca 2018 roku.
WIĘCEJFragment zapowiadający książkę Podręcznik naukowy dla onironautów Roberta Rybickiego, która ukaże się nakładem Biura Literackiego 19 marca 2018 roku.
WIĘCEJRecenzja Joanny Orskiej, towarzysząca wydaniu książki Konrada Góry Wojna (pieśni lisów), która ukazała się w Biurze Literackim 19 października 2020 roku.
WIĘCEJAutorski komentarz Konrada Góry, towarzyszący wydaniu książki Wojna (pieśni lisów), która ukazała się w Biurze Literackim 19 października 2020 roku.
WIĘCEJRecenzja Dawida Kujawy, towarzysząca premierze książki Pogo głosek Roberta Rybickiego, która ukazała się w Biurze Literackim 9 grudnia 2019 roku.
WIĘCEJSzkic Marty Koronkiewicz i Pawła Kaczmarskiego o poezji Konrada Góry i Szczepana Kopyta, prezentujący antologię Zebrało się śliny. Nowe głosy z Polski, wydaną w Biurze Literackim 20 września 2016 roku, a w wersji elektronicznej 18 grudnia 2017 roku.
WIĘCEJSzkic Mai Staśko i Dawida Kujawy o poezji Dawida Mateusza z tomu Stacja wieży ciśnień. Prezentacja w ramach cyklu tekstów zapowiadających antologię Zebrało się śliny. Nowe głosy z Polski, która ukaże się w Biurze Literackim.
WIĘCEJGłos Karola Maliszewskiego w debacie „Nowy (polski) głos w Europie”.
WIĘCEJGłos Pawła Kaczmarskiego w debacie „Nowy (polski) głos w Europie”
WIĘCEJGłos Joanny Orskiej w debacie „Nowy (polski) głos w Europie”
WIĘCEJPoeta, który mówi swoją prawdę, nie ma potrzeby oglądania się wstecz, nie prowadzi go konieczność konfrontowania swojego komunikatu wobec innego.
WIĘCEJLaudacja Romana Honeta, prowadzącego projekt Poeci na nowy wiek.
WIĘCEJ