Przekraczam Rubikon (1)

Nie ma jak skupić się
No Time to Think

Śmierć stawia przed tobą
życie z dzieckiem i żoną
co jak lunatyk miota się w twoim śnie
walczysz pełen litości
wtem chłodniesz, masz dość i
wołasz: „Kto zdradza, niech znika precz”

Alienacja, adoracja
plutokracja, denuncjacja
walczysz o tron
bez wsparcia, bo skąd
jak anonim lądujesz na dnie
nie ma jak skupić się

Szargają cię w stolicy
rzucą grosz w tajemnicy
z łaski, bo tej mają aż dość
księżna cię łudzi
lecz ciemiężca cię judzi
więc masz w sobie obłęd i złość

Przywidzenie, upojenie
prześladowanie, zakłamanie
zdradliwy całus
cię wciąga pomału
w dolinę osobliwych cech
i nie masz jak skupić się

Sędzia zechce cię zmusić
wiejska mniszka cię kusi
grzechy jej lepsze są od jej cnót
czuję rozpacz i żal, gdy
oczami jak szmaragdy
widzę, że w krąg pułapek jest w bród

Karnawalia, spirytualia
dualizmy, letalizmy
Merkury rządzi
a los w głowie ci mąci
jak zaraza, co ma skryty cel
i nie ma jak skupić się

Sumienie zdradziło cię
gdy tyran zwabił w sidła cię
gdzie jagnię zwykło spać obok lwa
ja zdrajcę bym spłacił
a dużo później go zgładził
może kto inny nie, lecz ja tak

Wyniesienie, poświęcenie
letalizmy, realizmy
ale magik jest sprawniejszy
a jego gra jest mroczniejsza
niż tusz i bardziej lepka niż krew
nie ma jak skupić się

On karmi nas gniewem
i zazdrością, bo wie, że
najlepiej cię wepchnąć pod but
ty niemowę zgrywasz
i ogładą zadziwiasz
gdy szaleńcy już podnoszą bunt

Sprawiedliwość, spolegliwość
samodzielność, bezpośredniość
kiedy chcesz się napić
z tyłu oczy się gapią
a ty w lustrze tylko dostrzegasz je
nie ma jak skupić się

Żołnierze smutku
i królowe jutra
za modlitwę zrobią, co tylko chcesz
nie doczekasz zbawienia
za nic masz przypuszczenia
nieważne, jak, kiedy i gdzie

Deprecjacja, grawitacja
spolegliwość, powściągliwość
nie ujrzysz jej więcej
a nurt coraz prędzej
ku przepaści wraz z tobą mknie
nie ma jak skupić się

Grzebiesz własną dojrzałość
zabijasz zuchwałość
rozkoszy dziś musisz się strzec
kochanki ci kadzą
lecz nie mają władzy
i czy żyjesz, nie potrafią rzec

Socjalizmy, hipnotyzmy
patriotyzmy, materializmy
durne prawo pozwala
szczęki innym rozwalać
pobrzękując kluczami do cel
i nie ma jak skupić się

Brniesz pod płachtą nieba
wprost ku dziewczynie
z Babilonu, co róży ma kwiat
gwiazd światło ze Wschodu
zwiastuje swobodę
chciwych rąk już nie musisz się bać

Solidarność, egalitarność
identyczność, kategoryczność
chcesz w ostatniej chwili
spojrzeć w stronę Kamili
która znika w księżycowej mgle
i nie ma jak skupić się

Kule mogą ból sprawić
śmierć – siły pozbawić
ale już z ciebie nie będą kpić
pełznąc kloaką czarcią
z czci odarty do cna, wciąż
możesz dać, lecz nie dostaniesz nic

Nie ma jak wybrać czas pogrzebu prawd
nie ma jak mówić pas lub zatrzeć ślad
nie ma jak stawić czoło
ofierze z cokołu
nie ma jak cierpieć, zaczerpnąć dech
i jak skupić się

Składam się z mnogości
I Contain Multitudes

Dzisiaj, jutro i wczoraj też
kwiaty, jak wszystko, spotyka śmierć
jedź ze mną, proszę, do Bally-na-Lee
bądź blisko, nie pozwól oszaleć mi
mam włos w nieładzie, walczę o honor, nie włości
składam się z mnogości

Moje serce oskarża, jak u pana Poe
szczątki znanych ci ludzi w moich ścianach są
wypiję za nasze rozmowy, za prawdę
wypiję za tego, z kim dzielisz sypialnię
maluję pejzaże, akty i ludzkie kości
składam się z mnogości

Czerwony cadillac i czarny wąsik
mam na palcach pierścienie, co błyszczą i skrzą się
co teraz zrobimy? Powiedz – co dalej?
Pół własnej duszy dałem tobie, kochanie
baluję i knuję z młodszymi gośćmi
składam się z mnogości

Jestem jak Anna Frank, jak Indiana Jones
i jak te angielskie dranie z Rolling Stones
idę na samą krawędź, idę do końca
idę tam, gdzie złe wieści znów stają się krzepiące

Śpiewam pieśni doświadczenia jak William Blake
nie mam czego się wstydzić, za co kajać tym mniej
wszystko płynie, bez przerwy i co dnia
ja ciągle żyję na bulwarze zbrodni
jeżdżę szybko, jem szybko, nie dość mi szybkości
składam się z mnogości

Różowe trampki, dżinsy czerwone
te wszystkie śliczne dziewki, te stare królowe
te stare królowe z przeszłych moich żyć
bez czterech gnatów i dwóch noży nie ważę się wyjść
mam w sobie różne stany, mam w sobie sprzeczności
składam się z mnogości

Chytry wilku, oto serce me, spójrz, jeśli chcesz
lecz nie na całe, tylko na tę jego mściwą część
sprzedam cię bez mrugnięcia, cenę wypalę ci
cóż więcej? Śmierć razem ze mną i życiem mym śpi

Giń, przepadnij, o pani, z moich kolan precz
i usta ode mnie zabierz też
otwartą będę mieć drogę, moją drogę myślenia
zagram preludia Chopina i sonaty Beethovena
dopilnuję, by nie zostawiać za sobą miłości
składam się z mnogości