Przekraczam Rubikon (2)

Znad Czerwonych Strug
Red River Shore

Któreś z nas gasi światła, leżymy więc
smagani przez księżyca blask
któreś z nas po ciemku na śmierć lęka się
że za aniołami wzleci do gwiazd
siedem razy siedem dziewcząt przybyło wraz
próbując wejść w chaty mej próg
lecz nie chciałem, by mnie chciała którakolwiek z nich
prócz dziewczyny znad Czerwonych Strug

Siadałem przy niej, starałem się długi czas
żonę swoją uczynić z niej
ona zaś mi dała najlepszą z rad
mówiąc: „Wróć do siebie, w spokoju żyj”
dotarłem tam, gdzie czarnych wichrów grzmi ryk
dotarłem aż na zachód, na wschód
lecz nie zdołałem dotrzeć daleko tak
z dziewczyną znad Czerwonych Strug

Od chwili, gdy mój wzrok padł na nią, wiedziałem, że
oto mojej wolności kres
to jedno spojrzenie wystarczyło, bym
wiedział, że chcę życie z nią wieść
lat temu wiele już wyblakł mój sen
gdzie przepadł, wie jeden Bóg
a prawdziwym się zdał, jak prawdziwa była ta
dziewczyna znad Czerwonych Strug

Miłości odrzuconej poznałem smak
odziany chodzę w niedoli płaszcz
a zziębły uśmiech tak pasuje mi
przywoływany na twarz
jeden wszak obraz prześladuje mnie
gdy myśl błądzi przez wspomnień dukt –
obraz tej bliskiej, uwielbianej do dziś
dziewczyny znad Czerwonych Strug

Blaknąca przeszłość rzuca na nas swój cień
pożogą trawi nas czas
ja ludziom się starałem nie czynić krzywd
wyplenić z duszy występku chwast
po wszystkim nie wiem wciąż, czy zyskałem coś
czy może na koncie mam dług
a każdy dzień to kolejny dzień bez
tej dziewczyny znad Czerwonych Strug

Jam cudzoziemiec, wokół mnie obcy kraj
lecz wiem, że w nim osiądę już
o nią chcę wysoko grać, nucąc pieśń
co spłynie do mnie ze wzgórz
nie rozpoznaję żadnych widoków i miejsc
a przecież bywałem tu
bywałem tysiąc i jedną noc wstecz
z dziewczyną znad Czerwonych Strug

Chcąc wytłumaczyć się z dawnych spraw
wybrałem się raz tam, gdzie jej dom
każdy, kto znał nas wtedy, zaprzeczał, by
kojarzył w ogóle ją
już dawno temu zapadł nade mną zmrok
znaleźć do niej nie umiem dróg
o, gdybym mógł spędzić swego żywota dni
z tą dziewczyną znad Czerwonych Strug

Ponoć przed laty hen żył taki ktoś
co ciężar udręk wciąż musiał nieść
ów człowiek umiał wskrzesić każdego, kto
wyzionął ducha, napotkał śmierć
jakiej używał mowy, nie wiem do dziś
i czy gdzieś żyje mistrz takich sztuk
zresztą może nikt nigdy nie spotkał tu mnie
prócz dziewczyny znad Czerwonych Strug

Woody’emu
Song to Woody

Dom swój zostawiłem tysiące mil stąd
przede mną stóp wiele szło drogą tą
na świat twój patrzyłem, kiedym tak szedł
świat panów, pachołków, świat biesiad i bied

Hej, hej, Woody Guthrie, dla ciebie coś mam
piosenkę o świecie, co toczy się tam
rozdartym i głodnym, pełnym smutków i skaz
co się ledwie urodził, a już martwy jak głaz

Hej, Woody Guthrie, lecz ja wiem, że ty wiesz
wszystko to, o czym mówię, inne sprawy znasz też
śpiewam ci, lecz przecież nie muszę, wierz mi
bo niewielu dokonało tak wiele jak ty

Na cześć Cisco, Sonny’ego, Lead Belly’ego gram
wszystkich tych, co wraz z tobą zjeździli ten kraj
ich rąk, serc i sumień, ludziom tym śpiewam tak
co jak pył się zjawiają i przemijają jak wiatr

Wyruszam znów jutro, choć mógłbym i dziś
droga mnie wzywa, więc już trzeba iść
i tylko ci powiem, bo nie wiem, czy wiesz
ja sam w kościach wiele szlaków mam też

autor muzyki: Woody Guthrie