Wybór stand-upów (1)

Gdzie to zgłosić

On mówi, że mnie nie zna
a ja mam z nim dziecko. Skąd bym miała jego dziecko,
gdyby mnie nie znał? Siedzieliśmy w samochodzie,
głęboko w śniegu i trzymałam to dziecko na rękach,
a on mówił, że przedstawi mnie Edycie i Luizie,
jeśli tylko przyznam, że należę do niego.
Zatem przyznałam, a on mówi teraz, że mnie nie zna.
Więc przypominam mu święto jabłka, pierwsze święto,
na które zabraliśmy nasze dziecko.
Przypominam mu ofiarę z człowieka, który miał się macerować
w wannie wypełnionej jabłkowym octem, aż zniknie.
To jest więcej niż prawdziwe, to jest wręcz logiczne,
a on nadal nie pamięta. Nie pamiętasz, pytam,
jak twój syn laserami z oczu uratował tego człowieka
przed niepotrzebną, barbarzyńską, męczeńską śmiercią,
co prawda zabijając wszystkich dookoła?
A więc nie pamiętasz. Grunt, że ja pamiętam
i opowiem każdemu, kto mnie zechce słuchać.

I szybka zmiana fazy

Fajny taki, elektryzujący
bit na infolinii przychodni. Słucham go tak długo,
że poza bitem słyszę podbit i nadbit.
Spleciona w uścisku trójca tworzy jedność,
robią to dla mnie. Oto mija wtorek.

W środę publiczne chłostanie lekarza,
że się spóźnił, tylko to by mogło mnie zatrzymać w tym kraju.
Ale chłostanie nago? Tylko nago chłostanie.

Katatonia fakapu

Jak tam u pani z cierpieniem? Jak to z cierpieniem, doktorze.
Cierpienie jest jak brzydki, głupi mężczyzna,
któremu się opierasz, opierasz, wreszcie wykończona
mówisz: bierz mnie, jestem twoja,
na co cierpienie mówi: eluwa, ja spierdalam.
To się pisze „elówa”.
Tak, doktorze, faktycznie.