Bagaż (2)

Dziś rano zmarła Francja

dziś rano zmar­ła Fran­cja
ata­sza­ty dyplo­ma­tycz­ne wysła­ły na ręce sie­rot depe­sze kon­do­len­cyj­ne
w Hon­du­ra­sie minu­tą ciszy uczczo­no pamięć zmar­łe­go mocar­stwa
w Suda­nie odby­ły się maso­we demon­stra­cje
a w Rio nie­prze­rwa­nie trwał kar­na­wał

dziś rano zmar­ła Fran­cja
sur­re­ali­ści ogło­si­li ban­kruc­two ban­ki impre­sjo­ni­zmu nie­wy­pła­cal­ność
despo­ci w spo­ko­ju zaczę­li budo­wać basty­lie
Kat­man­du wyra­zi­ło goto­wość zosta­nia nową sto­li­cą mody
a w Rio nie­prze­rwa­nie trwał kar­na­wał

dziś rano zmar­ła Fran­cja
naród posłusz­nie opusz­czał mar­twe zie­mie idąc na wiecz­ną tułacz­kę
na zacho­dzie Euro­py powsta­ła jesz­cze jed­na Saha­ra
kar­to­gra­fo­wie skwa­pli­wie nanio­są na mapy bia­ły obszar
któ­ry nazwą ane­ku­me­ną fran­cu­ską
a w Rio nie­prze­rwa­nie trwał będzie kar­na­wał

Ala ma koncepcję Boga

Jeśli ma być Bóg – mówi Ala sło­dząc her­ba­tę –
nie powi­nien zawia­dy­wać świa­tem.

Tym może się zająć pre­mier,
mini­ster bez teki, lub sekre­tarz par­tii, od bie­dy.

Jeśli ma być Bogiem – Ala sączy her­ba­tę –
to nie na ludz­ką mia­rę,
ani żad­nej rze­czy, co na zie­mi jest.
Ponad, poza, nie­uchwyt­ny i dale­ki,
nie dla nas, ale mimo nas.

Jak­by Go nie było, tak powi­nien być –
koń­czy Ala i odsta­wia pustą szklan­kę.

Dowód z tożsamości

imię utwo­rzo­ne przy­rost­kiem
‑men (jak brze­mię) od pnia no-
Alek­san­der Brück­ner

Tu miesz­kam,
stąd moje imię.

Na szklan­ce
nie­ne­go­cjo­wal­ny odcisk warg.

Na war­gach syczą­ce spół­gło­ski
pol­sz­czy­zny.

W pol­sz­czyź­nie
rów­nin­ne apo­kry­fy kra­jo­bra­zu.

Pod wycie­racz­ką
klucz.

Nie wyj­dę już
na swo­je.