O danc

Podczaszy spuściła słowa z uwięzi, lecz zachowała nad nimi dyskretną władzę, każąc im np. tańczyć “na ucho” po węgiersku.

Jerzy Jarniewicz

Poezja Anny Podczaszy warta jest uwagi m.in. dlatego, że przełamuje negatywny stereotyp poezji kobiecej, nie ulegając przy tym ślepo pokusie pisania po męsku. Oby tak dalej.

Marta Podgórnik

Świetny debiut!

Zbigniew Machej

Wiersze, które pisze Anna Podczaszy, są osobliwe i niepokojące. W języku totalnie metaforycznym szyfruje zapis przeżyć bardzo osobistych. Chce, żebyśmy poczuli, a nie dowiedzieli się, i stara się przekazać dużo, ale nie odsłonić za wiele. Widać, że nie w otwartość, bezpośredniość i czytelność Anna Podczaszy ma ochotę inwestować – już raczej w stężoną emocjonalność, niepokój i wieloznaczność. (…) Nietuzinkowa postać nam się pojawiła.

Michał Cichy