
Roz-połów się… Gawęda o debiutach
recenzje / ESEJE Karol MaliszewskiRecenzja Karola Maliszewskiego, towarzysząca premierze książki Połów. Poetyckie i prozatorskie debiuty 2022, wydanej w Biurze Literackim 14 sierpnia 2023 roku.
WIĘCEJEsej Karola Maliszewskiego poświęcony książce Przecena map Darka Foksa.
Z całej dziesięcioletniej twórczości (1987-1997) najważniejszy dla autora okazał się wątek mapy czy raczej zbioru map wytyczających szlak, pokazujących drogę. Dlatego zasadą wyboru i układu w tym tomie “utworów zebranych” nie rządzi chronologia. Ale też nie rządzi nią kaprys bądź dowolność. Darek Foks zaproponował wyprzedaż według starannie zaplanowanego scenariusza. Wybór rozpoczynają utwory z tomiku “Wiersze o fryzjerach” (1994). Następnie mamy wiersze z tomu “Misterny tren” (1997), zaś książkę kończą mało znane teksty, o których krążyły różne plotki i legendy, wydrukowane w Skierniewicach w 1989 roku w arkuszu “Wiersze”.
Taka koncepcja układu wysuwa na pierwszy plan “Kartografię” ze zbioru “Wiersze o fryzjerach” i umożliwia nieco inne spojrzenie na teksty, które wydawały się już odczytane i opisane. Nagle mocno brzmią w utworach Foksa sygnały dawane przez kartografa i podróżnika, przez kogoś, kto odwzorowuje zastaną rzeczywistość na swej subiektywnej, oryginalnej mapie i następnie innym podsuwa swój “wariant świata”. Postrzegać wówczas można pewne sformułowania, gesty i sytuacje z wierszy jako ciąg dalszy naszkicowanej wstępnie “mapy” i przyjętej “legendy”. Postrzegać można wówczas język tej poezji jako rodzaj opacznego odwzorowania, model podziałki i siatki kartograficznej działającej niczym filtr, na którym osadza się “coś” ze świata.
Wspomniałem, że Foks tym układem starannie wyreżyserował nowe spojrzenie na swoją poezję. Zadziałało również prawo sugestywnego tytułu. Udziela się sugestia podsuwania mapy. Pojawia się hipotetyczne zdanie: “Hej, słuchajcie, te moje wiersze są jak mapki nieznanego terenu”. I tak też zawsze traktowałem wiersze Foksa. Wydawały się odkrywcze i odkrywające, przecierające szlaki, nazywające świat w imieniu pokolenia wychowanego na innych wzorcach kulturowych. Ale mówi się tu także, mówi autoironicznie, o tym, że towar niezupełnie się sprzedał, że odbędzie się coś w na kształt promocji, będzie można nabyć wybrane pozycje po obniżonej cenie. A więc widzimy tu Foksa jako marszanda, handlarza starzyzną, komiwojażera obchodzącego puste osiedla z wierszem-ulotką w ręku.
Czy przecenione mapy mogą dalej służyć, czy mają jeszcze w sobie “orientującą moc”? Wielokrotnie jako turysta korzystałem z przecenionych map. Służyły doskonale w nieznanym mi terenie. Zdarzało się, że tylko dzięki nim nie zabłądziłem. Nie chciałbym więc przesadzić z uogólnieniem. Foks nie kwituje swej twórczości poetyckiej jako nieudanej, “nie do końca sprzedanej”, niekupionej przez kulturę wysoką, niezaakceptowanej przez Miłoszów, ale raczej, doskonale bawiąc się w dalszym ciągu, kpi z samego siebie i zajęcia zwanego “pisaniem wierszy”. Zadęcie nie przystoi tego typu poecie, więc sowizdrzalsko nazywa wybór własnych utworów “przeceną”. I widzę tu następującą sugestię: “A przeczytajcie jeszcze raz, bez emocji i szufladkowania. Kiedyś te mapy odgrywały dużą rolę w bitewnym zamieszaniu, w czasie wprowadzania do poezji polskiej nowych wzorców, teraz są jak smętne sztandary w muzeum. Można to wszystko nabyć na wyprzedaży”. Odbywa się wyprzedaż żywej historii literatury, mamy jak na dłoni jej ostatnie dziesięć, piętnaście lat.
Upewniają nas w takim rozumieniu i sposobie czytania rozsiane tu i ówdzie tropy. “Marco Polo ze Skierniewic” zdaje sobie sprawę, że każdy z nas, rozpoczynając pisanie wierszy, musi przewartościować zastaną historię literatury i odbyć podróż po niej zupełnie własnym traktem, zaczynając od cierpliwego szkicowania mapy. A więc ta prześmiewcza figura, bohater tych wierszy doskonale zdawał sobie sprawę z sytuacji, z konieczności powiedzenia nowego słowa i opowiedzenia się po jasno określonej stronie w sporze starego z nowym. Odkrywca, eksplorator, badacz nieznanego i do tej pory w poezji nieużywanego – tak możemy postrzegać tego bohatera, ciągle pamiętając o atmosferze ogólnej ironii, pamiętając o tym, że nie możemy być solenni i zasadniczy, nie możemy być pompatyczni. Tu krytyk musi “współgrać” z poetą, musi zaledwie napomykać o dwuznacznościach i musi umieć bawić się równie dobrze jak autor.
2
Foks umożliwia niepoważne traktowanie poezji, lecz z drugiej strony z dziwną powagą i troską w głosie podrzuca nam te “kartograficzne” tropy. Chce, żebyśmy w ten właśnie sposób zaczęli czytać jego nową-starą książkę. W wierszu “Epifania” wybija się więc na plan pierwszy fraza “Dzisiaj, odurzeni szumem/ za plecami, poddają się twoim/ wytyczającym szlak słowom, i widzą/ ślady na źle sklejonej mapie Ziemi/ Świętej.” Ta Foksowa epifania wygląda jak odwrócenie tradycyjnej epifanii i w efekcie świętość nie jest ustanawiana, lecz zaprzeczana. Mamy tu wizję ciągle żywej tradycji, w której “Hiob i jego kumple” nie mogą być pewni stałego miejsca w panteonie, lecz muszą o to miejsce i ważność przekazu walczyć, czując na plecach oddech niedowierzających następców. A więc bawimy się doskonale, bo żarty Foksa nie straciły uroku, błazenada jest jak zawsze hiper-inteligentna, ale teraz widać dokładniej, że chodziło mu o coś więcej, niż tylko o pełnienie roli dyżurnego rozśmieszacza czy kawalarza nowej poezji polskiej. Zwróćmy uwagę, że jego “kartografia” dotyczyła przemierzania i przemieszczania się w obszarze kultury, że ten zjadliwy, uszczypliwy eksplorator penetrował coś w rodzaju “szarej strefy” wartości i znaczeń, że interesowało go to, co działo się pod oficjalną i rzekomo akceptowaną przez wszystkich fasadą.
Upór pytań stawianych przez bohatera zmierzał do jednego: do ustalenia głębokości gruntu pod nogami, do wyraźnego określenia wartości, jakie dałoby się umieścić na swoim miejscu i powiedzieć o nich, że są pewne. W kieszeniach zostają wiersze Berrymana, a Goethe i Schiller są gdzieś daleko i wysoko, jak to na pomniku. Berryman pojawia się wraz z Schuylerem w wierszu poświęconym Borgesowi. Myślę, że to istotny trop na wczesnej mapie Foksa. Literaturę i w ogóle kulturę rozumie się jako wieżę Babel, przestrzeń chaosu, niezgody i zgnilizny, z której coś będzie wyłaniane i wybierane. Pozostałość zostanie ośmieszona. W wierszu mówi się upadku jako akcie oczyszczającym. Starcie między wiecznością a kulturą konsumpcyjną przebiega w każdym z nas. Współczesny poeta jest świadomy tego starcia i musi dokonać wyboru. Foks zachowuje się tak, jakby drwił z wieczności, a jednocześnie nie zostawiał suchej nitki na kulturze masowej. Być może udało się tu stworzyć jakieś własne rozwiązanie. Kpiąc, osadza się w wieczności, ironizując, zostaje w historii literatury, a wyśmiewana kultura konsumpcyjna wpisuje się w jakiś sposób w wieczność, tejże wieczności stając się zaskakującym elementem. Od Hioba do Olbrychskiego, od kolegi Priapa do towarzysza Kwaśniewskiego – to wszystko może być w wierszu, bo ma obrazować chaos i wymieszanie warstw, płaszczyzn, sfer w świadomości osoby mówiącej. Ona potrafi dowcipkować na każdy temat, nieważne skąd wzięty, czy z wiersza Pounda, czy też z wieczornych wiadomości w telewizji. Wyrazistymi znakami w chaosie stają się emocje – tutaj jest tak, że coś raczej się lubi i czegoś zdecydowanie się nie lubi. Nie lubi się uświęcania, hieratyczności, nie lubi sztuczności i oficjalności, natomiast przepada się za demonstracyjną prywatnością, za punktem widzenia kogoś z boku, wyłonionego z ludzkiej masy i świata stadnych odruchów. Nie przepada się za fasadą w każdej postaci. Dlatego dostaje się wieczności i duchowi świętemu, religii i Kościołowi, dlatego dostaje się państwu i patriotyzmowi, dlatego dostaje się historii literatury i kulturze jako takiej, ponieważ wszystko to oparte jest na schematach i uproszczeniach, pojęciowych ułatwieniach mających pomóc współczesnemu człowiekowi w orientacji, w odnalezieniu się.
Orientacja i odnalezienie się to być może najważniejsze problemy tej specyficznej “kartografii”. Ale lojalnie uprzedza się o subiektywności map, mówi się o tym, że są źle sklejone. Korzystaniu z nich towarzyszy ryzyko. W wierszu “Kartografia” znów “wzniosłość” sformułowań jest doszczętnie znoszona przez sytuację, w jaką je wtrącono. Znoszenie się, ścieranie kontekstów, zbijanie (także z pantałyku) to najczęściej spotykane tu gesty. Fragment “…i myślę o szybkim pojednaniu/ z milczącą naturą,/ bez którego niemożliwe/ jest nie tylko sporządzenie/ przyzwoitej mapy…” zaczyna szybko tracić na powadze, zderzony z trywialnością i komizmem sytuacji przymierzania butów w sklepie i groteskowym lękiem bohatera, który nie może sobie przypomnieć, jak to jest z jego skarpetkami, która właściwie jest dziurawa.
3
Ważna jest więc świadomość zmiany. Przywoływany zwrot “poezja/poeta lat dziewięćdziesiątych” jest odbiciem świadomości kształtowania nowej poezji. Ja wiem, że proponuję coś nowego – mówił autor. Wytyczam nowe szlaki, kreślę nowe mapy. Ale i z tego drwi się, ironizuje z tego nowego, które bierze się ze śmietniska literackich form i użyć, z gry zużytymi elementami tak zwanej literatury. Przywoływana “Wieża Babel” jest tu bardzo ważną i żywą figurą owego śmietnika. Po długim i żmudnym przeszukiwaniu jego zasobów można posadzić w jednej ławce Bursę i Schillera, Hioba i Odyseusza, i wsadzić im w usta jakieś absurdalne odzywki – ależ będzie ubaw! Tylko czemu to ma służyć? Bo już niczego nie da się powiedzieć poważnie, zwyczajnie, prosto?
Nie opuszcza mnie wrażenie, gdy patrzę na zawsze poważną twarz autora na zdjęciach, że ta błazenada jest na swój sposób poważna, że jest tylko otoczką czegoś bolesnego i niewygodnego, na którego wyrażenie znaleziono dotkliwie groteskowy wyraz. Dzieje się to, co znajduję w wierszach właśnie czytanego poety ukraińskiego, Andrija Bondara (w tłumaczeniu Bohdana Zadury). Zaprzeczanie oczywistości odbywa się w wielkim stylu. Chodzi także o oczywistość jakości, kategorii i wartości. Stoi za tym przekonanie, że poczucie tragiczności, że ból, pesymizm i powagę sytuacji należy wyartykułować w sposób dokładnie odwrotny, czyli przewrotnie. Niepoważnie, nieboleśnie, niesmutno. Czytelnik ma się bawić własnym smutkiem i nieporadnością, dziwnością istnienia i niepogodzeniem, poczuciem zagubienia i chaosu. Bo tylko tak można odnaleźć drogę (z jakichś Skierniewic do jakiegoś Nowego Świata), wytyczyć szlak w śnieżycy i wreszcie natknąć się na strychu na kawałki starej mapy. A wtedy ta poezja (i Foksa, i Bondara) może być jak podręczna taśma klejąca, która pomagałyby te kawałki skleić, a następnie wpisać uzyskaną całość w intymną, osobistą przestrzeń – ich wybór zaliczyć jako własny.
Pewnie że ktoś może narzekać na nieadekwatność lub niekompletność mapy czy też na zaskakujące niespodzianki ze strony rzeczywistości nieznajdującej właściwego wyrazu, ale to jest ryzyko immanentnie wpisane w przeżywanie świata jako dzieła, jako księgi, którą należy sobie wytłumaczyć i z mozołem odczytywać. Pewnie że taka mapa “może się skończyć”, że taka mapa może nie wystarczać, może wydać się owszem błyskotliwa, lecz w istocie niewiele mówiąca o świecie. Na szczęście Foks zdaje sobie sprawę z ulotności i tymczasowości, a także z tego, że zarówno jego własna propozycja, jak i propozycja całej poezji lat dziewięćdziesiątych była czymś przygodnym. To jest ujmujące i ostatecznie przekonuje do tego punktu widzenia. Dochodzi do tego dystans wobec tego, czego się dokonało i wobec tego, co nadal się robi. Trzeźwość spojrzenia, przenikliwa samoironia. Dostaje się też krytyce literackiej, która tych cech nie posiada, a ze śmiertelną powagą celebruje swoje gesty i w martwym kadrze unieruchamia coś żywego, wielobarwnego. Podejrzliwość i strategia kompromitacji dotyczy wszystkich i wszystkiego. Dlatego mówię, że ten typ mapy może po jakimś czasie już nie wystarczać. W końcu mało kto potrafi znieść trudy marszu pod dyktando kapryśnej, niepewnej i sobie przeczącej mapy.
4
Ale przecież Czapajew wreszcie wypłynął. Mamy okazję zapoznać się z tym mitycznym samizdatem, jakim był skierniewicki arkusz Foksa z roku 1989. Czy warto było wznawiać go po latach? Czy coś wnosi do oglądu poezji autora “Misternego trenu”? Wydaje mi się, że trzeba było wreszcie to przeczytać, żeby coś odczarować, zakpić także i z tej mitologii, bo żadnej rewelacji w tych wierszach nie znajduję. Prócz jednej: Foks był Foksem od samego początku. Już jako dwudziestolatek pisał cierpkie, ironiczne, kpiarskie teksty. Tyle tylko, że gustował raczej w wierszu wolnym emocyjnym, a dopiero potem zdecydował się na wiersz wolny zdaniowy, a nawet zaczął eksperymentować i wprowadzać implanty rodem z wiersza regularnego. Tak jak swego czasu Zadura swe zaskakujące sonety wypełniał codziennym niczym, tak samo Foks w klasycznie zarysowane strofy wpuszczał strzępy, wtręty i banalne konstatacje, dodatkowo potęgując wrażenie dyskomfortu poznawania i przeżywania rzeczywistości.
“Ważne są sceny z filmów, fragmenty cudzych wierszy oraz to, co kto powiedział” – usłyszałem od córki, która kilka lat temu czytała jakiś tomik Darka. Chciałbym tym stwierdzeniem zakończyć. Ważne są sceny z polskich i zagranicznych filmów, fragmenty znanych poematów polskich i niektórych wierszy amerykańskich oraz to, co ktoś do kogo rzekomo powiedział – szczególnie co ona powiedziała do niego, bo potem robi się z tego wiersze. A wiersze są po to, żeby je po latach przeceniać, tak jak Czapajew jest po to, żeby wreszcie którejś wiosny wypłynąć.
Urodzony w 1960 roku w Nowej Rudzie. Poeta, prozaik, krytyk literacki. Absolwent filozofii na Uniwersytecie Wrocławskim. Założyciel Noworudzkiego Klubu Literackiego „Ogma”. Laureat nagrody im. Marka Jodłowskiego (1994), nagrody im. Barbary Sadowskiej (1997), nagrody im. Ryszarda Milczewskiego-Bruno (1999). Nominowany do NIKE za zbiór krytyk literackich Rozproszone głosy. Notatki krytyka (2007). Pracuje w Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego. Mieszka w Nowej Rudzie.
Recenzja Karola Maliszewskiego, towarzysząca premierze książki Połów. Poetyckie i prozatorskie debiuty 2022, wydanej w Biurze Literackim 14 sierpnia 2023 roku.
WIĘCEJCzytanie z książki Romantyczność. Współczesne ballady i romanse inspirowane twórczością Adama Mickiewicza w ramach festiwalu TransPort Literacki 27.
WIĘCEJRecenzja Karola Maliszewskiego, towarzysząca premierze książki lorem ipsum Jakuba Pszoniaka, wydanej w Biurze Literackim 24 października 2022 roku.
WIĘCEJOdpowiedzi Karola Maliszewskiego na pytania Tadeusza Sławka w „Kwestionariuszu 2022”.
WIĘCEJRecenzja Karola Maliszewskiego towarzysząca premierze książki towarzysząca premierze książki 100 wierszy wolnych z Ukrainy w tłumaczeniu Bohdana Zadury, wydanej w Biurze Literackim 2 maja 2022 roku.
WIĘCEJRozmowa Karola Maliszewskiego z Bohdanem Zadurą, towarzysząca premierze książki 100 wierszy wolnych z Ukrainy, wydanej w Biurze Literackim 2 maja 2022 roku.
WIĘCEJRecenzja Karola Maliszewskiego towarzysząca premierze książki Wszystko dobrze Marii Krzywdy, wydanej w Biurze Literackim 7 marca 2022 roku.
WIĘCEJ17. odcinek cyklu „Kartoteka 25: Wiersze” Karola Maliszewskiego.
WIĘCEJRecenzja Karola Maliszewskiego towarzysząca premierze książki Odwrócona strefa, wydanej w Biurze Literackim 13 grudnia 2021 roku.
WIĘCEJSpotkanie wokół książek Bojownicy bez broni Mortena Nielsena, Przełykanie włosa Jána Ondruša i Pernambuco Ivana Wernischa z udziałem Bogusławy Sochańskiej, Zbigniewa Macheja, Leszka Engelkinga, Karola Maliszewskiego i Joanny Orskiej w ramach festiwalu Stacja Literatura 26.
WIĘCEJ16. odcinek cyklu „Kartoteka 25: Wiersze” Karola Maliszewskiego.
WIĘCEJ15. odcinek cyklu „Kartoteka 25: Wiersze” Karola Maliszewskiego.
WIĘCEJ14. odcinek cyklu „Kartoteka 25: Wiersze” Karola Maliszewskiego.
WIĘCEJ13. odcinek cyklu „Kartoteka 25: Wiersze” Karola Maliszewskiego.
WIĘCEJ12. odcinek cyklu „Kartoteka 25: Wiersze” Karola Maliszewskiego.
WIĘCEJ11. odcinek cyklu „Kartoteka 25: Wiersze” Karola Maliszewskiego.
WIĘCEJSpotkanie wokół książek Wojna (pieśni lisów), Przepowieść w ścinkach, Gdyby ktoś o mnie pytał i Sekcja zabójstw z udziałem Konrada Góry, Marty Podgórnik, Bohdana Zadury, Joanny Mueller i Karola Maliszewskiego w ramach festiwalu Stacja Literatura 25.
WIĘCEJ10. odcinek cyklu „Kartoteka 25: Wiersze” Karola Maliszewskiego.
WIĘCEJ9. odcinek cyklu „Kartoteka 25: Wiersze” Karola Maliszewskiego.
WIĘCEJSpotkanie wokół książek Zmyślony człowiek Tymoteusza Karpowicza, Credo Tadeusza Różewicza i Prawdziwe życie bohatera Rafała Wojaczka z udziałem Joanny Roszak, Jana Stolarczyka, Bogusława Kierca, Joanny Orskiej i Karola Maliszewskiego w ramach festiwalu Stacja Literatura 25.
WIĘCEJ8. odcinek cyklu „Kartoteka 25: Wiersze” Karola Maliszewskiego.
WIĘCEJRecenzja Karola Maliszewskiego towarzysząca premierze książki Przełykanie włosa Jána Ondruša w tłumaczeniu Zbigniewa Macheja, wydanej w Biurze Literackim 6 kwietnia 2021 roku.
WIĘCEJRozmowa Karola Maliszewskiego ze Zbigniewem Machejem, towarzysząca premierze książki Przełykanie włosa, wydanej w Biurze Literackim 6 kwietnia 2021 roku.
WIĘCEJ7. odcinek cyklu „Kartoteka 25: Wiersze” Karola Maliszewskiego.
WIĘCEJ6. odcinek cyklu Kartoteka 25: Wiersze.
WIĘCEJ5. odcinek cyklu Kartoteka 25: Wiersze.
WIĘCEJGłos Karola Maliszewskiego w debacie „Biurowe książki 2020 roku”.
WIĘCEJ4. odcinek cyklu Kartoteka 25: Wiersze.
WIĘCEJ3. odcinek cyklu Kartoteka 25: Wiersze.
WIĘCEJ2. odcinek z cyklu Kartoteka 25: Wiersze.
WIĘCEJ1. odcinek z cyklu Kartoteka 25: Wiersze.
WIĘCEJSpotkanie wokół książki Ludzie ze Stacji w ramach festiwalu Stacja Literatura 25.
WIĘCEJ7. odcinek cyklu „Biuro Literackie: rok po roku” autorstwa Karola Maliszewskiego.
WIĘCEJ6. odcinek cyklu „Biuro Literackie: rok po roku” autorstwa Karola Maliszewskiego.
WIĘCEJRecenzja Karola Maliszewskiego, towarzysząca premierze almanachu Połów. Poetyckie debiuty 2019, który ukazał się w Biurze Literackim 17 sierpnia 2020 roku.
WIĘCEJ5. odcinek cyklu „Biuro Literackie: rok po roku” autorstwa Karola Maliszewskiego.
WIĘCEJSpotkanie wokół książki Mordercze ballady Marty Podgórnik z udziałem Marty Podgórnik, Joanny Orskiej i Karola Maliszewskiego w ramach festiwalu Stacja Literatura 24.
WIĘCEJ4. odcinek cyklu „Biuro Literackie: rok po roku” autorstwa Karola Maliszewskiego.
WIĘCEJ3. odcinek cyklu „Biuro Literackie: rok po roku” autorstwa Karola Maliszewskiego.
WIĘCEJRozmowa Karola Maliszewskiego z Katariną Šalamun-Biedrzycką, towarzysząca wydaniu książki Otona Župančiča Kielich upojenia, w wyborze, przekładzie i z posłowiem Katariny Šalamun-Biedrzyckiej, która ukazała się w Biurze Literackim 15 czerwca 2020 roku.
WIĘCEJ2. odcinek cyklu „Biuro Literackie: rok po roku” autorstwa Karola Maliszewskiego.
WIĘCEJSpotkanie z udziałem Anny Kałuży, Karola Maliszewskiego, Joanny Mueller, Joanny Orskiej oraz Jakuba Skurtysa w ramach festiwalu Stacja Literatura 24.
WIĘCEJ1. odcinek cyklu „Biuro Literackie: rok po roku” autorstwa Karola Maliszewskiego.
WIĘCEJRecenzja Karola Maliszewskiego towarzysząca wydaniu książki Rafała Wojaczka Prawdziwe życie bohatera, która ukazała się w Biurze Literackim 11 maja 2020 roku.
WIĘCEJGłos Karola Maliszewskiego w cyklu „Ludzie ze Stacji”.
WIĘCEJRecenzja Karola Maliszewskiego, towarzysząca premierze książki Credo Tadeusza Różewicza w opracowaniu Jana Stolarczyka, która ukazała się w Biurze Literackim 29 stycznia 2020 roku.
WIĘCEJRecenzja Karola Maliszewskiego, towarzysząca premierze książki Wtracenie Przemysława Suchaneckiego, która ukazała się w Biurze Literackim 31 grudnia 2019 roku.
WIĘCEJGłos Karola Maliszewskiego w debacie „Biurowe książki roku 2019”.
WIĘCEJSpotkanie wokół książek Puste noce i 100 wierszy wypisanych z języka angielskiego z udziałem Jerzego Jarniewicza, Karola Maliszewskiego i Dawida Mateusza w ramach festiwalu Stacja Literatura 23.
WIĘCEJSzkic Karola Maliszewskiego opublikowany w cyklu prezentacji najciekawszych archiwalnych tekstów z dwudziestopięciolecia festiwalu Stacja Literatura.
WIĘCEJSpotkanie autorskie wokół książki Po szkodzie z udziałem Bohdana Zadury, Karola Maliszewskiego i Dawida Mateusza w ramach festiwalu Stacja Literatura 23.
WIĘCEJRecenzja Karola Maliszewskiego książki Chyba na pewno Jakuba Pszoniaka, która ukazała się nakładem Biura Literackiego 1 kwietnia 2019 roku.
WIĘCEJGłos Karola Maliszewskiego w debacie „Biurowe książki 2018 roku”.
WIĘCEJRecenzja Karola Maliszewskiego książki Mordercze ballady, która ukazała się w Biurze Literackim 7 stycznia 2019 roku.
WIĘCEJPodsumowanie projektów edukacyjnych 2008/2009, podczas którego uczestnicy spotkań z Karolem Maliszewskim zaprezentowali publiczności swoje wiersze.
WIĘCEJWykład Karola Maliszewskiego towarzyszący Pogotowiu poetyckiemu w sezonie 2008/2009.
WIĘCEJPozakonkursowy zestaw „Wierszy doraźnych 2018” autorstwa Jakuba Kornhausera, Zbigniewa Macheja, Karola Maliszewskiego, Joanny Mueller, Przemysława Owczarka, Grzegorza Wróblewskiego.
WIĘCEJWykład Karola Maliszewskiego towarzyszący Pogotowiu poetyckiemu w sezonie 2008/2009.
WIĘCEJWykład Karola Maliszewskiego towarzyszący Pogotowiu poetyckiemu w sezonie 2008/2009.
WIĘCEJWykład Karola Maliszewskiego towarzyszący Pogotowiu poetyckiemu w sezonie 2008/2009.
WIĘCEJRecenzja Karola Maliszewskiego książki Poza sezonem Michała Domagalskiego, która ukazała się w Biurze Literackim 23 lipca 2018 roku.
WIĘCEJWykład Karola Maliszewskiego towarzyszący Pogotowiu poetyckiemu w sezonie 2008/2009.
WIĘCEJGłos Karola Maliszewskiego w debacie „Poetycka książka trzydziestolecia”.
WIĘCEJWykład Karola Maliszewskiego towarzyszący Pogotowiu Poetyckiemu w sezonie 2008/2009.
WIĘCEJWykład Karola Maliszewskiego towarzyszący Pogotowiu poetyckiemu w sezonie 2008/2009.
WIĘCEJRecenzja Karola Maliszewskiego towarzysząca premierze almanachu Połów. Poetyckie debiuty 2016, wydanego w Biurze Literackim 6 lutego 2017 roku, a w wersji elektronicznej 25 grudnia 2017 roku.
WIĘCEJGłos Karola Maliszewskiego w debacie „Na scenie czy w polu?”.
WIĘCEJRecenzja Karola Maliszewskiego towarzysząca premierze e-booka Telefon z antypodów. Wiersze z młodości w epoce minionej (1978-1990), wydanej w Biurze Literackim 8 marca 2016 roku.
WIĘCEJGłos Karola Maliszewskiego w debacie „Nowy (polski) głos w Europie”.
WIĘCEJKarol Maliszewski o poezji Rafała Gawina.
WIĘCEJKarol Maliszewski o poezji Marcina Biesa.
WIĘCEJRozmowa Karola Maliszewskiego z Szymonem Słomczyńskim towarzysząca premierze książki Dwupłat, która ukazała się 1 czerwca 2015 roku nakładem Biura Literackiego.
WIĘCEJEsej Karola Maliszewskiego towarzyszący premierze książki Być może należało mówić (1984-2012) Jacka Podsiadły.
WIĘCEJEsej Karola Maliszewskiego towarzyszący premierze książki Pod słońce było Filipa Zawady, która ukazała się nakładem Biura Literackiego 31 grudnia 2014 roku.
WIĘCEJGłos Karola Maliszewskiego w debacie “Mieliśmy swoich poetów”.
WIĘCEJEsej Karola Maliszewskiego towarzyszący premierze książki ta chwila Andrzeja Falkiewicza.
WIĘCEJEsej Karola Maliszewskiego towarzyszący premierze książki Nadjeżdża Szymona Słomczyńskiego.
WIĘCEJKarol Maliszewski, współredaktor antologii Połów. Poetyckie debiuty 2012, o twórczości Dawida Kujawy.
WIĘCEJFragment posłowia Karola Maliszewskiego z almanachu Powrót Barbarzyńców i nie.
WIĘCEJGłos Karola Maliszewskiego w debacie “Kto w Odsieczy”.
WIĘCEJGłos Karola Maliszewskiego w debacie “Czy Nobel zasłużył na Różewicza?”.
WIĘCEJNota Karola Maliszewskiego o wierszach Krzysztofa Szeremety.
WIĘCEJNota Karola Maliszewskiego o wierszach Bartosza Sadulskiego.
WIĘCEJNota Karola Maliszewskiego o wierszach Mariusza Partyki.
WIĘCEJNota Karola Maliszewskiego o wierszach Rafała Gawina.
WIĘCEJNota Karola Maliszewskiego o wierszach Marcina Biesa.
WIĘCEJRecenzja Karola Maliszewskiego z książki Preparaty Przemysława Witkowskiego.
WIĘCEJEsej Karola Maliszewskiego o poezji Justyny Bargielskiej.
WIĘCEJGłos Karola Maliszewskiego w debacie “Być poetą dzisiaj”.
WIĘCEJAutorski komentarz Karola Maliszewskiego towarzyszący premierze książki Sajgon.
WIĘCEJGłos Karola Maliszewskiego w debacie “Poeci na nowy wiek”.
WIĘCEJNota Karola Maliszewskiego o wierszach Przemysława Witkowskiego.
WIĘCEJGłos Karola Maliszewskiego w debacie “Książka 2008”.
WIĘCEJKomentarze Piotra Czerniawskiego, Grzegorza Jankowicza, Anny Kałuży, Bogusława Kierca, Karola Maliszewskiego, Edwarda Pasewicza, Tomasza Pułki, Justyny Sobolewskiej i Konrada Wojtyły.
WIĘCEJKomentarze Karola Maliszewskiego, Macieja Meleckiego, Zbigniewa Macheja, Macieja Roberta.
WIĘCEJKomentarze Grzegorza Hetmana, Anny Kałuży, Karola Maliszewskiego, Wojciecha Wilczyka.
WIĘCEJKomentarze Karola Maliszewskiego, Macieja Roberta, Justyny Sobolewskiej, Tomasza Fijałkowskiego, Bartosza Sadulskiego.
WIĘCEJKomentarze Adama Wiedemanna, Marcina Świetlickiego, Karola Maliszewskiego.
WIĘCEJKomentarze Karola Maliszewskiego, Wojciecha Bonowicza, Rafała Skoniecznego, Miłosza Biedrzyckiego, Jarosława Nowosada.
WIĘCEJKomentarze Jacka Gutorowa, Karola Maliszewskiego i Bogusława Kierca.
WIĘCEJKomentarze Julii Szychowiak, Karola Maliszewskiego, Justyny Sobolewskiej, Dagmary Sumary, Kamila Zająca.
WIĘCEJKomentarze Adama Wiedemanna, Mariana Stali, Artura Grabowskiego, Radosława Kobierskiego, Karola Maliszewskiego, Rafała Rżanego.
WIĘCEJKomentarze Karola Maliszewskiego, Krzysztofa Siwczyka, Marty Podgórnik.
WIĘCEJKomentarze Anny Kałuży, Justyny Sobolewskiej, Piotra Śliwińskiego i Karola Maliszewskiego.
WIĘCEJKomentarze Karola Maliszewskiego, Tomasza Ważnego, Anny Kałuży i Łukasza Jarosza.
WIĘCEJRecenzja Karola Maliszewskiego z książki Brzytwa Ockhama Jacka Dehnela
WIĘCEJKomentarze Kuby Mikurdy, Karola Maliszewskiego, Julii Fiedorczuk, Jakuba Winarskiego i Darka Pado.
WIĘCEJRecenzja Karola Maliszewskiego z książki Plankton Bogusława Kierca.
WIĘCEJRecenzja Karola Maliszewskiego towarzysząca premierze książki Wiersze zebrane (tom 3) Bohdana Zadury, wydanej w Biurze Literackim 13 lutego 2006 roku.
WIĘCEJEsej Karola Maliszewskiego poświęcony twórczości Andrzeja Sosnowskiego.
WIĘCEJGłos Karola Maliszewskiego w debacie “Poetyckie książki 2004”.
WIĘCEJEsej Karola Maliszewskiego poświęcony książce Przecena map Darka Foksa.
WIĘCEJGłos Karola Maliszewskiego w debacie “Kiedy debiutować?”.
WIĘCEJAutorski komentarz Darka Foksa poświęcony książce Przecena map.
WIĘCEJEsej Karola Maliszewskiego poświęcony książce Przecena map Darka Foksa.
WIĘCEJRecenzja Agaty Pyzik z książki Po debiucie. Dziennik krytyka Karola Maliszewskiego, która ukazała się w miesięczniku “Lampa”.
WIĘCEJRecenzja Agnieszki Wolny-Hamkało z książki Po debiucie. Dziennik krytyka Karola Maliszewskiego.
WIĘCEJRecenzja Jacka Bieruta z książki Sajgon Karola Maliszewskiego.
WIĘCEJZ Jakubem Skurtysem o książce Sajgon rozmawia Mateusz Kotwica.
WIĘCEJRecenzja Agnieszki Wolny-Hamkało z książki Po debiucie. Dziennik krytyka Karola Maliszewskiego.
WIĘCEJRecenzja Grzegorza Czekańskiego z książki Po debiucie. Dziennik krytyka Karola Maliszewskiego.
WIĘCEJKomentarze Agnieszki Wolny-Hamkało, Grzegorza Jankowicza, Bartosza Sadulskiego, Przemysława Witkowskiego.
WIĘCEJ