Egzotyczne, bliskie, nasze
recenzje / ESEJE Karol MaliszewskiRecenzja Karola Maliszewskiego, towarzysząca premierze książki Killing Kanoko Hiromi Itō w tłumaczeniu Anny Zalewskiej, wydanej w Biurze Literackim 3 czerwca 2024 roku.
WIĘCEJRecenzja Karola Maliszewskiego, towarzysząca premierze książki Połów. Poetyckie i prozatorskie debiuty 2022, wydanej w Biurze Literackim 14 sierpnia 2023 roku.
1
Kiedyś to wiedziałem, czego się trzymać. Sformułowanie „poetyckie debiuty” określało znany mi wycinek rzeczywistości. A teraz co widzę? Poetyckie i prozatorskie debiuty 2022. Lęk i niepewność towarzyszą moim krokom, podkładają się cieniem pod pióro. Bo cóż ja wiem o współczesnej prozie? Podobno mało w niej rzeczywistości, a już frekwencja słowa „komputer” zupełnie znikoma.
I tak sobie rozmyślając o tym, ile w dziele musi być „rzeczywistości”, żeby mogło być zaliczone najpierw w ogóle do literatury, a potem do tej współczesnej, zagłębiałem się w lekturze. Oj, dużo tu rzeczywistości i to w bardzo różnych postaciach. Ale cóż, pora się przyznać – w coraz większym stopniu to już jednak nie moja rzeczywistość. Więc o czym tu pisać? Każdy powinien pisać o tym, co w miarę czuje (rozpoznaje jako własne), taka zawsze przyświecała mi dewiza. No tak, ale są jeszcze względy środowiskowe i towarzyskie; Artur bardzo prosił, żebym napisał, a dane słowo ma to do siebie, że domaga się jakiejś formy urzeczywistnienia.
Wracam do lektury. W almanachu spleciono teksty prozatorskie i poetyckie tak zręcznie, że czytelnicza pewność rodzajowa i gatunkowa rozjeżdża się bardzo szybko. Dużo prozy w poezji i na odwrót: dużo poezji w prozie. Karierę liryku prozą czy prozy poetyckiej trzeba uznać za wznowioną i rozkwitającą. Czyżby pod wpływem praktyki twórczej Jakuba Kornhausera? Pewnie trochę tak, ale wskazywałbym także na to, co zwie się duchem czasu. Spełnienie w jednorodnej i zwyczajowej substancji gatunkowej (nie mylić ze spełnieniem kojarzonym z rynkowym sukcesem) staje się coraz rzadsze. Młodym bliżej do form rozbieżnych, „złamanych”, hybrydycznych.
Chodzi mi jeszcze o coś. Na przykład w zestawie autorstwa Agaty Dyczko zaraz po cierpliwie dzierganych rządkach (à la „równo z lewej, poszarpane z prawej”) wybucha nagle linearna proza. Zacząłem się zastanawiać, w którym „połowie” zaistniała autorka, prozatorskim czy poetyckim. A może poza moją wiedzą powstał już trzeci połów, specjalizujący się w hybrydach? Ale nie, wszystko w porządku. Po posłowiach ich poznacie! Zerknąłem do posłowia umieszczonego pod zestawem i nie było tam Jakuba Skurtysa, za to widniało nazwisko Aleksandry Grzemskiej. Aha, jednak proza. À propos tych komentarzy opiekunów danej grupy wyłowionych – starałem się ich nie czytać, chociaż wyglądały apetycznie i zachęcająco, nęciły znawstwem, które natychmiast udzieliłoby się takim niedzielnym czytelnikom (czytelniczkom), jak ja. Wolałem, że tak powiem, okiem nieuprzedzonym wejrzeć w te utwory. Posłowia zostawiam sobie na potem. A już szczególnie wtedy, gdy czegoś nie zrozumiem, bo prawdą jest, że na walce najmłodszych poetek i poetów z tymi cholernymi aparatami semiokapitalizmu znam się słabo. Na szczęście pozostają mi inne walki, tutaj wypadam nieco lepiej. I może właśnie w tym kierunku pójdę.
2
Hajlówka to nie Hajnówka, już w nazwie rzekomo własnej ukazano cały „przekręt” tej charakternej prozy. Mówię o tym, co pisze Marcin Czerniawski, uderzając w serdeczny splot polskiego prowincjonalizmu, klerykalizmu i nacjonalizmu. Lepiej, z większym wigorem, chyba nie dałoby się tego opowiedzieć. O, to znany mi wycinek rzeczywistości. Było się ministrantem, było, ale pieniędzy z tacy się nie podkradało. Owszem, pewnego razu całej naszej ekipie wino mszalne uderzyło do głowy i w przystępie odwagi wbiło się kilka dodatkowych pieczątek do książeczki ministranta, windując w górę pulę zbieranych punktów. Wszystko to oddane tu błyskotliwie i precyzyjnie. A żeby mogło być tak oddane, trzeba było rzucić się wir języka jak w dziką rzekę. Czerniawski skoczył z wysokiej skały w tę kipiel polszczyzny. I nie utonął. Widzę go już na brzegu, jeszcze niejedno pokaże, „juwenilny trans poniesie go w świetlaną przyszłość kolejnych prób”.
Wspomniana już wcześniej Agata Dyczko jest autorką drugiego w kolejności tekstu. I znów muszę powtórzyć: o, to jest znana mi, „dotykalna” rzeczywistość – historia zagospodarowywania ziem nabytych, zamieniania See Suckow w Żukowo. Ale za to wszystko, co podobno za darmo nabyte, trzeba zapłacić. Przychodzi więc choroba, dopada i wyniszcza kobiety. Początek jest poetycki, lecz potem robi się coraz bardziej epicko, to znaczy wchodzi się w sensualny, konkretny świat urastający z każdym zdaniem do rozmiarów uniwersalnych, parabolicznych. Historia o zagospodarowaniu ziemi i zaczynaniu na niej od nowa zamienia się szybko, sprawnie i, przepraszam za słowo, magicznie w kafkowską, wijącą się meandrycznie narrację o mieszaniu się tego, co ludzkie z tym, co pozaludzkie. Oto jesteśmy w rzeczywistości, której byt wyznaczają cztery myszy i ich decydujące o wszystkim ruchy. Człowiek wtapia się w zwierzęce i roślinne ciała, zaczyna istnieć jakby „poza-antropocentrycznie”. Co prawda, to jego opowieść, jego ramy percepcyjne i narracyjne, ale Dyczko potrafi tak zrobić, tak zaczarować, że ludzka omnipotencja „mysieje”, gaśnie i zanika. Rzadka umiejętność.
Pierwszy wiersz z zestawu autorstwa Miłosza Fleszara przypomniał coś z klimatów za szybko zapomnianej poezji Kamila Brewińskiego, tyle że „clubbing” z pierwowzoru urasta do rozmiarów piekielnych, bo tu mamy „inferno clubbing”. „Czasem wznieca się operetkowy niemalże pożar, by zatuszować plebejskie morderstwo (języka)” – może nie aż tak, ale coś w tym stylu (według słów Marty Podgórnik dotyczących debiutu Berwińskiego). Na tym podobieństwa może się kończą, sam nie wiem, a może tylko płynnie przechodzą w inne pokrewieństwa. Gdy czytam „ran jest wiele, ale w domu najwięcej”, to zaraz tętnią w głowie inne piosenki. Na przykład te z Sosnowskiego, z jego Domu ran. Czyżby debiutant przeczytał wszystko, zanim przystąpił do pisania, do finalizowania projektu wysłanego na „Połów”? Chwali mu się to, a że pewne frazy (i ogólnie skłonności) odbijają się czkawką, to inna sprawa. Być może to, o czym mówię, pogłębia wrażenie sztuczności. Od razu doprecyzujmy – nie jest to mimowolna, debiutancka sztuczność, to sztuczność wyrachowana, bardzo świadomie prowadzona. Jedno z jej imion to „odrzeczywistnienie”. Fleszar zaczyna z bardzo wysoka, traktując problem reprezentacji jako dawno już przerobiony przez wspomnianych poprzedników, a także na przykład przez Tomasza Pułkę. Skoro jest się we „wnętrzu srebrnej kuli”, to można pozostać w niej na zawsze, generując coraz bardziej skomplikowane, „wewnętrzne” i „kuliste”, komunikaty. A do czegoś takiego to, co otacza kulę (podawane do wierzenia jako rzeczywistość), potrzebne jest w małym stopniu. W tym kontekście skupiają uwagę szczegóły istnienia wspólnego, bo jest jakaś „ona”, a chwilami nawet „my”. Czy to grupa rówieśników, którzy jakimś cudem zmieścili się w kuli? Tak, to oni i one, „dobre chłopaki i dziewczyny”, którzy i które „piętrzą babel 2.0”. Tak wygląda dzisiejsza „rzecz czarnoleska”, „synteza mowy”. Karpowicz wcale by się nie zdziwił. Ale dość grymasów: zaskakująco dobry debiut w zadziwiający sposób naturalizujący „poSosnowskie” zaszłości.
Przy jakby „gnomicznych”, syntetyzujących wierszach Fleszara teksty Jakuba Grabiaka wydają się łobuzersko puszczone, wręcz ekstatyczne, a wykrzykniki falują na wietrze niczym u Šalamuna, i nawet w podobnych momentach zawieszania oczywistości, redukowania naporu rzeczywistości. Oj, znowu „rzeczywistość”, pęta się tu, biedna, jak kula u nogi. Pierwsze skojarzenie z pisaniem Julka Rosińskiego okazało się chybione właśnie w tym miejscu, przy okazji szukania probierza realności. Wspomniany Rosiński, owszem, od czasu do czasu spuszcza wyobraźnię ze smyczy, natomiast Grabiak w ogóle już smyczy nie używa, pisząc euforycznie i jakby na haju. I to jest nawet do jakiegoś czasu porywające, potem zaczyna się nudzić. Podkreślam, mnie się zaczyna nudzić, natomiast siostrom i braciom z pokolenia autora na pewno nie.
Natomiast wiersze Jakuba Gutkowskiego, wyczuwany w nich rytm i puszczany na okrągło streaming z życia zostają w pamięci na dłużej, o czym być może decyduje wyraźnie stawiana pieczęć rzeczywistości. Nie ma co od niej uciekać, trzeba ją urabiać – taką tu słyszę dewizę postępowania poetyckiego. Czego efektem są teksty będące kondensacją „syntetyczności” à la Sosnowski i hipnotycznych „zawieszeń” spod znaku Šalamuna. Te dwie matryce liryczne zostały przerobione i wchłonięte. Dlatego na tle tekstów Fleszara i Grabiaka wiersze Gutkowskiego wydają się dojrzalsze, trwające dłużej, mniej jednorazowe. Po prostu więcej się w nich splotło – i we frazie, i w bystrej, ironicznej obserwacji późnokapitalistycznego świata.
Zaraz po wierszach Gutkowskiego napotkałem na coś, co zaczęło stawiać genologiczny opór jeszcze większy niż przy lekturze dzieła Agaty Dyczko. Poddałem się po kilkunastu linijkach i pobiegłem po ratunek do posłowia. A tu konsternacja, bo nie znalazłem ani Grzemskiej, ani też Skurtysa. Zobaczyłem nazwisko Adama Kaczanowskiego i zrozumiałem, że w tym układzie stało się ono symbolem dezynwoltury, a więc ja jako czytelnik mogę sobie czytać Love song Karoliny Krasny jak Pieśni Maldorora Lautremonta, i nikt nie będzie z treści przepytywać. Mogę sobie odpłynąć wraz z autorką, zostawiając kwestie późnego kapitalizmu daleko za sobą. On, jak wiadomo, nie zostawia nas samych ani na moment, czujnie patrząc w nasze oczy nawet w toalecie. Ale co tam, na razie mamy pieśni i mamy wolną miłość, tyle naszego, co naprodukuje rozszalała wyobraźnia. Czytając dzieło Karoliny Krasny, zapomnijcie o „uwolnionej wyobraźni”. To coś, ten żywioł obrazowo-słowny nigdy nie był uwięziony, zatem bezcelowym aktem jest jego uwalnianie; bo to coś odwiecznego, nurtującego, pracującego bez przerwy, tylko powinności spod znaku „rzeczywistości” przesłaniają, spychają coraz bardziej w głąb. Teraz nastał czas wydobywania tej „gliny” z poukrywanych dołków. Szkoda, że Henryk Bereza nie dożył, dopiero by się roztkliwił przy tej propozycji. Widzę w prozopoezji Karoliny Krasny spełnienie niektórych z jego marzeń.
A potem spotkałem utwory Joanny Łępickiej, i to rzeczywiście było spotkanie; chociaż na początku myślałem, że surrealistyczne odbarwienie rzeczywistości w stylu „małpiej, źródlanej różnicy” staje się nużącą manierą, ale to była tylko podpucha; to, co miałem za ciąg dalszy fajerwerków wyobraźniowych Karoliny Krasny, okazało się jednak czym innym. Z rozpływającej się w ustach prozy poetyckiej zaczęło się coś destylować. Zaraz napatoczyła się myśl, że oto rośnie gwiazda poetycka pierwszej wielkości, że to styl w sam raz pod nominacje i nagrody. Uwolniony od owej paskudnej myśli, zacząłem się pławić. Czysta rozkosz. Świetna jest ta nowa poezja, albowiem bezkarnie pozwala się pławić. Wróćmy do destylatów: piękne są, treściwe, dynamiczne i nagłe (w sensie zaskakiwania następstwem brzmień i scen). Interaktywne są, bo oczekują od czytelnika jakiegoś opowiedzenia się albo coś w tym rodzaju. Widzę ruch, magię, rzeczywiste działanie słowa, ukierunkowany aktywizm. Tak się dzieje u najlepszych, u Rimbauda na przykład. Może to właśnie podobny talent? I pomyśleć, że to na razie tylko skromny „zeszyt ćwiczeń”, ech.
Przy prozie Ewy Tondys-Kohmann zdałem sobie sprawę z poznawczego błędu. Dany nam do czytania kawałek prozy, traktowany w pierwszej chwili jako samodzielne opowiadanie, jest w istocie fragmentem powieści, częścią większej, trudnej do wyobrażenia, całości. Moje impresje mają się zatem jak pięść do oka; dopiero będąc efektem lektury całości, miałyby jakiś sens. W takim razie zostaję przy tym fragmencie i dzielę się pierwszym wrażeniem. A jest ono takie: opowieść inicjacyjna, grupa chłopaków penetruje i zdobywa dostępny im teren, wyciągając z tych doświadczeń, co się da. Mnóstwo już było takich, podwórkowych i chłopackich, opowieści, ale muszę przyznać, że mnie wciąż poruszają, od razu wrzucając w głąb dzieciństwa. Tu język jest tak dostępny i otwarty, tak pojemny, że dopuszcza do siebie nawet średnio zainteresowanych prozą tego typu. Swada, wigor, dynamika narracji od razu uderzają i przyciągają. Kawał krwistej prozy bez szczególnego uganiania się za rzeczywistością. Jeżeli umiesz opowiadać, ona sama przychodzi bez łaski.
Inaczej w prozie Łukasza Wojtyski. Co chcę powiedzieć przez to „inaczej”? Mniej mitologii, zanurzenia w czasie, mniej nostalgii i przywoływania, mniej tego czegoś klasycznego, a raczej odwrotnie: wybucha przed czytelniczką i czytelnikiem jakieś wielkie „tu i teraz”. Ja wiem, czy takie wielkie… W każdym razie esencja teraźniejszości, a że ona bywa miałka i mała, to inna sprawa. Jej analizą zajmuje się Wojtysko. Robi to jako artysta, a nie socjolog czy reporter. Wrzuca nas w sam środek dziania się relacji, postaw, zatrudnień i zajęć, pokazuje ich powierzchowność i bylejakość odbite w szybko karlejącym języku. Niczego i nikogo nie oszczędza, dlatego chwilami trochę mdli przy lekturze. Tak ma być.
Myślałem o Natalii Malek, czytając wiersze Amelii Żywczak. Wiem, głupie skojarzenie, nie tędy droga; w ogóle muszę się otrząsnąć, wziąć w garść, nie myśleć o tym, że poetka ma kota o imieniu Poe (tego nie robi się Poe’mu?), i on wchodzi jej pod kołdrę – bo wcale tak nie jest (co udowadnia Jakub Skurtys w posłowiu, twierdząc, że Poe to pająk). No to w końcu jak jest? – pyta się czytelniczka (i ja też) przy każdym wierszu. Zdrowy i świeży ferment ontologiczny – co i jak jest? – to rzecz normalna i nie tylko w awangardowej poezji występująca. Co poetka ma, jaki pokazuje język i co się do niego raz po raz, przy dłuższym lub krótszym strzale, przykleja? I co, tak zlepione, złożone usiłuje znaczyć? A może nie usiłuje? Może sobie tylko tak lekce pół-znaczy? Taka czytelniczka starej daty, jak ja, to by tylko o znaczenie pytała, a nieraz trzeba odpuścić, zadowalając się brzmieniem głosek i słowami tak cudownie na wolności. Więc odpuszczam i natychmiast robi się mniej zobowiązująco.
3
Tyle tych pierwszych wrażeń, impresji ślizgających się po interesujących powierzchniach. Może czytelnik poczuje się zaproszony, a może ten sposób referowania odrzuci go i postanowi nie sięgać po omawiany almanach. Niech tego ostatniego nie robi. bowiem straci szansę na wejrzenie w to, co jest po drugiej stronie lustra – literackiego, społecznego, pokoleniowego. Zmiana zachodzi coraz szybciej. Trudno za nią nadążyć. Czy naprawdę muszę?
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.
Urodzony w 1960 roku w Nowej Rudzie. Poeta, prozaik, krytyk literacki. Absolwent filozofii na Uniwersytecie Wrocławskim. Założyciel Noworudzkiego Klubu Literackiego „Ogma”. Laureat nagrody im. Marka Jodłowskiego (1994), nagrody im. Barbary Sadowskiej (1997), nagrody im. Ryszarda Milczewskiego-Bruno (1999). Nominowany do NIKE za zbiór krytyk literackich Rozproszone głosy. Notatki krytyka (2007). Pracuje w Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego. Mieszka w Nowej Rudzie.
Recenzja Karola Maliszewskiego, towarzysząca premierze książki Killing Kanoko Hiromi Itō w tłumaczeniu Anny Zalewskiej, wydanej w Biurze Literackim 3 czerwca 2024 roku.
WIĘCEJRozmowa Jakuba Skurtysa i Karola Maliszewskiego, towarzysząca premierze książki Połów. Poetyckie i prozatorskie debiuty 2023, która ukaże się w Biurze Literackim 29 lipca 2024 roku.
WIĘCEJRecenzja Karola Maliszewskiego, towarzysząca premierze książki pamięć niczyja, ciało moje Romana Honeta, wydanej w Biurze Literackim 15 kwietnia 2024 roku.
WIĘCEJRecenzja Karola Maliszewskiego, towarzysząca premierze książki Zeszyt ćwiczeń Joanny Łępickiej, wydanej w Biurze Literackim 4 grudnia 2023 roku.
WIĘCEJRecenzja Karola Maliszewskiego, towarzysząca premierze książki Kryptodom Katarzyny Szaulińskiej, wydanej w Biurze Literackim 16 października 2023 roku.
WIĘCEJCzytanie z książki Romantyczność. Współczesne ballady i romanse inspirowane twórczością Adama Mickiewicza w ramach festiwalu TransPort Literacki 27.
WIĘCEJRecenzja Karola Maliszewskiego, towarzysząca premierze książki lorem ipsum Jakuba Pszoniaka, wydanej w Biurze Literackim 24 października 2022 roku.
WIĘCEJOdpowiedzi Karola Maliszewskiego na pytania Tadeusza Sławka w „Kwestionariuszu 2022”.
WIĘCEJRecenzja Karola Maliszewskiego towarzysząca premierze książki towarzysząca premierze książki 100 wierszy wolnych z Ukrainy w tłumaczeniu Bohdana Zadury, wydanej w Biurze Literackim 2 maja 2022 roku.
WIĘCEJRozmowa Karola Maliszewskiego z Bohdanem Zadurą, towarzysząca premierze książki 100 wierszy wolnych z Ukrainy, wydanej w Biurze Literackim 2 maja 2022 roku.
WIĘCEJRecenzja Karola Maliszewskiego towarzysząca premierze książki Wszystko dobrze Marii Krzywdy, wydanej w Biurze Literackim 7 marca 2022 roku.
WIĘCEJ17. odcinek cyklu „Kartoteka 25: Wiersze” Karola Maliszewskiego.
WIĘCEJRecenzja Karola Maliszewskiego towarzysząca premierze książki Odwrócona strefa, wydanej w Biurze Literackim 13 grudnia 2021 roku.
WIĘCEJSpotkanie wokół książek Bojownicy bez broni Mortena Nielsena, Przełykanie włosa Jána Ondruša i Pernambuco Ivana Wernischa z udziałem Bogusławy Sochańskiej, Zbigniewa Macheja, Leszka Engelkinga, Karola Maliszewskiego i Joanny Orskiej w ramach festiwalu Stacja Literatura 26.
WIĘCEJ16. odcinek cyklu „Kartoteka 25: Wiersze” Karola Maliszewskiego.
WIĘCEJ15. odcinek cyklu „Kartoteka 25: Wiersze” Karola Maliszewskiego.
WIĘCEJ14. odcinek cyklu „Kartoteka 25: Wiersze” Karola Maliszewskiego.
WIĘCEJ13. odcinek cyklu „Kartoteka 25: Wiersze” Karola Maliszewskiego.
WIĘCEJ12. odcinek cyklu „Kartoteka 25: Wiersze” Karola Maliszewskiego.
WIĘCEJ11. odcinek cyklu „Kartoteka 25: Wiersze” Karola Maliszewskiego.
WIĘCEJSpotkanie wokół książek Wojna (pieśni lisów), Przepowieść w ścinkach, Gdyby ktoś o mnie pytał i Sekcja zabójstw z udziałem Konrada Góry, Marty Podgórnik, Bohdana Zadury, Joanny Mueller i Karola Maliszewskiego w ramach festiwalu Stacja Literatura 25.
WIĘCEJ10. odcinek cyklu „Kartoteka 25: Wiersze” Karola Maliszewskiego.
WIĘCEJ9. odcinek cyklu „Kartoteka 25: Wiersze” Karola Maliszewskiego.
WIĘCEJSpotkanie wokół książek Zmyślony człowiek Tymoteusza Karpowicza, Credo Tadeusza Różewicza i Prawdziwe życie bohatera Rafała Wojaczka z udziałem Joanny Roszak, Jana Stolarczyka, Bogusława Kierca, Joanny Orskiej i Karola Maliszewskiego w ramach festiwalu Stacja Literatura 25.
WIĘCEJ8. odcinek cyklu „Kartoteka 25: Wiersze” Karola Maliszewskiego.
WIĘCEJRecenzja Karola Maliszewskiego towarzysząca premierze książki Przełykanie włosa Jána Ondruša w tłumaczeniu Zbigniewa Macheja, wydanej w Biurze Literackim 6 kwietnia 2021 roku.
WIĘCEJRozmowa Karola Maliszewskiego ze Zbigniewem Machejem, towarzysząca premierze książki Przełykanie włosa, wydanej w Biurze Literackim 6 kwietnia 2021 roku.
WIĘCEJ7. odcinek cyklu „Kartoteka 25: Wiersze” Karola Maliszewskiego.
WIĘCEJ6. odcinek cyklu Kartoteka 25: Wiersze.
WIĘCEJ5. odcinek cyklu Kartoteka 25: Wiersze.
WIĘCEJGłos Karola Maliszewskiego w debacie „Biurowe książki 2020 roku”.
WIĘCEJ4. odcinek cyklu Kartoteka 25: Wiersze.
WIĘCEJ3. odcinek cyklu Kartoteka 25: Wiersze.
WIĘCEJ2. odcinek z cyklu Kartoteka 25: Wiersze.
WIĘCEJ1. odcinek z cyklu Kartoteka 25: Wiersze.
WIĘCEJSpotkanie wokół książki Ludzie ze Stacji w ramach festiwalu Stacja Literatura 25.
WIĘCEJ7. odcinek cyklu „Biuro Literackie: rok po roku” autorstwa Karola Maliszewskiego.
WIĘCEJ6. odcinek cyklu „Biuro Literackie: rok po roku” autorstwa Karola Maliszewskiego.
WIĘCEJRecenzja Karola Maliszewskiego, towarzysząca premierze almanachu Połów. Poetyckie debiuty 2019, który ukazał się w Biurze Literackim 17 sierpnia 2020 roku.
WIĘCEJ5. odcinek cyklu „Biuro Literackie: rok po roku” autorstwa Karola Maliszewskiego.
WIĘCEJSpotkanie wokół książki Mordercze ballady Marty Podgórnik z udziałem Marty Podgórnik, Joanny Orskiej i Karola Maliszewskiego w ramach festiwalu Stacja Literatura 24.
WIĘCEJ4. odcinek cyklu „Biuro Literackie: rok po roku” autorstwa Karola Maliszewskiego.
WIĘCEJ3. odcinek cyklu „Biuro Literackie: rok po roku” autorstwa Karola Maliszewskiego.
WIĘCEJRozmowa Karola Maliszewskiego z Katariną Šalamun-Biedrzycką, towarzysząca wydaniu książki Otona Župančiča Kielich upojenia, w wyborze, przekładzie i z posłowiem Katariny Šalamun-Biedrzyckiej, która ukazała się w Biurze Literackim 15 czerwca 2020 roku.
WIĘCEJ2. odcinek cyklu „Biuro Literackie: rok po roku” autorstwa Karola Maliszewskiego.
WIĘCEJSpotkanie z udziałem Anny Kałuży, Karola Maliszewskiego, Joanny Mueller, Joanny Orskiej oraz Jakuba Skurtysa w ramach festiwalu Stacja Literatura 24.
WIĘCEJ1. odcinek cyklu „Biuro Literackie: rok po roku” autorstwa Karola Maliszewskiego.
WIĘCEJRecenzja Karola Maliszewskiego towarzysząca wydaniu książki Rafała Wojaczka Prawdziwe życie bohatera, która ukazała się w Biurze Literackim 11 maja 2020 roku.
WIĘCEJGłos Karola Maliszewskiego w cyklu „Ludzie ze Stacji”.
WIĘCEJRecenzja Karola Maliszewskiego, towarzysząca premierze książki Credo Tadeusza Różewicza w opracowaniu Jana Stolarczyka, która ukazała się w Biurze Literackim 29 stycznia 2020 roku.
WIĘCEJRecenzja Karola Maliszewskiego, towarzysząca premierze książki Wtracenie Przemysława Suchaneckiego, która ukazała się w Biurze Literackim 31 grudnia 2019 roku.
WIĘCEJGłos Karola Maliszewskiego w debacie „Biurowe książki roku 2019”.
WIĘCEJSpotkanie wokół książek Puste noce i 100 wierszy wypisanych z języka angielskiego z udziałem Jerzego Jarniewicza, Karola Maliszewskiego i Dawida Mateusza w ramach festiwalu Stacja Literatura 23.
WIĘCEJSzkic Karola Maliszewskiego opublikowany w cyklu prezentacji najciekawszych archiwalnych tekstów z dwudziestopięciolecia festiwalu Stacja Literatura.
WIĘCEJSpotkanie autorskie wokół książki Po szkodzie z udziałem Bohdana Zadury, Karola Maliszewskiego i Dawida Mateusza w ramach festiwalu Stacja Literatura 23.
WIĘCEJRecenzja Karola Maliszewskiego książki Chyba na pewno Jakuba Pszoniaka, która ukazała się nakładem Biura Literackiego 1 kwietnia 2019 roku.
WIĘCEJGłos Karola Maliszewskiego w debacie „Biurowe książki 2018 roku”.
WIĘCEJRecenzja Karola Maliszewskiego książki Mordercze ballady, która ukazała się w Biurze Literackim 7 stycznia 2019 roku.
WIĘCEJPodsumowanie projektów edukacyjnych 2008/2009, podczas którego uczestnicy spotkań z Karolem Maliszewskim zaprezentowali publiczności swoje wiersze.
WIĘCEJWykład Karola Maliszewskiego towarzyszący Pogotowiu poetyckiemu w sezonie 2008/2009.
WIĘCEJPozakonkursowy zestaw „Wierszy doraźnych 2018” autorstwa Jakuba Kornhausera, Zbigniewa Macheja, Karola Maliszewskiego, Joanny Mueller, Przemysława Owczarka, Grzegorza Wróblewskiego.
WIĘCEJWykład Karola Maliszewskiego towarzyszący Pogotowiu poetyckiemu w sezonie 2008/2009.
WIĘCEJWykład Karola Maliszewskiego towarzyszący Pogotowiu poetyckiemu w sezonie 2008/2009.
WIĘCEJWykład Karola Maliszewskiego towarzyszący Pogotowiu poetyckiemu w sezonie 2008/2009.
WIĘCEJRecenzja Karola Maliszewskiego książki Poza sezonem Michała Domagalskiego, która ukazała się w Biurze Literackim 23 lipca 2018 roku.
WIĘCEJWykład Karola Maliszewskiego towarzyszący Pogotowiu poetyckiemu w sezonie 2008/2009.
WIĘCEJGłos Karola Maliszewskiego w debacie „Poetycka książka trzydziestolecia”.
WIĘCEJWykład Karola Maliszewskiego towarzyszący Pogotowiu Poetyckiemu w sezonie 2008/2009.
WIĘCEJWykład Karola Maliszewskiego towarzyszący Pogotowiu poetyckiemu w sezonie 2008/2009.
WIĘCEJRecenzja Karola Maliszewskiego towarzysząca premierze almanachu Połów. Poetyckie debiuty 2016, wydanego w Biurze Literackim 6 lutego 2017 roku, a w wersji elektronicznej 25 grudnia 2017 roku.
WIĘCEJGłos Karola Maliszewskiego w debacie „Na scenie czy w polu?”.
WIĘCEJRecenzja Karola Maliszewskiego towarzysząca premierze e-booka Telefon z antypodów. Wiersze z młodości w epoce minionej (1978-1990), wydanej w Biurze Literackim 8 marca 2016 roku.
WIĘCEJGłos Karola Maliszewskiego w debacie „Nowy (polski) głos w Europie”.
WIĘCEJKarol Maliszewski o poezji Rafała Gawina.
WIĘCEJKarol Maliszewski o poezji Marcina Biesa.
WIĘCEJRozmowa Karola Maliszewskiego z Szymonem Słomczyńskim towarzysząca premierze książki Dwupłat, która ukazała się 1 czerwca 2015 roku nakładem Biura Literackiego.
WIĘCEJEsej Karola Maliszewskiego towarzyszący premierze książki Być może należało mówić (1984-2012) Jacka Podsiadły.
WIĘCEJEsej Karola Maliszewskiego towarzyszący premierze książki Pod słońce było Filipa Zawady, która ukazała się nakładem Biura Literackiego 31 grudnia 2014 roku.
WIĘCEJGłos Karola Maliszewskiego w debacie “Mieliśmy swoich poetów”.
WIĘCEJEsej Karola Maliszewskiego towarzyszący premierze książki ta chwila Andrzeja Falkiewicza.
WIĘCEJEsej Karola Maliszewskiego towarzyszący premierze książki Nadjeżdża Szymona Słomczyńskiego.
WIĘCEJKarol Maliszewski, współredaktor antologii Połów. Poetyckie debiuty 2012, o twórczości Dawida Kujawy.
WIĘCEJFragment posłowia Karola Maliszewskiego z almanachu Powrót Barbarzyńców i nie.
WIĘCEJGłos Karola Maliszewskiego w debacie “Kto w Odsieczy”.
WIĘCEJGłos Karola Maliszewskiego w debacie “Czy Nobel zasłużył na Różewicza?”.
WIĘCEJNota Karola Maliszewskiego o wierszach Krzysztofa Szeremety.
WIĘCEJNota Karola Maliszewskiego o wierszach Bartosza Sadulskiego.
WIĘCEJNota Karola Maliszewskiego o wierszach Mariusza Partyki.
WIĘCEJNota Karola Maliszewskiego o wierszach Rafała Gawina.
WIĘCEJNota Karola Maliszewskiego o wierszach Marcina Biesa.
WIĘCEJRecenzja Karola Maliszewskiego z książki Preparaty Przemysława Witkowskiego.
WIĘCEJEsej Karola Maliszewskiego o poezji Justyny Bargielskiej.
WIĘCEJGłos Karola Maliszewskiego w debacie “Być poetą dzisiaj”.
WIĘCEJAutorski komentarz Karola Maliszewskiego towarzyszący premierze książki Sajgon.
WIĘCEJGłos Karola Maliszewskiego w debacie “Poeci na nowy wiek”.
WIĘCEJNota Karola Maliszewskiego o wierszach Przemysława Witkowskiego.
WIĘCEJGłos Karola Maliszewskiego w debacie “Książka 2008”.
WIĘCEJKomentarze Piotra Czerniawskiego, Grzegorza Jankowicza, Anny Kałuży, Bogusława Kierca, Karola Maliszewskiego, Edwarda Pasewicza, Tomasza Pułki, Justyny Sobolewskiej i Konrada Wojtyły.
WIĘCEJKomentarze Karola Maliszewskiego, Macieja Meleckiego, Zbigniewa Macheja, Macieja Roberta.
WIĘCEJKomentarze Grzegorza Hetmana, Anny Kałuży, Karola Maliszewskiego, Wojciecha Wilczyka.
WIĘCEJKomentarze Karola Maliszewskiego, Macieja Roberta, Justyny Sobolewskiej, Tomasza Fijałkowskiego, Bartosza Sadulskiego.
WIĘCEJKomentarze Adama Wiedemanna, Marcina Świetlickiego, Karola Maliszewskiego.
WIĘCEJKomentarze Karola Maliszewskiego, Wojciecha Bonowicza, Rafała Skoniecznego, Miłosza Biedrzyckiego, Jarosława Nowosada.
WIĘCEJKomentarze Jacka Gutorowa, Karola Maliszewskiego i Bogusława Kierca.
WIĘCEJKomentarze Julii Szychowiak, Karola Maliszewskiego, Justyny Sobolewskiej, Dagmary Sumary, Kamila Zająca.
WIĘCEJKomentarze Adama Wiedemanna, Mariana Stali, Artura Grabowskiego, Radosława Kobierskiego, Karola Maliszewskiego, Rafała Rżanego.
WIĘCEJKomentarze Karola Maliszewskiego, Krzysztofa Siwczyka, Marty Podgórnik.
WIĘCEJKomentarze Anny Kałuży, Justyny Sobolewskiej, Piotra Śliwińskiego i Karola Maliszewskiego.
WIĘCEJKomentarze Karola Maliszewskiego, Tomasza Ważnego, Anny Kałuży i Łukasza Jarosza.
WIĘCEJRecenzja Karola Maliszewskiego z książki Brzytwa Ockhama Jacka Dehnela
WIĘCEJKomentarze Kuby Mikurdy, Karola Maliszewskiego, Julii Fiedorczuk, Jakuba Winarskiego i Darka Pado.
WIĘCEJRecenzja Karola Maliszewskiego z książki Plankton Bogusława Kierca.
WIĘCEJRecenzja Karola Maliszewskiego towarzysząca premierze książki Wiersze zebrane (tom 3) Bohdana Zadury, wydanej w Biurze Literackim 13 lutego 2006 roku.
WIĘCEJEsej Karola Maliszewskiego poświęcony twórczości Andrzeja Sosnowskiego.
WIĘCEJEsej Karola Maliszewskiego poświęcony książce Przecena map Darka Foksa.
WIĘCEJGłos Karola Maliszewskiego w debacie “Poetyckie książki 2004”.
WIĘCEJEsej Karola Maliszewskiego poświęcony książce Przecena map Darka Foksa.
WIĘCEJGłos Karola Maliszewskiego w debacie “Kiedy debiutować?”.
WIĘCEJTrzydziesty drugi odcinek z cyklu “Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 28. Muzyka Resina.
WIĘCEJOsiemnasty odcinek z cyklu “Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 28. Muzyka Resina.
WIĘCEJCzytanie z książki Połów. Poetyckie i prozatorskie debiuty 2022 z udziałem Marcina Czerniawskiego, Agaty Dyczko, Miłosza Fleszara, Jakuba Grabiaka, Jakuba Gutkowskiego, Karoliny Krasny, Joanny Łępickiej, Ewy Tondys-Kohmann, Łukasza Wojtysk i Ameli Żywczak w ramach festiwalu TransPort Literacki 28. Muzyka Resina.
WIĘCEJRozmowa Iwony Bassy i Aleksandry Byrskiej, towarzysząca premierze książki Połów. Poetyckie i prozatorskie debiuty 2022, wydanej w Biurze Literackim 14 sierpnia 2023 roku.
WIĘCEJRozmowa Jakuba Grabiaka z Amelią Żywczak, laureatką projektu „Połów. Poetyckie debiuty 2022”.
WIĘCEJRozmowa Łukasza Wojtyski z Agatą Dyczko, laureatką projektu „Połów. Prozatorskie debiuty 2022”.
WIĘCEJImpresja Jakuba Skurtysa na temat poezji Amelii Żywczak, laureatki projektu „Połów. Poetyckie debiuty 2022”.
WIĘCEJAutorska impresja Amelii Żywczak, laureatki projektu „Połów. Poetyckie debiuty 2022”.
WIĘCEJImpresja Aleksandry Grzemskiej na temat prozy Agaty Dyczko, laureatki projektu „Połów. Prozatorskie debiuty 2022”.
WIĘCEJAutorska impresja Agaty Dyczko, laureatki projektu „Połów. Prozatorskie debiuty 2022”.
WIĘCEJFragmenty zapowiadające książkę Połów. Poetyckie i prozatorskie debiuty 2022, która ukaże się w Biurze Literackim 14 sierpnia 2023 roku.
WIĘCEJPremierowy zestaw wierszy Amelii Żywczak międzymiastowie. Prezentacja w ramach projektu „Połów. Poetyckie debiuty 2022”.
WIĘCEJPremierowa proza Agaty Dyczko Żukowo. Prezentacja w ramach projektu „Połów. Prozatorskie debiuty 2022”.
WIĘCEJImpresja Jakuba Skurtysa na temat poezji Jakuba Gutkowskiego, laureata projektu „Połów. Poetyckie debiuty 2022”.
WIĘCEJAutorski komentarz Jakuba Gutkowskiego, laureata projektu „Połów. Poetyckie debiuty 2022”.
WIĘCEJRozmowa Amelii Żywczak z Jakubem Gutkowskim, laureatem projektu „Połów. Poetyckie debiuty 2022”.
WIĘCEJFragmenty zapowiadające książkę Połów. Poetyckie i prozatorskie debiuty 2022, która ukaże się w Biurze Literackim 14 sierpnia 2023 roku.
WIĘCEJPremierowy zestaw wierszy Jakuba Gutkowskiego livestream. Prezentacja w ramach projektu „Połów. Poetyckie debiuty 2022”.
WIĘCEJRozmowa Karoliny Krasny z Marcinem Czerniawskim, laureatem projektu „Połów. Prozatorskie debiuty 2022”.
WIĘCEJPremierowa proza Marcina Czerniawskiego Łobuzy. Prezentacja w ramach projektu „Połów. Prozatorskie debiuty 2022”.
WIĘCEJImpresja Adama Kaczanowskiego na temat prozy Marcina Czerniawskiego, laureata projektu „Połów. Prozatorskie debiuty 2022”.
WIĘCEJAutorski komentarz Marcina Czerniawskiego, laureata projektu „Połów. Prozatorskie debiuty 2022”.
WIĘCEJImpresja Jakuba Skurtysa na temat poezji Miłosza Fleszara, laureata projektu „Połów. Poetyckie debiuty 2022”.
WIĘCEJAutorski komentarz Miłosza Fleszara, laureata projektu „Połów. Poetyckie debiuty 2022”.
WIĘCEJRozmowa Jakuba Gutkowskiego z Miłoszem Fleszarem, laureatem projektu „Połów. Poetyckie debiuty 2022”.
WIĘCEJPremierowy zestaw wierszy Miłosza Fleszara Sekstans. Prezentacja w ramach projektu „Połów. Poetyckie debiuty 2022”.
WIĘCEJImpresja Aleksandry Grzemskiej na temat prozy Łukasza Wojtyski, laureata projektu „Połów. Prozatorskie debiuty 2022”.
WIĘCEJAutorski komentarz Łukasza Wojtyski, laureata projektu „Połów. Prozatorskie debiuty 2022”.
WIĘCEJPremierowa proza Łukasza Wojtyski „Cienka granica” z tomu opowiadań Oki to pa. Prezentacja w ramach projektu „Połów. Prozatorskie debiuty 2022.
WIĘCEJRozmowa Ewy Tondys-Kohmann z Łukaszem Wojtyską, laureatem projektu „Połów. Prozatorskie debiuty 2022”.
WIĘCEJPremierowy zestaw wierszy Joanny Łępickiej Zeszyt ćwiczeń. Prezentacja w ramach projektu „Połów. Poetyckie debiuty 2022”.
WIĘCEJAutorski komentarz Joanny Łępickiej, laureatki projektu „Połów. Poetyckie debiuty 2022”.
WIĘCEJImpresja Jakuba Skurtysa na temat poezji Joanny Łępickiej, laureatki projektu „Połów. Poetyckie debiuty 2022”.
WIĘCEJRozmowa Miłosza Fleszara z Joanną Łępicką, laureatką projektu „Połów. Poetyckie debiuty 2022”.
WIĘCEJRozmowa Agaty Dyczko z Ewą Tondys-Kohmann, laureatką projektu „Połów. Prozatorskie debiuty 2022”.
WIĘCEJAutorski komentarz Ewy Tondys-Kohmann, laureatki projektu „Połów. Prozatorskie debiuty 2022”.
WIĘCEJPremierowa proza Ewy Tondys-Kohmann Nie nazywajmy tego po imieniu. Prezentacja w ramach projektu „Połów. Prozatorskie debiuty 2022”.
WIĘCEJImpresja Aleksandry Grzemskiej na temat prozy Ewy Tondys-Kohmann, laureatki projektu „Połów. Prozatorskie debiuty 2022”.
WIĘCEJAutorski komentarz Jakuba Grabiaka, laureata 17. edycji Połowu poetyckiego.
WIĘCEJImpresja Jakuba Skurtysa na temat poezji Jakuba Grabiaka, laureata 17. edycji Połowu poetyckiego.
WIĘCEJPremierowy zestaw wierszy Jakuba Grabiaka Ludzie w strażackich kaskach mają dzisiaj wolne. Prezentacja w ramach projektu „Połów. Poetyckie debiuty 2022”.
WIĘCEJRecenzja Agaty Pyzik z książki Po debiucie. Dziennik krytyka Karola Maliszewskiego, która ukazała się w miesięczniku “Lampa”.
WIĘCEJRecenzja Agnieszki Wolny-Hamkało z książki Po debiucie. Dziennik krytyka Karola Maliszewskiego.
WIĘCEJRecenzja Jacka Bieruta z książki Sajgon Karola Maliszewskiego.
WIĘCEJZ Jakubem Skurtysem o książce Sajgon rozmawia Mateusz Kotwica.
WIĘCEJRecenzja Agnieszki Wolny-Hamkało z książki Po debiucie. Dziennik krytyka Karola Maliszewskiego.
WIĘCEJRecenzja Grzegorza Czekańskiego z książki Po debiucie. Dziennik krytyka Karola Maliszewskiego.
WIĘCEJKomentarze Agnieszki Wolny-Hamkało, Grzegorza Jankowicza, Bartosza Sadulskiego, Przemysława Witkowskiego.
WIĘCEJ